Die 312 staat overigens voor de lengte van het rondje eiland waarmee de organisatie in 2010 van start ging. De route is nu wat aangepast doordat de routes compleet afgeschermd zijn van verkeer waarbij de afstand wel hetzelfde is gebleven maar meer door de prachtige binnenlanden voert.Ik had al zo’n vaag vermoeden dat die ‘312’ niet stond voor de postcode van Palma
Dieprood én ultralicht
Donderdag 26 april was ik uitgenodigd op het expo-terrein met tal van exposanten die volop fietskleding, sportvoeding en aanverwante fietsartikelen aanboden. Bij de stand van Giant kon ik met mijn vriendinnetje voor de komende dagen kennis maken. Mijn eerste indruk was: ‘wow, die is prachtig’. Ik was echt gecharmeerd van de uitstraling van de fiets: een mooie dieprode metallic kleur die nog meer tot zo’n recht komt wanneer het zonnetje er op schijnt. Daarnaast vind ik het persoonlijk ook erg mooi dat het frame in uni kleur gespoten is waardoor de fiets een rustigere, serene uitstraling krijgt.Helemaal verbaasd was ik toen ik met 1 vinger de ultralichte fiets optilde. Dat carbon veel winst oplevert wat gewicht betreft, wist ik, maar hiervan moest toch even breed glimlachen: 6,8 kilo afgemonteerd met Shimano Ultegra en schijfremmen. Als je bij de Liv Langma Pro Disc er een BMI berekening op zou loslaten zou deze het stempel ondergewicht krijgen. Gelukkig compenseer ik die kilo’s zelf wel.
Stabiel en wendbaar
Die avond stapten we op de fiets richting de vuurtoren van Cap de Fermentor onder begeleiding van oudprof Pedro Horrillo, de Raborenner die een aantal jaren geleden tijdens de Giro zwaar ten val in een ravijn 80 meter diep terecht kwam. Hij brak van alles en is toen een aantal dagen kunstmatig in coma gehouden waarna een jarenlange revalidatie volgde. Ten gevolge van deze crash heeft hij zijn profcarrière vroegtijdig moeten beëindigen. Klaarblijkelijk weerhield het hem er niet van in de afdalingen flink aan te zetten en in mijn verwoede pogingen om hem bij te houden kon ik de Liv mooi even uitproberen in het daalwerk. Ze hield zich lekker stabiel en wendbaar en ik had geen enkel moment de indruk dat ik de controle kwijt was. Ik moet zeggen dat die schijfremmen er ook wel aan bijdragen, helemaal toen ik de gaten kreeg hoe ze functioneerden.Op de grote dag was ik om 4 uur al strak wakker. Het zou me toch niet gebeuren dat ik te laat aan de start verschijn. Met 8.000 deelnemers die allen een mooie startplek wilden veroveren èn tegelijk van start gaan, was het even zoeken waar ik me het beste kon opstellen. Eén van de medewerkers van Giant pikte me eruit en wees een plek aan in één van de startvakken, mooi achteraan en een prima plek voor mij.Wat ik wel vreemd vond is dat ik een aantal ex-profs voor me zag waaronder Beloki en Horrillo, waarbij ik me afvroeg waarom deze coryfeeën achteraan in de rij stonden. Het antwoord kwam een paar minuten later toen iedereen vlak voor het startschot de fiets omdraaide en ik ineens vooraan stond. Tijd om me maar wat naar achteren te dringen was er niet, want het startschot klonk en onder luid gejuich en applaus van een grote groep toeschouwers peddelde ik dapper Alcudia uit achter de snelle jongens aan. Bijna direct moest ik afhaken, want de eerste beklimmingen dienden zich aan.Ik ben van nature een waardeloze klimmer, maar ik had toch echt wel het idee dat de Liv Langma me hielp
Trainen mét uitzicht
Ik ben van nature een waardeloze klimmer, maar ik had toch echt wel de indruk dat de Liv Langma me hielp en dat ze me af en toe een zetje gaf. Met 22 versnellingen kon ik de diverse cols mooi gedoseerd aan en bleef ik lekker in het ritme. De rit voerde zo kilometers langs de prachtige noordkust van Mallorca met de nodige beklimmingen tot zo’n 5-6% over 3 tot 5 kilometer.Na zo’n 80/90 kilometer kwam de splitsing met de 225/312 km en ik had er al die tijd over nagedacht om tóch voor die 225 km te gaan. Ik had energie genoeg, de benen waren niet moe en ik had de hele dag de tijd. Daarnaast zou het een mooie training zijn voor de Alpe d’HuZes die ik in juni fiets waarbij ik ook de nodige uren in het zadel moet zien te blijven zitten als ik tenminste die 6 keer wil pogen. En dus besloot ik ervoor te gaan.Tien uur en zes minuten na het startschot kwam ik met 226 km op de teller ( ja, ik was even heel dom bij de finish de verkeerde kant op gefietst en kwam aan de verkeerde kant van de eindstreep aan, zucht) met de Liv Langma Pro Disc binnen. Lang genoeg om een goede indruk van de fiets over te houden, ook bevestigd door de vele “nice bike” opmerkingen onderweg van m.n. vrouwen. Na de finish moet ik helaas afscheid nemen van de nice bike.Met 22 versnellingen kon ik de diverse cols mooi gedoseerd aan en bleef ik lekker in het ritme