Als beginner startte ik in 2016 met fietsen. In mijn eerste paar blogs kijk ik even terug op mijn ervaringen van vorig jaar.

Samen fietsen

Normaal fiets ik dus alleen en ik ben prima tevreden met mijn eigen gezelschap, lekker op mijn eigen tempo (als ik die kilometerteller een beetje los kan laten tenminste). Maar ik heb 2 collegaatjes die ook vorig jaar begonnen zijn met fietsen en dat levert goede lunchgesprekken op. Natuurlijk houden we elkaar in de gaten op Strava, maar dan worden de ervaringen nog even uitgebreid gedeeld. Waarom het zo lekker ging of waarom het tegenviel. Maar ook waarom we niet geweest zijn (omdat we allemaal niet willen achterblijven, werkt dat wel) of dat we eigenlijk wel harder willen. En nu hebben we afgesproken om een keer samen te gaan fietsen. Zij wonen op de Veluwe, dus de keus om daar te gaan fietsen is snel gemaakt.

Waar komt dat toch vandaan, dat toch steeds harder en verder willen fietsen? Ik kan er niks mee winnen, wordt er niet voor betaald, maar wil wel altijd meer.

Fietsje in de auto (het past) en heel blij zijn als je op je bestemming je wiel er weer netjes hebt ingezet, haha. Maar bij collega 1 in Vaassen aangekomen, regent het. Dat zat niet in de planning, dus eerst maar koffie en wachten tot het droog wordt. Het is gezellig, maar we willen natuurlijk fietsen! Als het na 3 kwartier nog niet droog is, gaan we toch maar op weg. En wat is het hier leuk fietsen! Veel bos en lekker heuvelachtig zonder dat het echt zwaar is. Heel wat anders dan die rechte polderwegen waar ik meestal op fiets.

En met zijn drieën is ook gezellig. Er zit geen groot verschil in ons gemiddelde tempo (ik zit tussen de andere twee in) en we wisselen het kopwerk af (hierdoor zie ik er na een paar minuten in het wiel hangen, dus wel al lekker modderig uit), maar er is ook ruimte om lekker te kletsen. We maken al snel een koffie- (en plas)stop bij collega 2 in Nunspeet. Daar worden nog een beetje grapjes gemaakt over mijn volle achterzak waar naast een telefoon (Strava), een reep, een binnenbandje en bandenlichters ook een multi-tooltje in zit. Waarvoor heb je nou zo’n tooltje nodig?! Nog nooit nodig gehad onderweg, maar manlief zegt dat dat er bij hoort, dus zit ie braaf in mijn achterzak.

Toch wel handig

Inmiddels is het droog geworden, schijnt zelfs de zon en maken we ons op voor het vervolg. En heel toevallig (echt waar!) gaat een paar kilometer verderop het schoenplaatje van collega 1 loszitten. Nou daar kwam dat ‘wat-moet-je-daar-nu-mee-tooltje’ goed van pas. Als een echte mecanicien heb ik het schoenplaatje vastgedraaid 😉 Nu zal ik hem zeker niet snel vergeten en het was een leuk lachmomentje.

Lekker verder gefietst en tijdens de lunch (op terras, lekker hoor) besloten toch minimaal voor 70 kilometers te gaan, wat op dat moment mijn langste afstand is. En zo na afloop toch best wel moe, maar heel voldaan met een gemiddelde snelheid van > 25 en een afstandsrecord op zak terug naar huis.

Conclusie: het is leuk en gezellig om samen te fietsen (mits je allemaal ongeveer dezelfde snelheid fietst). Naast de gezelligheid, maakt ’t het voor mij makkelijker om langere afstanden te fietsen en het is ook lekker dat je het kopwerk in de wind kunt aflossen. Zeker voor herhaling vatbaar dus! Binnenkort staat dan ook onze tweede ‘Ladies Ride’ op de planning. En dan gaan we voor langer en sneller. Hoezo fietsen doe je voor de gezelligheid?! 😉

Waar komt dat toch vandaan, dat toch steeds harder en verder willen fietsen? Ik kan er niks mee winnen, wordt er niet voor betaald, maar wil wel altijd meer. Daarover wat meer in mijn volgende blog.

Ben jij ook net begonnen met wielrennen? Heb je tips of wil je ervaringen en verhalen delen met andere Pedala lezeressen? Praat mee op ons forum voor beginnende de fietsers!