Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Pedala fans persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het verhaal van Irma, op 19-jarige leeftijd begon zij aan een groot fietsavontuur. Haar allereerste beklimming ooit en dat op de loodzware La Redoute.

Of ik met Pinksteren mee wou naar de Ardennen, Tilff – Bastogne – Tilff fietsen. Ja hoor, leuk! En zo stond ik in 1990, 19 jaar oud, aan de start van mijn eerste cyclo sportive. Een berg was ik nog nooit op gefietst, afdalen kende ik alleen van de Tour de France op tv. Op aanraden van clubgenoten liet mijn vader een bergverzet monteren. Op naar Remouchamps!

Vrijdagmiddag arriveerden we op de camping. Er was nog tijd voor een kort fietsrondje. Oh, die heerlijke onwetendheid! Ik had nog geen idee van stijgingspercentages. Ik reed gewoon achter de rest aan. Brug over, linksaf. Tunneltje en naar rechts. Terugschakelen. Nog een keer. En nog een keer. Bocht naar links. Hè…. Ik krijg m’n trappers niet meer rond! Staand op de pedalen zwoeg en stoemp ik door tot de top. ‘Dit is nu La Redoute’, wordt me verteld. Juist ja.

Oh, die heerlijke onwetendheid. Ik had nog geen idee van stijgingspercentages

Samen zwoegen
Zaterdag verkennen we een deel van de route en maak ik kennis met fietsen in de Ardennen. Klimmen en dalen, op en af. Zondagochtend om half vijf op en vervolgens naar de start in Tilff. Ik kijk mijn ogen uit. Zoveel fietsers bij elkaar heb ik nog nooit gezien. Ik herinner me vooral het fietsen in die massa. Het samen zwoegen. Het hielp natuurlijk ook dat ik geen idee had van wat me nog te wachten stond. Ik wist nog niet van Wanne, Haute Levée of Rosier.

Paaltje
Een paar uur later wist ik dat in de afdaling van de Wanne een hele scherpe bocht zit. Ik lette meer op een tegemoetkomende auto dan op de weg, dus remde ik te laat. Ik botste op een paaltje en vloog over m’n stuur. Oef! Ik had zo’n ouderwetse leren helm op in felle kleuren. Daaraan zagen m’n fietsmaatjes dat ik in de berm lag. Met een gekneusde rib hier en daar ben ik weer op m’n fiets geklauterd. Of het goed ging, vroeg m’n moeder in Stavelot. ‘Ja hoor!’

Ik ging over lijken. Afstappen omdat iemand voor me omviel? No way.

Schreeuwend over de Redoute
Gekneusde ribben of niet, ik was zo gefocust op het fietsen dat ik die pijn onderweg vergat. Ik moest en zou fietsend de Redoute over. Dat viel niet mee met zo’n massa fietsers waarvan de een na de ander gewoon omviel. Ik ging over lijken. Afstappen omdat iemand voor me omviel? No way. Schreeuwend, soms zelfs duwend, baande ik me een weg. Opzij, aan de kant! Ik wil erdoor! Het lukte. Bij het monument nam ik mijn eerste slok cola ooit.

Bijzondere herinnering
Twaalf uur na de start arriveerden we weer in Tilff. Ik vond het machtig. In 1992 heb ik de tocht nog een keer gefietst met een kleiner groepje, een uurtje sneller. Ik heb in de jaren daarna nog menig cyclo gereden waaronder de Marmotte (1995) en de Maratona (2001). De Ardennen kent inmiddels bijna geen onbekende klimmetjes meer. Maar die eerste tocht blijft een bijzondere herinnering. Wie kan er nu zeggen dat de Redoute de allereerste klim is die je ooit hebt gefietst?

Tekst: Irma Woud