Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Pedala fans persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het romantische verhaal van fietsfanaat Fred, die zijn vrouw Petra op hun bruiloft flink verraste…

In prachtig wit en rood gekleed loopt ze de trouwzaal  binnen. Ze is het stralend middelpunt van deze bijzondere eerste juli 2011. Met een brok in de keel kijk ik naar mijn meissie. Ze ziet er geweldig uit. Volledig in stijl een rode roos in het haar gevlochten. Ook ik heb me in het rood en wit gestoken. Toch voert het blauw van onze fietsclub Toer’80 de boventoon. In de zaal lachende mannen en vrouwen in lycrapakjes met rijst in de rugzak. Uit alle windstreken zijn onze fietsvrienden op de racefiets naar het stadhuis gekomen om onze huwelijksdag in stijl luister bij te zetten. Gniffelend en grappend om wat komen gaat.  En zo aanschouwt een heel peloton wielrenners de huwelijksvoltrekking.

“Ja, ik wil”, antwoordt Petra op de vraag van de ambtenaar van de burgerlijke stand.  Nu ik nog en dan heb ik mijn kopvrouw onder contract. Ik hap even naar adem, zet me schrap en “ja, ik wil”. Mag ik nu de rondemiss kussen?

Voor jou helaas geen paard met wagen of een limousine. We gaan op de racefiets terug naar huis!

Na de voltrekking van ons huwelijk neem ik zelf het woord. Bouw de spanning een beetje op met verwijzingen naar mijn geliefde… fiets. En een paar kwinkslagen verder richt ik me tot Petra. ”Je bent nu niet getrouwd met de prins op het witte paard, maar met een wielerfanaat op een stalen ros. Nou ja, van carbon dan natuurlijk, we gaan met onze tijd mee. Voor jou daarom helaas geen paard met wagen of een limousine. We gaan op de racefiets terug naar huis.”  Hoe dan – wil ze weten –  ik heb hier toch geen fiets? ”Nou… echt wel! Die staat beneden in het gebouw klaar net als je fietsschoenen en tenue.  Wees gerust, aan alles is gedacht.”

Kapper
De zaal buldert van het lachen. Zou ze het doen? Dat doet ze nooit! Petra kijkt wanhopig van mij naar de mensen in het blauw en weer terug naar mij. Zou het echt waar zijn, heeft die vuilak dat echt geregeld? Al gauw wordt haar duidelijk dat ook het wielervolk in het complot zit. Na een kort moment van vertwijfeling in haar gezicht komt de verzuchting;  “Heb ik daarvoor twee uur bij de kapper gezeten?” Ze doet het!!!

De trouwjurk en het pak worden omgeruild voor het Borca wielertenue waarin we een jaar eerder de Aple d’Huez beklommen

In de catacomben van het stadhuis kleden wij ons om. Daar staan onze raspaardjes klaar. Haar Centurion EVE en mijn RMC romantisch naast elkaar. De trouwjurk en het pak worden omgeruild voor het Borca wielertenue waarin we het jaar daarvoor voor het eerst samen de Aple d’Huez beklommen. Vandaag krijgt ze dispensatie voor de helm, ik moet het natuurlijk niet op de spits drijven.

Aan kop
In ons eigen blauw en oranje verlaten we het gemeentehuis. Onder luid applaus van vrienden en familie gaat mijn vrouw resoluut op kop van het peloton. Haar haren wapperen in de wind, ze kijkt achterom naar de grote groep wielrenners die ons de komende twintig kilometer zullen begeleiden. Een mooi gezicht.

Thuis gekomen zijn de bruidsgasten al gearriveerd. De bruidstaart kan worden aangesneden. Als Petra het mes stevig in handen heeft draait ze zich naar mij om. Haar pretoogjes stralen als ze tegen me zegt  “vandaag heb jij je zin gekregen, maar vanaf morgen ben je mijn meesterknecht”.

Wil jij ook een mooi, leuk of grappig fietsverhaal delen? Mail dan naar info@pedalamagazine.nl!