Richard Oosterhof is een grote liefhebber van reizen én fietsen, deze twee hobby’s combineert hij dan ook graag. Want waarom een roadtrip met een luxe wagen door Amerika als je ook kan fietsen? Inmiddels heeft hij in 6 maanden tijd 16.000km door de USA gefietst. Van New York naar Oregon, van Vancouver naar San Diego en van San Diego naar Florida. En nee, hij is nog lang niet uitgefietst.

Richard: ”Ik ben softwareprogrammeur van beroep en zat de hele dag achter een computer. Ik wilde iets aan beweging gaan doen en vond dat in fietsen. Ik heb ook een tijdje zo’n deskbike, een bureaufiets gehad, maar na een paar maanden weer weggedaan. Fietsen zelf is het echte werk, je ziet zo veel meer en het is leuk om op eigen kracht naar een verre bestemming te fietsen.”

Eerste fietsreis

Richard: ”Het begon allemaal in 2012, toen ben ik begonnen met fietsen, eerst van Utrecht naar Barcelona en het jaar daarop naar Rome. Dat was nog met de route boekjes “Onbegrensd fietsen” van Paul Benjaminse. Ik pakte gewoon een doorsnee fiets uit de schuur en vertrok. Een hotel voor ’s avonds reserveerde ik pas onderweg.

Ik pakte gewoon een doorsnee fiets uit de schuur en vertrok

Dat beviel zo goed, dat het tijd was voor een nieuwe fietschallenge. Toen ik voor inspiratie verder ging zoeken naar lange fietsroutes kwam ik de coast to coast fietsroute door de VS tegen, de TransAmerica Bicycle Trail. Dat leek me wel wat. Pluspunt is dat de USA qua reizen sowieso gemakkelijk is, iedereen spreekt dezelfde taal en het land is enorm groot.”

New York – Oregon: 7900km

”In 2016 was het tijd voor de eerste USA challenge. Een reis van 3 maanden met 7900km, van New York naar Oregon. Dit is misschien wel de klassieker van alle fietsroutes in de VS, de TransAm 76 van Yorktown naar Astoria. De route werd voor het eerst gefietst in 1976, ter ere van het 200 jarig bestaan van de VS en heet daarom ook wel de ‘Bikecentennial’.

Halverwege in Kansas viel een enorme last
van mijn schouders, de finish was écht haalbaar

Wat betreft de voorbereidingen: ik kocht voor de gelegenheid een Santos toerfiets met als argument dat die voor de lange afstand onderhoudsvrij is. Verder heb ik me goed ingelezen op fora met andere fietsverhalen van Nederlanders die in de VS fietsten. En daarnaast kocht ik de routes als .gpx bestand op de site van de ACA, de Amerikaanse fietsersbond. Het .gpx bestand importeer ik altijd in Google Maps en dankzij een telefoonhouder op mijn stuur kan ik vervolgens makkelijk navigeren. Als voorbereiding zoek ik ook alvast om de 100 km een hotel op de route, en plaats een vlaggetje in Google Maps. Dat geeft mij een gerust gevoel dat er altijd onderdak is. Eenmaal onderweg reserveer ik de hotels altijd 1 dag van tevoren, dus als ik ’s avonds gefinisht ben, maak ik de planning voor de volgende dag.

 

Wat was dit een gaaf avontuur! Omdat de afstand zo groot is, is het moeilijk te geloven dat je  ‘m ooit zult finishen. Zelfs op dagen dat ik flinke afstanden fietste, zie je op de totale kaart een verplaatsing van amper een paar millimeter. Toen ik voorbij de helft was (in Kansas), viel een enorme last van mijn schouders, en de overtuiging dat de finish ècht haalbaar is! 

Minder leuke momenten waren er ook,
sommigen Amerikanen hebben een hekel aan fietsers

Minder leuke momenten waren er ook. Zo ben ik een paar keer van de weg gedrukt door auto’s. De meeste Amerikanen houden wel rekening met fietsers, maar sommigen hebben er een hekel aan. Dit was meestal op verbindingswegen, waar maar een kleine vluchtstrook was. Verder wel enkele keren dat men uit de auto iets onaardigs naar mij schreeuwde, maar dorpsgekken heb je overal zo denk ik maar ;)” 

Vancouver – San Diego: 3100km

”Vervolgens besloot ik in 2017 weer een maand te gaan fietsen. Dit keer van Vancouver naar San Diego, ruim 3100km. Een prachtige route, geheel langs de grote oceaan. Er wordt aangeraden om de route richting het zuiden te fietsen, omdat in het voorjaar/de zomer de oceaanwind ook richting het zuiden waait. Bovenin (in Oregon en Noord-Californië) was het wat fris en guur, maar vanaf San Francisco – en zeker zuidelijker vanaf Santa Barbara – heb ik heel fijn gefietst. Rondom Los Angeles zijn veel fietspaden op het strand aangelegd (o.a. bij Santa Monica Pier), waar je tussen de roller skaters fietst, bekend van tv!

Dit was de eerste fietstocht dat ik een tracker mee had, een Spot Gen 3. De Spot is een SOS baken, waarmee je in geval van nood de reddingsdiensten kan oproepen door op de SOS knop te drukken. De Spot heeft satelliet ontvangst en werkt dus ook in afgelegen gebieden, waar soms geen telefoon ontvangst is. Maar de Spot kan ook je afgelegde route loggen op een kaart, waar ik hem hoofdzakelijk voor gebruik. ‘Follow My Challenge’ levert leuke trackers op die mijn familie en vrienden gebruiken om te zien waar ik fiets. Ook krijgen ze zo een impressie van het landschap door op de foto’s te klikken.

 

 

San Diego – Florida: 4900km

”In 2018 reed ik in 2 maanden van San Diego naar Florida, dat is 4900 km. Een enorm zware tocht, door grote stukken woestijn (Arizona, New Mexico, Texas), maar gelukkig was er in de woestijn elke 100 km een stadje met een motel. Toch dacht ik wel regelmatig, waar ben ik aan begonnen!? Zeker bij de eerste TransAm, de eerste maand allerlei motivatie dips gehad. Met name in het Appalachen gebergte, er leek geen einde te komen aan de heuveltjes. Maar het leuke aan Amerikanen is dat ze graag een praatje maken onderweg. Ze vragen waar je vandaan komt, en waarnaartoe je onderweg bent. Als ik dan mijn twijfels uitte omdat de finish nog zo ver was, ging men mij meteen moed inpraten en steunen!”

Dit was echt een zware tocht, regelmatig
dacht ik: waar ben ik aan begonnen?

Fietste je altijd alleen? Geen momenten waarop je je verveelde?
”Ik vind het heel fijn om alleen te fietsen. Je bepaalt zelf het tempo en hoeft geen rekening te houden met anderen. Omdat het bekende fiets routes zijn, kom je vaak andere fietsers tegen die dezelfde route fietsen. Meestal kom je ze tegemoet en fietsen ze de route precies andersom. Soms fiets je een paar dagen met elkaar op, dat is leuk. Na een paar dagen scheiden onze wegen dan weer.

Tijd om te vervelen is er ook niet. Wanneer ik bij het hotel aan kom ga ik eerst douchen en eten. Dan moet de route voor de volgende dag gepland worden en als dat klaar is, is het vaak al tijd om te gaan slapen. Soms kom je door een grote stad, dan is het fijn om inkopen te doen, kleding te wassen etc en lokale bezienswaardigheden te bekijken.”

Je bent steeds minstens een maand van huis, hoe doe je dat met je bagage?
”Ik verschil denk ik wel van de gemiddelde USA fietsers. Ik ben een ‘hotel cycler’, wat wil zeggen dat ik elke avond in een ander hotel slaap. De meeste fietsers die ik onderweg tegen kom zijn kampeer fietsers en dragen bijvoorbeeld hun eigen tent mee. Bij mij is dit dus niet het geval en daardoor hoef ik maar heel weinig bagage mee te nemen. Ongeveer anderhalve fietstas is voor mij voldoende. Hieronder zie je wat ik zoal meeneem.

 

Na 16000km heb je Amerika nu wel gezien toch?
Nee, zeker niet! Ik ben nog lang niet klaar met door de VS fietsen. De ACA heeft ook nog leuke routes langs de oostkust, de Northern Tier, coast to coast langs de Canadese grens. Een ander lange termijn doel is wellicht om alle staten van de VS een keer door gefietst te zijn 🙂