Als een goed getrainde fietser ineens gaat hardlopen, loopt hij het gevaar dat hij in een te hoog tempo holt en/of te veel kilometers maaktHardlopen versus fietsen
Anders dan bij fietsen, waarbij de benen rondmalen, creëer je bij hardlopen een enorme stootbelasting. Elke landing van je voetzool vangt twee- tot driemaal je eigen lichaamsgewicht op.
Vaak hoor je dat – en er is genoeg onderzoek over te lezen op internet – door verschillende gebruik van spieren het niet zo geschikt is om deze sporten te combineren. Dit dankt haar slechte naam vooral aan blessureverhalen. Als de goed getrainde fietser ineens gaat hardlopen, loopt hij het gevaar dat hij in een te hoog tempo holt en/of te veel kilometers maakt. Hoewel zijn uithoudingsvermogen dit prima trekt, kan er op deze manier verschrikkelijke spierschade ontstaan.
Met fietsen daarentegen gebruikt men veelal de beenspieren. Het mooie van fietsen is dat het algehele welbevinden bevordert. En welbevinden is fijn. Ik hoef er niet voor in het zweet te werken tussen vier muren. Ik hou van de vrijheid en de lucht van buiten. Bij elke t-splitsing kies ik welke kant ik opga en niets hoeft, alles mag. Als ik me lekker voel plak ik er nog een lusje aan.Kijk, en daar ligt mijn valkuil. Ik vind het te leuk!
Over één kilometer doe ik met mijn halve hart gemiddeld acht minuten en 30 seconden.Welbevinden
Ik vertrouw mezelf niet dat ik me in kan houden zodra ik mijn Gitane bestijg. Daarom geef ik mezelf garantie tot de binnenkant van de voordeur en probeer ik mijn conditie op niveau te houden door middel van joggen. Niet omdat ik het leuker vind, of het me makkelijker afgaat. Nee, simpelweg omdat ik tijdens of na het lopen van een (interval)ronde in geen geval de man met de hamer tegenkom. De reden hierachter zit ‘m erin dat je met lopen veel meer spieren tegelijkertijd gebruikt en ik daar dus altijd redelijk snel van uitgeput raak. Over één kilometer doe ik met mijn halve hart gemiddeld acht minuten en 30 seconden. Gezonde mensen rennen rond de zes en de fitte varianten rennen dit om en nabij de vijf minuten. Zodra ik op de twee en een halve kilometer zit ben ik, of al uitgeput om de resterende afstand nog in ditzelfde tempo af te ronden, of ik voel me nog redelijk en interval ik optimistisch verder. Maar….bij hardlopen is het mij duidelijk: harder of verder willen rennen maakt mij geen slimmer mens. Fietsen én hardlopen
Voor sporters die net als ik op een recreatieve manier gezond met hun lijf omspringen, is de specialisatie van spiergroepen niet van belang en kunnen prima het fietsen combineren en afwisselen met het hardlopen. Zo treedt er geen verveling op, met een fiets is de actieradius groter en kom je langs andere landschappen dan die lopend te bereiken zijn.
Fietsen belast de gewrichten minder en dat is een groot voordeel.Of dan nu tóch die keuze, ga ik rennen of fietsen?
Er is namelijk een element dat duidelijk voor fietsen pleit: het is minder blessuregevoelig dan hardlopen. Fietsen belast de gewrichten minder en dat is een groot voordeel. De seizoenen kunnen gevolgd worden: lopen in de winter en fietsen in de zomer. Het voordeel van veel fietsen is dat het duurvermogen ermee omhoog gaat en dat komt de loopprestatie weer ten goede. Beide sporten kan afwisselend rustig of juist intensief worden beoefend.Mijlpaal
Afgelopen zondag stond mijn deelname aan de AMC run (lekker veilige plek) op de agenda. Een speciale editie van vijf kilometer voor ex IC patiënten. De run betrof een buddy variant waarmee je aan een arts of aan een eigen familielid gekoppeld werd. Ik had de eer gekoppeld te zijn aan de cardioloog – intensivist die in 2013 regelmatig aan mijn IC bed stond. Gezamenlijk (hij had zijn vrouw en jongste zoon zover gekregen met mij mee te doen) en sportmaatje Marco gingen we van start. Vlak na het startschot viel ik met mijn stoere jog-houding door de mand, wat me downg om te gaan lopen. Hoe lastig ik het ook vond, ik mocht het tempo bepalen. Wilde ik lopen, dan liep mijn team met me mee. De sfeer was overweldigend en voelde me gedragen door het publiek. Precies 41 minuten later finishten we met opgeheven armen en kregen alle in oranje geklede renners veel terechte aandacht. De zon schitterde die ochtend aangenaam aan de hemel en ik kon, eenmaal bijgekomen van de heftigste inspanning, glimlachend weer een mijlpaal in mijn herinnering bijschrijven.