FietsvirusIk vond het fietsen altijd maar saai, het feit dat je dan uren
weg was voor een training vond ik zonde van de tijd
We gingen in 1998 samenwonen en toen we allebei begonnen met werken kocht Martijn zijn eerste fiets, een mountainbike. Later kwam daar het wegfietsen bij. Ik vond het fietsen op de weg altijd maar saai, het feit dat je dan uren weg was voor een training vond ik zonde van de tijd. Uren trappen over asfalt, saai over de weg. Ik ging liever hardlopen, dan was je met een uurtje thuis en lekker moe getraind. Maar het fietsvirus kreeg Martijn wél langzaam in zijn greep. En behalve het fietsen zelf werd het opknappen en verbeteren van de fietsen, zijn zogenaamde projectjes, minstens zo groot onderdeel van zijn hobby.Toen ik door het hardlopen meerdere knieblessures opliep begon ik steeds meer te fietsen. Eerst op een mountainbike en toen op een cyclocross. Om mijn lichaam toch een beetje te ontzien en op een andere manier wat conditie op te bouwen, heb ik na lang aandringen van mijn lieve man op mijn 40e verjaardag (hoe ouder des te gekker) besloten om wekelijks op de cyclocross naar mijn werk te fietsen (Apeldoorn-Zutphen). Kleding mee in een rugzakje en fietsen maar. En langzaam kreeg ik de smaak te pakken. De cyclocross werd zelfs ingeruild voor een racefiets!
Smaak te pakkenOp mijn 40e verjaardag heb ik besloten om wekelijks op de cyclocross naar mijn werk te fietsen. Van Apeldoorn naar Zutphen en terug.
Ik kreeg van manlief een echte bikefitting cadeau om zo goed mogelijk op de fiets te zitten en om fietsblessures te voorkomen. En wat begon als een soort noodzakelijk wekelijks fietsmoment om wat conditie op te bouwen, werd langzaam 2 keer een uurtje lekker het hoofd leeg fietsen zeker op de terugweg van werk naar huis. Steeds vaker nam ik een kleine omweg terug en steeds meer kreeg het fietsvirus grip op mij. In november 2017 hebben we samen een speed pedelec gekocht voor woon-werk. Dit leverde wat kortere reistijd op, maar je moet nog steeds zelf trappen. De snelheid van die fiets vind ik echt geweldig!
En daar stopte het niet. In het najaar van 2018 hebben we ook nog een mountainbike aangeschaft. Op aandringen van manlief heb ik een techniek cursus ‘fietsfit’ bij mountainbikevereniging Bar-End in Apeldoorn gevolgd. Ik was namelijk altijd bang om te vallen, bij afdalingen en in bochten. Maar hierdoor kreeg ik meer vertrouwen in mijn fietsvaardigheden. Ik kan nu prima een tochtje met hem fietsen. Sinds kort kan ik ook binnen fietsen en Zwiften. En dat ik Zwiften leuk zou vinden, had ik nooit kunnen bedenken!
De kinderen zijn inmiddels zo groot dat ze soms vragen vragen of we niet even een paar uur moeten gaan fietsen. Dan kunnen zij lekker gamen 😉
De kinderen zijn inmiddels zo groot dat ze soms vragen vragen aan ons of we niet even een paar uur moeten gaan fietsen. Dan kunnen zij lekker gamen 😉 Het is fijn dat je dan samen erop uit kun trekken met de fiets en dat er niet gemopperd wordt als een training langer dan een uurtje duurt. Ik ben zelf niet technisch en heb er eigenlijk ook geen zin in om dat onderdeel van het fietsen te leren. Dan is een man die het heerlijk vind om aan de fiets te knutselen en poetsen toch geweldig!Rondje IJselmeer in het groot
En wat betreft de toekomst, we zouden heel graag met zijn tweeën nog een fietsvakantie in Scandinavië willen doen. We hebben ooit een rondje IJsselmeer als vakantie gedaan (toen fietsten we nog niet fanatiek) met overnachtingen in trekkershutten. In de toekomst willen we dat in het groots in het buitenland doen. Een keer een “reus” beklimmen, zoals de mont Ventoux, lijkt ons ook wel wat!”
