Ik geloofde nooit in liefde op het eerst gezicht, maar ik was direct verkocht!
Op de vroege donderdagochtend ben ik samen met Ronald vanaf Winschoten gestart met ons avontuur. We gingen eerst richting Onstwedde om Edwin op te pikken. Hij deed voor ons de deur open: een jong, slank en verlegen mannetje. Bliksemslag… Ik geloofde voorheen nooit in liefde op het eerste gezicht maar ik was direct verkocht! Vanaf Onstwedde zijn we verder gegaan met onze ritje op de grens van Drenthe. Edwin was super lief. Hij probeerde mij zo goed mogelijk uit de wind houden, alsof dat werkte met zijn slanke lichaam… Na 4 tot 5 uur fietsen namen we onze eerste rust pauze. Op het terrasje zaten we bijna in elkaars armen. Er was een onverklaarbaar sterke aantrekkingskracht tussen ons. Het was maar goed dat Ronald bij ons was, anders waren we bij het eerste beste veldje in elkaars armen in slaap gevallen. 😉
Na een dag volop geflirt en gelach zat onze monster rit van 372 km erop! Vóór de tocht hadden we al met z’n 3en een Whatsapp groep aangemaakt en na de tocht zijn we met privé appjes begonnen om voor trainingen af te spreken. Eerst was dit echt serieus trainingsgericht, later kwamen daar de dubbelzinnige en flirterige appjes bij. We bleven ook steeds smoesjes verzinnen om elkaar weer te zien. Uiteindelijk hebben we voor elkaar gekozen en zijn we samen verder gegaan.
CrashIk dacht eerst dat de de fiets onze grootste overeenkomst was en ook hetgeen dat ons aan elkaar verbond. Maar na een vreselijke crash van Edwin (juli 2018) veranderde dit beeld. Edwin zijn lichaam was volledig kapot, zijn handen, gezicht, armen en benen. Een verschrikkelijke periode waarin ik hem als een baby heb moeten verzorgen. Onder andere zijn sleutelbeen en schouderkapje waren gebroken en deze zijn helaas niet hersteld. Zijn sleutelbeen wordt op dit moment door littekenweefsel bij elkaar gehouden. Hoe ernstig het ongeluk ook was, we hebben wel ontdekt dat we nog steeds ontzettend veel plezier hebben en toch ook samen op een andere manier kunnen sporten.
Zo stond er voor het ongeluk al een vakantie naar Frankrijk gepland. De planning was dat ik bij Mont Ventoux de uitdaging Cannibal zou doen: 6x de Ventoux op, 3x met de racefiets en 3x met de mountainbike. Maar 7 weken na zijn ongeluk kon Edwin nog niet autorijden. Zonder logistieke hulp zat Cannibal er voor mij niet in, daarom heb ik de Forestier gedaan, in mijn eentje. Dat is 2x offroad de Ventoux op. Ik werd daarmee zelfs internationaal de eerste vrouwelijke ‘Forestier”! De rest van de vakantie hebben we samen doorgebracht. Zo zijn we gaan hiken, kilometers lang, offroad met duizenden hoogtemeters, allebei met een glimlach op ons gezicht.ToekomstplannenEdwin zijn lichaam was volledig kapot, zijn handen, gezicht, armen en benen.
Een verschrikkelijke periode
Begin van dit jaar begon Edwin weer op de tacx te trainen en nu heeft hij zelfs weer zijn monsterlijke niveau terug! Daar ben ik heel erg blij om. We kunnen weer samen fietsen! Samen willen we in de toekomst, misschien zelfs dit jaar weer eens iets geks fietsen, maar wat dat wordt, wil ik nog niet verklappen. Reken maar op iets dat monsterlijk mooi is!”