Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Pedala & Fiets volgers persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het persoonlijke verhaal van Marieke. 

Marieke en fietsen is als twee handen op één buik. Je kent haar misschien als ambassadrice van The Ride of als deelneemster van vele fietstochten in binnen en buitenland. Maar die grote passie voor het fietsen was er niet altijd. In 2011 had ze zelfs nog nooit op een racefiets gezeten. Tot ze besloot om de Alpe D’Huzes op te gaan…

Marieke: ”Ik ben nu 42 jaar en kan zeggen dat ik tevreden ben. Tevreden met wat het leven mij biedt. Maar dat is niet altijd zo geweest. De komst van twee kinderen veranderde het leven natuurlijk. Je lijf was niet meer hetzelfde en je had mooie smoesjes om niet te gaan sporten, want er is natuurlijk altijd wel wat. Ook op werkgebied veranderde er toen veel. Parttime werken en voor je gevoel niet helemaal mee kunnen doen. Als moeder sta je vaak in de spagaat. Ondanks dat sport altijd wel aanwezig was, is het pas echt de laatste tien jaar belangrijk, heel erg belangrijk zelfs.

Ik had nog nooit op een racefiets gezeten en zei
met mijn grote mond dat ik wel even 6x de Alpe D’huzes  zou fietsen

Met betrekking tot het wielrennen is het virus gekomen toen ik mij opgaf voor de Alpe D’huzes, 2011. Ik had nog nooit op een racefiets gezeten en zei met mijn grote mond dat ik wel even 6x omhoog zou fietsen, wist ik veel. In januari kreeg ik mijn eerste fiets en had ik vier maanden om mij het fietsen eigen te maken. Ik begon als een malle te fietsen! Zo vaak als ik kon. Een trainingsschema of zoiets had ik niet. Ik fietste zo vaak als ik kon met mijn groepje met wie ik het avontuur zou aangaan. Veel achter een gevorderde fietser rijden heeft mij erg geholpen. Schakelen wanneer diegene schakelde etc. En maar kilometers maken. Uiteindelijk is die zes keer mij gelukt! Daar in Frankrijk kreeg ik door dat dit misschien wel iets kon zijn waar ik best oke in ben, dat het niet zo vanzelfsprekend was dat je na 4 maand te fietsen 6 keer omhoog fietste. Zo weinig trainen is niet echt een aanrader. Maar een doel stellen en het halen was fantastisch, dat gaf zo’n kick!

Marieke tijdens haar eerste km’s in 2011

Sindsdien stel ik mijzelf elk jaar een doel qua bewegen. Nu is het geen vlucht meer voor wie ik ben. Maar even juist terug naar mijzelf, even geen moeder of echtgenote, even gewoon Marieke en haar fiets. Want als ik in de bergen rijd, dan ben ik één met mijn fiets. Elke keer als ik het zwaar krijg, moet ik mijzelf weer terug zien te vinden, door innerlijke strijd, even alleen op de wereld tussen al die bergen. Ik kom mijzelf zó vaak tegen dan! Dan loop ik innerlijk te vloeken op mijzelf en schakel ik nog even bij. Steeds verder de grens oprekkend. Maar als ik het haal is het zo fantastisch, ik voel mij dan zo sterk!

De grootte van dat bewegen is namelijk niet belangrijk. Met fietsen kan ik loslaten, relativeren, opladen of juist afreageren. Wielrennen is echt mijn passie. De eenvoud, je fiets pakken en gaan! Dat maakt ook dat iedereen het kan, op elk niveau. Het maakt je los van je dagelijkse beslommeringen. Deze passie voor het fietsen, jezelf mentaal en fysiek beter maken, al is het maar met kleine stapjes, is iets wat mij enorm fascineert.

Met fietsen kan ik loslaten, relativeren, opladen of juist afreageren.

Aangezien we een druk gezin, eigen onderneming en net zoals iedereen in een wereld leven waarin er een overvloed aan impulsen en verwachtingen is, heb ik die uitlaat klep echt nodig. En met mij veel andere mensen denk ik. Daarom heb ik een jaar geleden het roer omgegooid en ben ik begonnen met Mindful Cycling instructeurs op te leiden en clinics te geven. Weer even terug naar de basis van het fietsen. Voelen wat fietsen met je doet en wat het voor je doet en ondertussen je ademhaling onder de loep nemen. Weer even terug naar de basis. We houden veel ballen in de lucht en ondanks dat ik zelf af en toe een haantje kan zijn, sport erg belangrijk is in het leven, moet het niet nog een bal zijn die je in de lucht moet houden. Fietsen heeft van mij een ander mens gemaakt. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik voel mij veel meer in balans. Ik kan mijn niet voorstellen dat er een week voorbij gaat zonder dat ik op de fiets heb gezeten!!”

“It’s not a race, It’s a journey, enjoy the moment!”

Marieke van Altena