Tien jaar geleden is er bij Sharon een mitochrondriële ziekte gediagnosticeerd. Desondanks wil ze op 2 juni de Mont Ventoux samen met haar vriend Rutger beklimmen. Samen, op één tandem. Ze schrijft  over de voorbereidingen voor deze loodzware uitdaging.

Op 7 april hadden wij onze eerste clinic in de omgeving van Ootmarsum. Join4energy organiseert twee clinics waar alle deelnemers van de Mont Ventoux challenge aan mee kunnen doen. We hadden de tandem op het dak vervoerd met onze zelfgemaakte constructie die jullie in onze vorige blog hebben kunnen zien. Het was namelijk toch wel iets te ver om ook nog eens heen te fietsen ;).

‘S ochtends om 10.00 uur kwamen we aan bij de verzamellocatie VillaVélo in Ootmarsum. Een hele leuke locatie helemaal gericht op het fietsen. Het is een hotel waar fietsers kunnen verblijven en vanuit daar kunnen gaan fietsen in het mooie Twentse landschap. Om half 11 was het dan zo ver, we stapten met z’n allen op de fiets. Ik was toch best wel zenuwachtig, want iedereen zag er goed getraind uit en wij hadden nog nooit verder dan 35 kilometer gefietst. Toch ging het eerste stuk vrij goed.

Wij hadden op de tandem nog nooit verder dan 35 kilometer gefietst

Na 10 kilometer kwamen we aan bij een plek waar we een aantal oefeningen hebben gedaan. We hebben geoefend met fietsen in een waaier. Iedereen was super fanatiek en enthousiast. Het was ontzettend leuk om iedereen te zien en kennis te maken met iedereen die zich zo inzet voor join4energy. Ik vond het stiekem ook wel speciaal, omdat ze het toch ook een beetje voor mij doen. Een medicijn dat is waar we met zijn allen voor gaan!

We hebben een paar rondes gefietst met verschillende oefeningen. Daarna gingen we nog een ‘klein’ rondje van ongeveer een uur fietsen. Toen dacht ik even, oef hoe ga ik dit doen dat vind ik geen klein rondje. Ik was al best moe, maar na een heerlijke koek van Maarten Nijland die ons coachte die dag, gingen we weer verder. Ik was heel erg benieuwd hoe ik dit moest gaan volhouden, maar ik ging ervoor. Rutger was nog goed te pas en hij kon ons goed vooruit krijgen. Tot mijn verbazing ging het eigenlijk super goed!

Trots

Mijn hartslag hield het goed en dat ondanks dat we toch in een mooi tempo van rond de 26 kilometer per uur reden. Wat mij erg hielp was dat we in een groep fietsten. Je kunt een beetje met andere kletsen, de tijd ging super snel. De laatste 10 kilometer vond het ik toch wel moeilijk worden. Aan het eind van de clinic hadden we namelijk 52 kilometer gefietst! Wauw, ik had nooit gedacht dat me dit ooit nog zou lukken. Hoewel we het natuurlijk samen hebben gedaan, waarbij Rutger het meeste werk doet, was ik stiekem wel een beetje trots op ons. 52 kilometer! Dat was 17 kilometer meer dan onze langste afstand tot dan toe.

Na het fietsen stond er een heerlijke lunch klaar voor ons. We hebben lekker een broodje gegeten en hadden tijd om even bij te komen. Ik was helemaal kapot natuurlijk, maar ik was wel heel erg voldaan. Mijn benen hadden het er moeilijk mee om mijzelf nog te dragen, maar gelukkig konden we lekker in het zonnetje zitten. Na de lunch kregen we nog allerlei informatie over de dagen in Frankrijk en wat er nog moet gebeuren voor we er klaar voor zijn. Ook daar werd duidelijk dat we echt een groep waren waar iedereen met de neus dezelfde kant op staat. Na de info gingen we lekker naar huis en heb ik helemaal niks meer gedaan.

Vertrouwen

Het was een super gave dag en het heeft me wel wat meer vertrouwen gegeven voor de grote dag. Ondanks dat we natuurlijk echt goed ons best doen, had ik wel een beetje twijfels de laatste tijd of het ons wel zou gaan lukken. Dan heb ik het vooral over of mijn lichaam het wel gaat lukken die dag. Van Rutger weet ik wel dat hij het kan. Door de clinic van vandaag heb ik weer het gevoel dat we het gaan redden. Gelukkig zeiden de begeleiders ook wel dat we hoe dan ook boven zullen komen. Als het ons zelf niet zou lukken zouden we wel hulp krijgen, al hopen we natuurlijk dat we die hulp niet nodig hebben.

Ik had de laatste tijd twijfels of het ons wel zou gaan lukken,
vooral of mijn lichaam het wel aan kan

Voor tijdens en na de clinic hebben we een aantal dingen gefilmd en daar hebben we een leuke korte aftermovie van gemaakt. Dus als je denkt ik wil die Rutger en Sharon wel eens zien in een filmpje kijk dan vooral op onze facebookpagina Sharon4energy, daar staat het filmpje op en zetten we regelmatig foto’s en filmpjes op daarnaast delen we alle nieuwtjes met jullie, zo dus ook de after movie van de eerste clinic! Morgen hebben we weer een clinic en dan gaan we naar wat meer heuvelachtig gebied in de omgeving van Nijmegen. Dus nog weer wat meer uitdaging! In onze volgende blog zullen we hier weer verslag van doen.