In november vorig jaar hebben we onszelf getrakteerd op nog een weekje vakantie. Was nog wel een dingetje waar we heen zouden gaan, want er waren wat eisen. Ik wilde naar het zuiden van Spanje, zodat ik ook mijn nichtje weer eens kon zien die daar woont. En als het nog een beetje mooi weer zou zijn, was dat ook mooi meegenomen. Manlief wilde ergens naar toe waar hij ook nog leuk zou kunnen fietsen. Nu vond ik dat ook wel leuk, maar was dat niet mijn hoofddoel. We kwamen uit op Granada en dat bleek een topper te zijn.

Fiets in het vliegtuig

Fietsen daar dus; zullen we dan fietsen huren of meenemen? Omdat Edwin ruim 2 meter is, fietst hij graag op zijn eigen fiets. Dus neem ik mijn fiets ook maar mee. Maar hoe? Bij elke maatschappij kan je volgens mij, onder bijbetaling, wel een fiets meenemen. Er zijn daar verschillende koffers, tassen en dozen voor, die je wel zelf moet regelen. Nu hebben wij onze (toer)fietsen naar Thailand meegenomen in een doos, maar die dozen hebben de reis niet helemaal overleefd (de fietsen gelukkig wel). Toch sta je raar te kijken als daar een vliegveld-medewerker met jouw fiets in zijn ene en de doos in zijn andere hand staat.

Een koffer of een tas dus. Edwin heeft een tas en kon voor mij een zachte koffer (of een harde tas) lenen. Dat was wel fijn want die dingen zijn best duur in aanschaf. Ze werken dan wel prima, een koffer nog beter (steviger) dan een tas! Beetje geknutsel met inpakken, maar als je dat een paar keer hebt gedaan, lukt dat prima. Onder mijn koffer zaten aan een kant wieltjes wat helemaal makkelijk is, hoewel het een gesjouw blijft. Gelukkig hadden wij op het vliegveld een (grote) auto gehuurd, zodat we niet zo ver hoefden te zeulen met de spullen. Wel een tip; stop alles wat je van je fiets afhaalt als je hem uit elkaar haalt (ja je fiets moet wel gedeeltelijk uit elkaar; stuur, zadel en pedalen eraf en wielen eruit) gelijk in de koffer of tas, zodat je niet op plaats van bestemming eerst snelspanners (waar je je wiel mee vastzet) moet gaan kopen omdat je die vergeten bent 😉

Een topdag: mooi fietsen, uitzicht op zee, gegrilde vis op een terrasje, totaal 694 hoogtemeters = record en de 1000 kilometer mijlpaal bereikt; yeah!

We (ik) hebben eerst een paar dagen van de stad en het mooie weer genoten. Manlief al een rondje gefietst terwijl ik lekker met een boekje in een park zat. Maar toen was het voor mij ook tijd. Rond Granada is het erg heuvelachtig. Niet zo gek want het ligt aan de voet van de Sierra Nevada, met bergen met besneeuwde toppen. Ongeveer 50 kilometer verderop langs de kust is het redelijk vlak en schijnt er een soort natuurgebied te zijn, waar we verwachten dat het lekker rustig is. Want je fietst in Spanje eigenlijk altijd op een autoweg en een drukke weg zie ik eerlijk gezegd nog niet zo zitten.

We (eigenlijk Edwin, en ja ik ga me er echt binnenkort ook in verdiepen) heeft een route van ongeveer 55 kilometer opgezocht via ridewithgps.nl. Heel leuk want hier staan al gemaakte fietsrondjes in (je kunt zoeken op de plaats), maar je kan ook zelf een route uitzetten door puntjes te verbinden. Dan laat hij ook netjes zien hoeveel kilometer het is en hoeveel hoogtemeters er in zitten. En deze routes kun je dan op je fietscomputer laden.

En nu fietsen!

Met de auto naar een startpunt en daar gingen we. En wat was het heerlijk weer zeg! Wat een cadeautje nog in november. Mijn ondershirt met lange mouwen ging al snel uit. En het fietsen was ook leuk, maar wel heel anders dan de vlakke polderwegen rond Lelystad. Hier is vlak meestal gewoon stijgend en dalend met 5%. Nu vind ik die 5% prima te doen (er was bijna geen wind, zal ook meegeholpen hebben) en viel me dat erg mee. Maar er zaten ook stukken in die wat steiler waren. En op het eerste echte klimmetje ging het dan ook goed mis.

Ik kwam wel boven hoor :-), want ik kan het voor mezelf niet maken om af te haken natuurlijk. Maar er zat een tandwiel minder op mijn achtercassette dan ik dacht. En tijdens het kracht zetten bergop liep mijn ketting er af tijdens het (te ver) doorschakelen. Zo tussen mijn cassette en spaken. Oeps! Dat hoort niet te kunnen, maar kennelijk was er tijdens het transport in het vliegtuig toch iets verbogen of verschoven. Dat was geen fijn begin. Met heel veel moeite hebben we (oke manlief) het kunnen fixen. Daarna zat er een kleine hick-up in mijn ketting, maar fietsen en schakelen ging gelukkig nog. Nog een paar stevige klimmetjes waarvan één zelfs 13%, echt afzien. Maar het was leuk en een topdag: totaal 694 hoogtemeters = record! Lunch op een terras in een dorpje waar we een heerlijke gegrilde vis soldaat hebben gemaakt, uitzicht op zee tijdens het fietsen, als afsluiting na het fietsen gezellig op bezoek bij mijn nichtje en natuurlijk de mooiste: de 1000 kilometer mijlpaal; yeah! Prima plek om die te bereiken 😉

Na een rustdagje hebben we zelf een rondje rond Granada uitgezet. Dit was wel een bijzonder ritje. Ten eerste ben je voor je daar de stad uit bent al bijna 10 kilometer en flink wat hoogtemeters verder. We hebben veel gezien en zijn langs een mooi meer gefietst. Maar het blijkt ook dat de wegen die je kan kiezen bij het uitzetten van de route, niet allemaal geasfalteerd zijn. Zo hebben we dus hele stukken off-road gefietst over gravelpaden in verschillende gradaties van onderhoud. Wel midden door de olijfboomgaarden bijvoorbeeld, echt superleuk. En…….. geen lekke banden 🙂

Conclusie

Het fietsen was super! Heel leuk om zo ook wat meer van een land te zien. Je komt toch op andere plekken dan met de auto. En op deze manier combineer je het aangename met het aangename 🙂 Een leuke stedentrip in combinatie met lekker fietsen. Voor herhaling vatbaar.