Pedala lezeres Astrid test het komende halfjaar een Sensa Emilia Comp, waar ze ook de Alpe d’HuZes mee gaat beklimmen. Met haar blogs deelt ze haar bevindingen, deze week behandelt ze het onderwerp sportvoeding. 

Niets is leuker dan doelen stellen. Althans dat vind ik dan. Ergens een focus neerleggen en vervolgens er naar toe werken. Nu breek ik m’n hoofd de laatste tijd toch wel flink over mijn doel voor de Alpe d’DuZes. Tuurlijk ga ik voor de 6, maar ja, is dat wel realistisch ? Ik denk het namelijk niet. Ik denk wel dat ik heel lang op de fiets kan zitten, maar ik denk ook dat ik gewoonweg niet snel genoeg ben.

Ik gok dat ik per klim een uur en drie kwartier nodig heb zonder mezelf compleet in het rooie te fietsen. Dan hebben we nog een afdaling waarbij je niet volle bak naar beneden mag. Dat zal ook zo’n half uur / drie kwartier in beslag nemen. Af en toe een pauze en dan weer gaan.

Blijven eten

Je kunt ’s ochtends vanaf half 5 starten en de finish is om 20 uur. En tussen die twee tijdstippen moet je dan bijna 6500 hoogtemeters maken. Zonder al te veel tegenslag moet drie keer wel lukken, maar ja, als ik dat nu al denk, is dat geen echte uitdaging. Aan de andere kant kan een onrealistisch doel stellen ook een teleurstelling met zich mee brengen. Eerst maar eens wat mensen uit mijn kennissenkring polsen die zich al ooit vastgebeten hebben in het zes keer bedwingen van die berg. Stuk voor stuk goede fietsers. Wat blijkt nu belangrijke succesfactor te zijn? Unaniem antwoord: blijven eten. Nu is eten één van mijn favoriete hobby’s, dus dergelijke tips zijn koren op mijn molen. Maar wat eet je dan?

Ik kan al vóór ik op de fiets stap in paniek raken over het feit dat ik straks misschien te weinig eten bij me heb

Toen ik de Sensa Emilia ophaalde uit Almelo werd ik geadviseerd om even bij SportvoedingWebshop.com in het nabij gelegen Zenderen aan te wippen voor wat advies. Samen met Henry van Sensa werd ik allerhartelijkst ontvangen door Gert in het experiencecenter. Wat een gave entourage daar, zeg. Gert gaf ons enthousiast een heleboel tips over trainingen en voeding waarbij “alles met beleid” de boventoon voerde. Bij een offday kun je als een idioot tegen je natuur in willen trainen, maar daar bereik je juist het tegengestelde effect mee. Dat geldt ook voor voeding: teveel is niet goed en te weinig ook niet.

Doseren

Op de fiets vind ik het doseren superlastig. Met een volle maag kom ik niet vooruit maar de loerende hongerklop ga ik ook liever uit de weg. Ik kan al voor ik op de fiets stap voor een flinke toertocht in paniek raken over het feit dat ik straks misschien te weinig eten bij me heb. Ik weet niet of er meer mensen zijn die hierop zo gefocust zijn. Lastig is het wel. Soms ben ik wel een beetje jaloers op vriendlief. Die eet of eet niet, ruim van te voren of vlak van te voren of op de fiets, maar de trappers rondkrijgen dat lukt hem voortreffelijk. We vergelijken hem wel eens met een dikke (sorry, vriendlief) Amerikaanse V8 motor: je gooit er van alles in en het trekt mooi de bult op. En dan puf ik er achteraan met mijn zuinige Europese middenklasse motortje. Daar moet gedoseerde brandstof in anders loopt het niet lekker.

In mijn zuinige Europese middenklasse motortje moet gedoseerde brandstof in, anders loopt het niet lekker

Carboloader

Over die inname van brandstof moet ik nog maar eens het nodige ervaren. Ik kreeg een starterspakket mee met wat sportvoeding, poeder voor sportdrank en carboloader. Die laatste schijnt vooral nuttig te zijn om de koolhydraten die je tot je neemt tijdens de inspanning beter op te nemen zodat je je energie wat beter doseert. Daarnaast ontving ik een scala aan energierepen, gelletjes en herstelproducten.

Van nature ben ik niet echt een zoetekauw maar ik ga dit alles bij de komende trainingen en tochten meemaken. Uiteindelijk zal ik dan toch wel bij de producten komen die het beste bij me passen en waarmee ik het het langste volhou. En naast deze producten hoort die ordinaire boterham met kaas en een banaan wat mij betreft er ook gewoon bij. Ik heb nog een krappe 3 maanden om dat allemaal te ontdekken.

Ondertussen heb ik al schrijvende mijn doel voor de Alpe d’DuZes bedacht: net zo lang blijven fietsen tot ik van de berg afgehaald wordt!

Wordt vervolgd.