Heidi Bunicich, moeder en Directeur Dromen van Dream4Kids heeft nog nooit op een racefiets gezeten. Toch gaat zij voor het goede doel de (onmogelijke) uitdaging aan om de top van de Stelvio te bereiken. Voor Pedala zet ze haar verhaal op papier. Deze week: haar laatste blog. Met pijn in het hart neem ik afscheid van jullie, lezers van Pedala. Het doel was mooi, de intentie was zuiver. Voor mijn ‘eigen’ stichting Dream4Kids een berg beklimmen. Mijn eigen grenzen opzoeken na een jaar dat veel verdriet met zich meebracht. Samen met de vrijwilligers die ik zo bewonder, toewerken naar hetzelfde doel. En vooral geld ophalen voor onze nog onbekende stichting met een (hele grote) doelgroep die getraumatiseerd en zo onzichtbaar is. Hoe meer geld ik inzamelde, hoe meer kinderen wij een stem konden geven, een gezicht, een droom, vertrouwen dat de wereld wél goed is, een nieuwe start, een toekomst.De realiteit is dat ik de berg niet ga beklimmen. Het jaar had namelijk nog meer voor mij in petto, wat ik om privacy redenen van anderen niet allemaal kan vertellen helaas. Wel kan ik delen dat ik na onderzoeken in het Radboud eindelijk heb gehoord waarom ik zo vaak ziek was de afgelopen tijd en bij tijd en wijle zo extreem moe. Ik blijk QVS te hebben. Een naar gevolg van de Q-koorts die ik jaren geleden heb gehad. Daarmee werd een streep gezet door mijn ambitie om de Stelvio te beklimmen. En dat deed pijn. Daarom duurde het even voor jullie weer van me horen.
Daarmee werd een streep gezet door mijn ambitie om de Stelvio te beklimmen. En dat deed pijn
Er is natuurlijk genoeg om dankbaar voor te zijn. Ik vind het heel gaaf dat er dit jaar vijf vrouwen zijn die de Stelvio beklimmen, na de mannenclub van vorig jaar. Vrouwen kunnen zoveel meer dan ze zelf vaak denken, geweldig! Ik geef het blog-stokje graag over aan zo’n andere kanjer die de berg gewoon wél gaat bedwingen.Complete vrijheid Vrouwen die nog twijfelen om te gaan fietsen kan ik alleen maar aanmoedigen. Je hoeft niet direct een berg te beklimmen, fietsen is haalbaar voor bijna iedereen. Het is genieten (zie mijn vorige blogs)! Het is fysiek veel minder belastend dan bijvoorbeeld hardlopen. Ik heb altijd snel last van mijn rug, maar heb daar met fietsen geen enkele moeite mee gehad (zonder extra oefeningen te doen). Je kunt je route bepalen aan de hand van apps of gewoon de wijde wereld in fietsen en je laten verrassen door wat je tegenkomt. Het is complete vrijheid en heerlijk om alles even achter je te laten.
Fietsen is complete vrijheid, heerlijk om alles even achter je te laten
Mochten jullie, ondanks het feit dat ik de beklimming niet kan doen, toch de kinderen van Dream4Kids willen steunen, dan hoop ik van jullie harte dat jullie een kleine bijdrage doen via deze link.Dank voor al jullie liever reacties en likes op mijn vorige blogs. Ik wens jullie al het goeds en heel veel fietsplezier!Liefs, Heidi
