Onlangs zag ik een tweet voorbij komen over de verkiezing van de “start-up of the year”. Tot mijn stomme verbazing was die prijs gewonnen door Swapfiets. Op zich is het idee van Swapfiets misschien wel aardig, lijkt erg voordelig en klantvriendelijk, maar in werkelijkheid is het natuurlijk gewoon een onderneming die met een zo laag mogelijke investering zo veel mogelijk verdient.
De Swapfiets is (frame) technisch gezien gevaarlijk slecht. Ik zie ze hier, in Utrecht stad, overal staan in meer of minder deplorabele staat. Op het frame staat Union en daar begint de ellende. Ook mensen die een beetje verstand hebben van de gewone huis- tuin – en keukenfiets geloven nu dat het dan wel een goede fiets móét zijn. Dat verbaasde me ook. Er wordt dus niet naar het product gekeken of de kwaliteit ervan, er wordt geapplaudisseerd voor het idee.
Een goede nieuwe fiets heeft geen haal- en brengservice nodig
Het zou leuk zijn als Swapfiets niet alleen applaus ontvangt, maar ook werkt aan, wat ze claimen te doen, kwaliteit en duurzaamheid. Kwaliteit en duurzaamheid gaan over gebruikte materialen. Ik vermoed dat de swapfiets, inkoop, niet veel meer dan 100 euro heeft gekost. Dat zegt van alles over de kwaliteit van gebruikte materialen. Let wel op dat uit dit bedrag ook transport en arbeidsuren van de bouwers betaald zijn. Helaas Chinese bagger…
De haal- en breng service die swapfiets aanbiedt zou echt duurzaam zijn als ze daar geen auto’s voor zouden inzetten, maar bijvoorbeeld, al dan niet, elektrisch ondersteunde bakfietsen. Ga eens naar het Honigcomplex in Nijmegen en spreek bijvoorbeeld af met Jos Sluismans van het Dutch Cargo Bike Centre. Daarnaast wil ik graag gezegd hebben dat een goede nieuwe fiets geen haal- en brengservice nodig heeft. Die gaat niet zomaar stuk.
Swapfiets vindt het jammer dat ik niet tevreden ben met de kwaliteit. Ik vind het jammer dat swapfiets geen onderzoek heeft gedaan naar kwaliteit.
Cardio verzetje
De Swapfiets onderscheidt zich door de opvallende blauwe buitenband die op het voorwiel gemonteerd is. De frames hebben hippe kleurtjes en de fiets heeft een fijn “cardio”verzetje. Het achterwiel is voorzien van een zogenaamde ”velosteel” remnaaf. Velosteel is een imitatie van een imitatie van een imitatie van een Favorit naaf, welke op zijn beurt weer een imitatie van een imitatie van de Torpedo Schweinfurt remnaaf is. Het origineel remt niet zo goed, maar is wel betrouwbaar en erg slijtvast. Die naven reviseer ik nog. Alle imitatie nakomelingen niet meer. Met de Swapfiets kun je geen noodstop maken, gevaarlijk slecht dus.
Het concept heeft gewonnen. De fiets heeft verloren
Het concept heeft gewonnen. De fiets heeft verloren. Iedere keer weer doet mij dat pijn in mijn fietsenmakers-hart. Swapfiets vindt het jammer dat ik niet tevreden ben met de kwaliteit van hun fiets. Ik vind het jammer dat Swapfiets geen onderzoek heeft gedaan naar kwaliteit. Ik weet zeker dat ze alleen naar het kostenplaatje hebben gekeken. Een goed remmende Shimanonaaf kost misschien twee tientjes meer, een imitatie Shimano (tuv), misschien één tientje meer… Ze hebben er niet voor gekozen.
In ieder geval geef ik Swapfiets geen vrijblijvend advies (tenzij ze natuurlijk dit artikel lezen ) en gelukkig hoef ik Swapfietsen niet te repareren, daar hebben ze “mannetjes” voor die iets met fietsen doen.
Spinnenparadijs
En dan nog dat andere dingetje…
Kent u dat? Je doet je voordeur open, rolt je fiets naar buiten om naar je werk te fietsen, blijf je met je pruik in een vers gesponnen spinnenweb hangen. Spin Anansi is de hele nacht bezig geweest een net te spannen om mij te vangen, maar is vergeten hoe groot ik ben… Web kapot, ik in paniek… waar zit die spin? Meestal niet op mij gelukkig maar wat veel mensen niet weten is dat onze fiets een waar spinnenparadijs is!
Écht… Ze zitten overal! Kleine, grote, witte, zwarte, groene, kruis en trillers. Niet altijd even prettig vind ik, ik schrik er altijd van. Draai een bel om, komt er een dikke zwarte uit abseilen, idem dito bij remgrepen, die zijn vaak wel iets kleiner. Oeh, ook lekker onder het zadel en in de kettingkast! Soms bouwen ze een hinderlaag in de fiets en zit er een donker gesponnen hol…
Gelukkig heb ik een buurvrouw die er dol op is! Ze krijgt fotootjes van mij en komt soms dan ook langs, dan blaast ze onverschrokken in zo’n holletje en zegt teleurgesteld: “Oh, wat jammer! Die woont er geloof ik niet meer..”
