Rustmodus
Toen mijn trainer (Pascal Ketterer, van Radlabor München) en ik de planning maakten voor dit seizoen met daarin de Cape Epic hebben we een aantal bewuste keuzes gemaakt. Zoals jullie konden lezen in mijn eerste blog kozen we voor een driedaagse wedstrijd met daaropvolgend een trainingskamp in Zuid-Afrika. We hebben de afweging gemaakt of ik daarna een herstelperiode in zou lassen in Stellenbosch, of terug naar huis zou vliegen. Het werd het laatste, en ik denk dat dat een goede keuze is geweest!Weliswaar moest ik twee lange reizen extra maken, maar het heeft me goed gedaan om even terug te zijn in de winter en andere dingen aan mijn hoofd te hebben dan alleen mijn fiets en de trainingen. De eerste dagen heb ik zelfs helemaal niet getraind. Dat valt me meestal niet mee, maar ik weet het dat echt belangrijk is om af en toe goed uit te rusten. Het draait dan vooral om goed slapen, gezond eten en naar je lichaam luisteren. Ik merkte na een paar dagen al dat het effect had en dat de energie terugkwam, omdat ik toch wel vermoeid was na zo veel trainingen. Daarnaast werd het plotseling ook erg mooi weer en ‘moest’ ik wel naar buiten om te bewegen. Helemaal niets doen in een rustperiode of rustweek is niet goed, want het is niet de bedoeling dat je lichaam in een totale ‘rustmodus’ komt. Lichte sportactiviteiten zijn dus belangrijk!Splitboard
Dat kwam dus mooi uit. In de Alpen zijn er veel alternatieve activiteiten mogelijk. Mijn duidelijke favoriet is ski-touren, maar dan met een splitboard. Dit is een snowboard dat ik voor het bergop lopen om kan bouwen tot ski’s. Als ik boven ben, bouw ik de ski’s vervolgens weer om naar een snowboard om de afdaling te doen. Het is super gaaf om te doen en geeft me erg veel energie. Ik kan enorm genieten van het klimmen en de adembenemende uitzichten boven in de bergen.
Splitboard tour. Bijna boven. Hier klim ik naar de Jakobshorn.
Op die manier vloog de tijd voorbij, en voor ik het wist was het alweer tijd om mijn tassen te pakken voor de vlucht naar Kaapstad. Maar dan nu voor ‘the real deal’. Het was goed dat het afgelopen zondag dan eindelijk zover was en de Cape Epic van start ging, want toeleven naar een groot evenement is mooi, maar op een gegeven moment duurt het bijna een beetje te lang en wil je gewoon dat het begint.Wielen
De UCI-elite teams hebben tijdens de Cape Epic de mogelijkheid om in de verzorgingsposten reservemateriaal te stallen. In tegenstelling tot de meeste andere wedstrijden mag je als deelnemer geen hulp van derden aannemen. Dat betekent dat je zelf je bidons bijvult bij de ‘waterpoints’ en defecten zelf moet oplossen. Om dat mogelijk te maken krijgt elk team een box waarin ze onderdelen zoals kettingen, remblokken, banden, zadels, enzovoorts kunnen opslaan. Daarnaast is het toegestaan om per techzone een wielset te installeren.Het rijden van een wedstrijd vroeg in het seizoen is niet alleen trainingstechnisch een uitdaging, maar ook het op tijd in orde hebben van al het materiaal kan een hele klus zijn. De nieuwe technieken en snufjes in de bike industry zijn allemaal super mooi, maar maken het ons niet altijd even makkelijk. Om een lang verhaal kort te maken: ik had geen extra wielset.Douane
Gelukkig was er 9th Wave Cycling, dat mij wilde sponsoren met een wielset voor de Cape Epic. Super gaaf natuurlijk. Ze hebben zelfs speciaal voor mij velgen rood-wit-blauw gespoten (zie foto). Ik was perplex toen ik dit zag. Zo gaaf! Daarnaast heeft Cosmicsports ervoor gezorgd dat ik met een E-Thirteen cassette mag rijden. De planning en totstandkoming van dit mooie plan was vrij ambitieus, maar wel realistisch. We hadden er alleen niet op gerekend dat de velgen – om tot nog toe onbekende redenen –bij de douane zou blijven steken. Geen wielen voor Hielke, dus. Plan B werd plan C, en plan C werd zelfs plan X.
Rood wit blauwe velgen. Speciaal Hielke LTD Design!
Uiteindelijk kwam alles, via via, gelukkig alsnog goed. De jongens van 9th Wave hebben een andere wielset gebouwd en meegegeven aan Epic-deelnemer Enrico Theuns. Ik heb Enrico eerder ontmoet tijdens de alpenklassieker Grand Raid in Zwitserland, een race van 125 km en 5100 hoogtemeters. Zoiets schept op een of andere manier een band, denk ik. Hoe dan ook, de wielen zijn op tijd aangekomen. Mannen bedankt!
Zo blij als een kind in de speelgoedwinkel: de wielen zijn binnen, zo mooi! Een lichte maar zeer sterke carbon wielset met de E-Thirteen Cassette (9-44)
Nep-tattoo
Uiteindelijk zijn het de benen die het doen. Maar als je weet dat het niet aan het materiaal ligt, geeft dat zeker een heel goed gevoel. De laatste dagen voor de start zijn goed verlopen. Koppelmaatje Cornelia en ik hebben nog een paar keer goed getraind en langzaam maar zeker kwam er een gezonde spanning bovendrijven. Het was mooi om weer aan te komen bij wijngoed Meerendal, waar ik na een paar jaren de mensen goed en alles vertrouwd voelt.
Trainingsronde vlak voor zonsondergang bij Meerendal, vlakbij Durbanville
Motivatie