En dan valt m’n oog op een linkshandige (want ja, m’n rechterarm gebroken) ‘vanRaam Easyrider’ op een welbekende verkoopwebsite van tweedehands artikelen. Da’s zo’n beetje het kekke broertje der driewielers. Dus, op naar Katwijk voor een proefritje. Het technisch oog van m’n privé-fietsenmaker zegt dat ie in orde is en de eerste meters gaan goed. Twee dagen later fiets ik de 25 km naar huis, want hij past natuurlijk niet in de auto.Ik lees op de website van de Fietsersbond de tips en tricks, waaronder:“Ga niet zomaar proberen weg te rijden. Ga op het zadel zitten met de voeten op de pedalen en ervaar het eerste onnatuurlijke gevoel dat de fiets niet omvalt. Omdat je (onbewust) denkt dat je toch kunt omvallen moet je afleren om je evenwicht te willen bewaren.”Da’s zo’n beetje het kekke broertje der driewielers
Mijn fiets & ik: van racefiets naar driewieler
fietsredactie
8 juni 2018
Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Fiets en Pedala fans persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het persoonlijke verhaal van Alette. Door een ongeluk is fietsen voor haar tijdelijk niet meer mogelijk…Het is 12 mei 17:20, ik hoor metaal op metaal en dan lig ik op de grond. Met m’n racefiets half op me, realiseer ik me dat het foute boel is. Dat wordt na m’n eerste ambulanceritje door de dokter op de SEH bevestigd. Een gebroken bovenarm: 2-3 maanden uit de roulatie: dag werk, dag fiets, dag wandeltochtjes….Toen mijn man me een driewieler (zo een voor mensen met een beperking zeg maar) liet zien, dacht ik eerst dat ik niet bozer kon worden. Maar als de dokter na de tweede controle zegt dat ik gerust mag wandelen met m’n gips, begint het geplante driewielerzaadje te ontkiemen. Zeker omdat m’n arm, nek en schouderpartij bij het wandelen zo verkrampen dat ik drie bankjes nodig heb tijdens 4km.
fietsredactie
8 juni 2018