Om maar meteen met de deur in huis te vallen: nee, dit was niet mijn eerste poging om de Festive 500 – een challenge van Rapha om tussen kerst en Oud en Nieuw 500 kilometer te fietsen – te halen. De eerste keer wilde ik dit in 2017 doen. Toen accepteerde de challenge nog geen virtuele kilometers en sneuvelde mijn plan toen ik op de helft en met iets van 150 kilometer op de teller realiseerde dat ik het niet meer ging redden. Deze keer was ik vastberaden: gezien de mooie samenwerking met Zwift kon je dit jaar dus ook virtueel knallen, en laat dat helemaal mijn ding zijn. Spoiler: deze keer heb ik het gered! Met exact 501 kilometer op 31 december.
Why-oh-why?
Samen met vele anderen hou ik zo nu en dan van een challenge. Een doel stellen helpt vaak om iets dieper te gaan dan je normaal zou doen. En de kerstdagen zijn qua voedingsinput vaak uitbundig, waardoor wat extra beweging wel goed is. Ook is het een mooie manier om het nieuwe jaar meteen te starten met een topgevoel en een conditie-boost. Natuurlijk ga je jezelf vierhonderd keer afvragen waar je mee bezig bent en waarom je hier in he-mels-naam aan bent begonnen.
(Geen hogere) wiskunde
Ik hou van voorspelbaarheid als het om trainingen gaat en daarom heb ik meteen in het begin berekend hoeveel ik minimaal per dag moest fietsen. 24 december stond een familiefeest op het programma, dus deze dag heb ik gebruikt om mijn energievoorraad rijkelijk te vullen – geen kilometers helaas. De overige zeven dagen moesten het dus circa 71,5 kilometer per dag worden.
Keep it real!
Op eerste kerstdag was het heerlijk weer. En omdat de kerstviering pas ’s avonds verder zou gaan, dacht ik de challenge te beginnen met een grote knal: 110 kilomerer. Dat zou de dagelijkse dosis in het vervolg aangenaam verlagen. Helaas was het –1 graden celsius (gevoelstemperatuur –5), met een oostenwind van bft 4-5 en had ik ook nog een champagneroesje uitgeslapen, waardoor deze eerste rit eindigde bij 70 kilometer. Zo ver zo goed, lesje geleerd: hou het realistisch. Het moet tenslotte ook een heeeeel klein beetje leuk blijven. Of tenminste haalbaar zijn. Dat houdt trouwens ook in dat ik persoonlijk in deze tijd niet zou gaan lijnen of erg weinig eten. Vanwege de gure weersomstandigheden besloot ik de rest van deze uitdaging binnenshuis af te ronden.
Workout op vlakke route – eten niet vergeten!
De tweede dag ging ik op Zwift. Ik zette een twee uur durende Sweet-Spot workout aan en ging lekker los. Muziekje erbij en lekker knallen. Helaas had ik bij het selecteren van de route en fout gemaakt waardoor ik op een heuvelig parcours zat. Als je het maximale uit je tijd wilt halen met virtueel fietsen kun je het beste vlak gaan. Zit je bijvoorbeeld op de virtuele ‘Alpe’, dan kun je wel fluiten naar je kilometers! Ik had voor mezelf 2 bidons met 750 ml water en een flesje Icetea klaargezet, een pakje volkorenkoekjes en een banaan. Toch was ik na afloop (ik moest nog even door om mijn afstandsdoel te halen) misselijk … totdat ik eindelijk weer kersteten tussen mijn kiezen kon schuiven. Tussenstand: weer 72,8km erbij.
Fred van Leer en 90-days-fiancé
Na een pittige workout probeerde ik een nieuwe strategie. Een supervlak parcours (Tempus Fugit in Zwift, in de ‘Watopia’ wereld) en dan scherm in tweeën delen en onzinnige tv-shows (Discovery Plus, voormalig TLC…guilty pleasure) streamen. Ik keek vol verbazing anderhalf uur lang naar vijftigjarige vrouwen die overtuigd zijn dat een 25-jarige knul uit Nigeria hun ware liefde is, en Amerikaanse nerds die vol verwachting naar Ecuador afreizen om een schone doch onbekende Latina een ring om de vinger te schuiven. Heerlijk. Daarna heb ik twee hele afleveringen gesmuld van Fred van Leer, die grijze muisjes weer laat opbloeien door geweldige make-overs. Om zijn woorden te gebruiken: ‘Vriendinnn, da’s te gééék!’. En 77 kilometer erbij!
Etappekoers
Nieuwe dag, nieuwe strategie: de 70 dagelijkse kilometers in twee delen opknippen om de pijn iets te verzachten. Om 7:30u stapte ik op de fiets voor deel één. Nieuwe serie om de pijn te verzachten: ‘Passport to Love’ over Amerikaanse meiden die ergens op deze aardbol de liefde hopen te vinden. Mijn passie voor trash-tv is bij deze een feit. Voordeel van twee keer 35 kilometer per dag: het gaat relatief snel voorbij. Nadeel: na de eerste keer afstappen ben je dus níet klaar. Wat je psychologisch fijner vindt, moet je dus in deze helemaal zelf weten!
Smeersels
Eén ding constateerde ik wel: indoor fietsen – en dan meerdere uren per dag – kan zorgen voor behoorlijk wat irritatie in de liezen en op het zitvlak. Ik houd normaal absoluut niet van chamois cremes, maar ik kon er niet omheen. Vanaf dag drie smeerde ik voor de activiteit met Kwakzalver Poeslief (1-2 pompjes) en voor het slapen gaan met Sudocreme.
Groepsrit en groepsworkout
Toen ik de series zat werd (reality shows over dating hebben het grote nadeel dat je na een tijdje door krijgt hoe ze gescript zijn 😉) ging ik op zoek naar ander soort ‘vermaak’ om de resterende kilometers op Zwift door te komen. Groepsritten kunnen een prima uitkomst zijn: je hebt ‘draft’ (je kunt in een wiel zitten en hebt er profijt van) en je moet er met je koppie bij blijven om goed in de groep te zitten. Let wel op dat je een vlak parcours kiest! Een groepsworkout is minder aan te raden: Zwift gebruikt bij workouts een algoritme om renners van alle niveaus als groep te laten fietsen. Dat leidt er vaak toe dat je gemiddeld langzamer rijdt en minder kilometers maakt dan in een individuele workout.
Gehaald!
Op 31 december 2021 heb ik rond 12 uur in de middag, met een totaal van exact 501 km, de Rapha 500 voltooid.
Het was een uitdaging: 70 kilometer per dag op Zwift is absoluut zwaarder dan je van tevoren denkt. Maar het geeft ook heel veel voldoening. En een mega boost voor het nieuwe jaar! Nu ben ik natuurlijk nieuwsgierig: hebben jullie de Rapha Festive 500 gereden? Buiten? Binnen? Vertel, vertel!
