Ook dit jaar rijd ik de Cape Epic voor Team Meerendal. Meerendal is een wijngoed in de Western Cape regio. Credits: Team Meerendal
Trainen op de trails bij Wijngoed Meerendal, dichtbij Durbanville. Credits: Team Meerendal.
Place to be
Die ‘waarom-vraag’ klinkt misschien een beetje gek. Misschien zelfs wel verwend, want wie krijgt nu de kans om zoiets te doen? Dat is ook zo en ik ben echt super dankbaar dat ik dit kan doen. Maar de Cape Epic is en blijft de zwaarste mountainbikerace die ik ken: je gaat fysiek en mentaal zo diep, bijna voorbij je eigen grenzen. Tegelijkertijd is het voor mountainbikers, zowel voor profs als ambitieuze amateurs, de place to be. De Tour de France van het mountainbiken.Het startveld is groot en zeer sterk bezet, niet alleen bij de heren maar ook steeds meer bij de dames. De media exposure en het prijzengeld zijn heel goed, de organisatie is super. En misschien wel het belangrijkste: het parcours is schitterend. Lange etappes, zwaar lopend terrein, adembenemende uitzichten en niet te vergeten fantastische trails! De uitdaging om jezelf te verbeteren, je te meten met de beste atleten, je grenzen op te zoeken… dat is denk ik een drijfveer voor velen van ons. Voor mij is dat in ieder geval een enorme motivatie en ik hoop, na alle investeringen, het maximale eruit te halen.
Credits: Team Meerendal
Beresterke Zwitserse
Terug naar de voorbereiding. De Cape Epic wordt zoals veel grote mtb-etappekoersen in tweetallen gereden. Je hebt dus een partner nodig, het liefst een die ongeveer even sterk is als jijzelf. Dat is voor de dames vaak lastiger dan voor de mannen. Er ontstaan vaak combinaties uit verschillende teams. Dat is mooi, maar soms ook ingewikkeld. Sponsorbelangen en materiaal zijn daar de grootste struikelblokken. Praktische dingen zoals reservewielen worden een stuk minder praktisch als je maatje wel of geen boost-naaf rijdt, wel of geen 11- of zelfs 12-speed rijdt of een andere maat steekas heeft. Maar uiteindelijk komt het met enkele aanpassingen meestal wel goed en ben je klaar om te gaan.Tijdens de Swiss Epic, in september 2016, heb ik Cornelia Hug ontmoet, een beresterke Zwitserse marathonspecialiste. We waren bijna elke dag erg aan elkaar gewaagd en hebben daarnaast een paar keer goed gepraat. Daar had ik een goed gevoel bij en zo kwam de gedachte op dat zij zou een goed maatje zijn voor het avontuur in Zuid-Afrika. De wedstrijd is erg stressvol, voor lichaam en geest. Daarom vind ik het belangrijk dat je maatje niet nog meer stress oplevert. Een goede band is dan heel belangrijk. En vooral ook een dosis humor. Er komen dagen of etappes waar de een sterker is, en andere dagen waar de ander de kar trekt. Die uitdaging moet je samen aankunnen.
Super goede trainingsmogelijkheden in de omgeving van Stellenbosch
Tankwa Trek
Met Zuid-Afrika heb ik een haat-liefde verhouding: als ik eraan denk komt direct het gevoel van afzien naar boven. Maar dit jaar heb ik geprobeerd nieuwe energie op te doen: Zuid-Afrika heeft zo veel meer te bieden dan ik tot nu toe ervaren heb! Er is hier natuurlijk veel meer mogelijk dan alleen maar acht dagen lang keihard afzien in een wedstrijd. Vakantie vieren, reizen, relaxen, maar stiekem bedoel ik natuurlijk vooral de perfecte trainingsomstandigheden!Het plan was om al begin februari naar Zuid-Afrika te vliegen voor een trainingskamp en een wedstrijd. Zo gezegd, zo gedaan. Enkele dagen na onze aankomst startten Cornelia en ik in de Tankwa Trek, een driedaagse wedstrijd met etappes als die in de Cape Epic. In zo’n wedstrijd leer je elkaar natuurlijk goed kennen en komen er focuspunten voor de komende trainingsweken aan het licht. Ik vind het lastig een wedstrijd aan te gaan zonder de juiste vorm, omdat je weet dat je normaal sneller zou zijn. Maar het was een super goede en zinvolle training. We wisten uiteindelijk vierde te worden, waardoor we nu met nog meer motivatie naar de Cape Epic toewerken, en ik kwam erachter dat mijn gevoel van september – dat Cornelia het juiste maatje is – helemaal klopt!
Prachtige vergezichten tijdens de Tankwa Trek. Credits: Zoon Cronje
Stellenbosch
Op dit moment zijn we in Stellenbosch, een erg leuke plaats niet ver van Kaapstad, en we zijn niet de enigen. Volgens mij verblijft half mountainbikend Zwitserland en Duitsland hier momenteel. Dat is niet zo vreemd. De trainingsmogelijkheden hier zijn super goed, met veel trails, maar ook vlakke wegen of juist bergachtige. Daarnaast zijn er veel leuke koffietentjes en restaurantjes. We hebben veel geluk met onze verblijfplaats, een Airbnb. Het is een geweldige plek. Een oase van rust, kunst aan de muur, veel boeken, een beetje alternatief, het best mogelijke ontbijt en geweldig lieve mensen. Het staat ver weg van ons sportleven, maar juist dat maakt het perfect!
Koffie is heel belangrijk net als humor 🙂
Hard trainen, ook met Skitouren
De komende tweeënhalve week staan in het teken van hard trainen, met de focus op intensiteit. Ik wissel intervaltrainingen af met langere duurtrainingen. Voor ons Europese rijders is het lastig om al in maart in goede vorm te zijn, het is nog te vroeg voor echte topvorm. Vooral omdat de grootste wedstrijden pas in juni, juli en augustus plaatsvinden, maar ook omdat het in de winter lastiger is om specifiek te trainen.Mijn woonomgeving in Zwitserland biedt gelukkig veel alternatieve trainingsmogelijkheden. Bijvoorbeeld het skitouren wat ik deze winter ontdekt heb. Met vellen onder de ski’s een paar uur lang een berg oplopen, om vervolgens naar beneden te skiën. Een nieuwe passie, niet heel specifiek, maar in combinatie met dit trainingskamp voor mij een goede mix om fris aan het seizoen te beginnen. We zullen snel zien hoe dat uitpakt!
Training in Stellenbosch