In de reeks Velove hebben we het over, jawel, liefde op de fiets! Want er zijn verrassend veel mensen die hun partner door (of zelfs tijdens) het fietsen hebben leren kennen. 

Deze week het verhaal van Hanneke. Zij is letterlijk en figuurlijk voor haar grote liefde gevallen…

Hanneke: ”Het was een donderdag in mei 2007, een vrije donderdag, want het was Hemelvaartsdag. En voor mij betekende dat een extra dag koers. Dit jaar stond de ronde van Lekkerkerk op het programma. Een wedstrijddag zoals alle anderen, althans daar leek het in eerste instantie op…

Ongeveer halverwege de koers sloeg voor mij het noodlot toe. Ik reed hard op een versmalling met een flinke valpartij tot gevolg

Het startschot klonk en samen met nog 100 mederensters vertrok ik voor een wedstrijd van 60 kilometer. Het was een rondje met veel draaien en keren, het tempo was direct hoog en er werd veel gedemarreerd. Weinig tijd om bij te komen dus. Ongeveer halverwege de koers sloeg voor mij het noodlot toe. Een renster voor me maakte een slingerende beweging waardoor ik uit moest wijken. Hier was geen ruimte voor en ik reed hard op een versmalling, met een flinke valpartij tot gevolg. Gedesillusioneerd zat ik op de grond.

Schaafwonden en kapotte kleding
Gelijk merkte ik dat ik niet meer verder kon fietsen en werd door behulpzame mensen naar de kant toe geholpen. Ik weet het nog precies, op een muurtje bij een huis likte ik mijn wonden. Omdat ik al vaker mijn sleutelbeen had gebroken, wist ik stiekem al wel wat er aan de hand was. Dit gevoel kwam me erg bekend voor. Balend, werd ik door mijn ouders naar de auto gebracht en in de achterklep wachtte ik totdat mijn fiets was ingepakt en we konden vertrekken. En toen kwam jij ineens voorbij….

Wit weggetrokken van de pijn, vele nare schaafwonden en kapotte kleding;  ik zag er tijdens onze eerste ontmoeting niet bepaald op mijn charmantste uit. Kort vroeg je aan me wat er was gebeurd, maar al snel gingen we beide onze eigen weg. Jij moest je immers gaan voorbereiden op je wedstrijd bij de elite renners en ik moest voor een röntgenfoto naar het ziekenhuis.

Samen trainen
Social media zoals we die nu kennen was er nog niet in 2007. Via Hyves kwamen we toch al snel weer met elkaar in contact. Jij wilde namelijk weten hoe het met me ging en hoe het in het ziekenhuis was afgelopen. We kletsten veel en wisselden onze nummers uit. We spraken af dat, zodra mijn sleutelbeen geheeld zou zijn, we met elkaar zouden gaan trainen.

En dit gebeurde ook. Jij kwam op je fiets vanuit Ridderkerk en ik reed je tegemoet. In de polder van
Lage Zwaluwe kwamen we elkaar tegen. Stiekem vond ik het best spannend. We hadden veel
gekletst via sms, MSN en Hyves (tsja… zo ging dat in die tijd), maar elkaar ‘echt’ gesproken hadden we
nog niet. Al snel bleek dat die spanning nergens voor nodig waren, we hadden een enorme klik en de
vonk sloeg tijdens deze rit eigenlijk al meteen over!

Dat deze donderdag in mei 2007 mij zo iets bijzonders zou brengen had ik nooit kunnen denken

Na een heerlijke fietstocht, waarbij het rondje steeds weer een stukje langer werd gemaakt, was het tijd om beide richting huis te gaan. Een afscheid werd het zeker niet, want na deze training werden we eigenlijk onafscheidelijk. We bleven samen trainen, wedstrijden rijden en genoten van de koers op tv. Beide deelden we dezelfde passie.

12 jaar en 2 kinderen verder
Nu zijn we 12 jaar verder, getrouwd en 2 kinderen rijker. Fietsen doen we nog steeds allebei erg graag, maar ook hardlopen is nu een gedeelde passie geworden. Dat deze donderdag in mei 2007 mij zo iets bijzonders zou brengen had ik nooit kunnen denken. Wat ben ik blij dat ik er deze dag voor gekozen heb om juist de wedstrijd in Lekkerkerk te gaan rijden. En die flinke valpartij die ik heb gemaakt neem ik voor lief. Letterlijk en figuurlijk ben ik voor hem gevallen!