Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Pedala en Fiets.nl fans persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het verhaal van Wilco, hij reed met vier vrienden de 100 Cols Tocht. 

Juni 2006 – 5 vrienden van De Meet (Tilburgse Studenten Wielervereniging, op dat moment allemaal al oud-leden) rijden de tocht van hun leven: de 100 cols tocht! Ruim 4000km over 70.000 hoogtemeters in 4 weken tijd. 

Dit verhaal begint eigenlijk in 2003. Een aantal mannen van De Meet rijden Coast-to-Coast in de USA. Een schitterende tocht van de oostkust naar de westkust in de VS. Op deze site lees je de heroïsche verhalen van deze tocht. Tom heeft echter zo veel spijt dat hij niet mee is gegaan naar de USA, dat het vrij snel daarna tijd werd voor een nieuwe uitdaging voor De Meet vrienden.

De 100 cols tocht

Het idee was om de Tour de France te rijden tijdens de Tour de France voor profs. Natuurlijk ook schitterend, maar met 5 man de vlakke etappes van 225km is ook niet alles. Alleen de bergetappes dan? Niet echt een uitdaging. Na wat speurwerk werd de 100 cols tocht gevonden. Ruim 4000 km over meer dan 100 cols met in het totaal circa 70.000hm. Dit was de uitdaging waar we naar op zoek waren. Deze tocht is de grootste uitdaging op klimgebied in de wereld.

In de zomer van 2005 werden de ‘contracten’ getekend, zodat de voorbereiding kon beginnen om in juni 2006 goed getraind aan de start van onze 100 cols te staan. Het team bestond uit de renners: Jeroen, René, Sandor, Tom en Wilco. Het begeleidingsteam dat ons renners als echte profs rond lieten rijden, bestond uit Luc en Lars (vader en zwager van Tom).

Ruim 140km per dag

We hebben de tocht in 28 etappes opgedeeld. Gemiddeld dus ruim 140 km per dag. De “overgangsetappes” langer en de zware bergetappes korter. Frankrijk is geen meter vlak dus de etappes voor de Pyreneeën en tussen de Pyreneeën en de Alpen waren voor ons Nederlanders gewoon zware bergetappes!

In het begin hadden we een zak pasta van 500g voor 2 personen nodig, aan het einde aten we 1 zak met 5 personen

Het begeleidingsteam reed van startplaats naar finishplaats. Onderweg werden de boodschappen gedaan en een goede camping gezocht, wat in Frankrijk zelden een probleem bleek te zijn. Onderweg stond de camper meestal ook nog langs de route voor de bevoorrading. Bij de finishplek aangekomen was het meetkamp ingericht en konden we direct aanschuiven voor een recovery snack en een koud biertje. ’s Avonds kookten we samen een grote pan pasta, waar we de volgende ochtend tijdens het ontbijt de restjes van op aten.

Opvallend detail is dat we aan het begin van de tocht een zak pasta van 500g voor 2 personen nodig hadden en aan het eind van de tocht hadden we met 5 man genoeg aan 1 zak. In het begin was waarschijnlijk de angst te weinig te eten groot en daarbij raakt het lichaam ook gewend aan de inspanning. We zijn allemaal iets afgevallen, maar niet echt veel, dus met de voeding zat het wel goed.

Col ‘kopen’

Het middag- en avondprogramma bestond verder uit het voorbereiden van de volgende dag. Naast de persoonlijke verzorging en de verzorging van de fiets, was het doornemen van de route een belangrijke bezigheid. Welke cols wachten ons de volgende dag en waar zien we de camper voor de bevoorrading. Extra leuk was het dat we ons hebben laten sponsoren. Sponsoren konden een col ‘kopen’ en het binnen gehaalde geld is naar Right to Play gegaan. Elke dag schreven we een verslag om de sponsoren, familie, vrienden en andere geïnteresseerden op de hoogte te houden van onze tocht. Ook dit was dus een vast ritueel na de koers. Een stukje schrijven en uploaden en natuurlijk het gastenboek bekijken en van commentaar voorzien. Erg leuk tijdens de tocht en zeker ook om terug te lezen na de tocht, ook 12 jaar later nog!    

Het fietsen was in 1 woord schitterend! De route is prachtig en na gewend te zijn aan de routebeschrijving, wat overigens heel erg snel ging, hebben we nauwelijks verkeerd gereden. (navigatie op de fiets was in 2006 nog geen gemeengoed!) De route hebben we geplastificeerd in handzaam formaat, zodat deze in een achterzakje past. Per dag waren op deze manier slechts enkele pagina’s nodig. De schitterende route gaat hoofdzakelijk over rustige wegen en hierdoor hebben we nauwelijks gevaarlijke situaties mee gemaakt. Het is echt fantastisch hoe de organisatie zo’n route heeft kunnen maken.

De schitterende route gaat hoofdzakelijk over rustige wegen, hierdoor hebben we nauwelijks gevaarlijke situaties mee gemaakt

Elk col en elke Côte in Frankrijk hebben we volgens mij gezien. Heel veel cols waar we nog nooit van hadden gehoord, met prachtige namen zoals Col Cx. de l’Homme Mort,  Col Burdincurutcheta of Col du Kreuzweg. Maar ook alle bekende cols zoals, de Ventoux, Izoard en de Galibier. Net zoals bij de profs zijn de cols allemaal gecategoriseerd, van 4de cat t/m HC.

28 etappes, 1x regen

We hebben de tocht in juni 2006 gereden. Het is dan nog voorseizoen dus de wegen en campings zijn nog rustig en de Fransen waren tegen alle vooroordelen in erg vriendelijk. Bijkomend voordeel was dat het een maand lang schitterend weer was, in het zuiden soms iets te warm, maar ja ons hoor je niet klagen. In de 28 etappes zijn we slechts 1 keer nat (van de regen!) geworden op de fiets.

In 800 woorden is het onmogelijk om een verslag van onze 100 cols te schrijven. Dit stukje beschrijft in ieder geval kort onze 100 cols, maar wanneer je echt wil lezen hoe onze tocht was, dan moet je de etappeverslagen lezen op onze website. Het kost even wat tijd, maar het geeft een mooi beeld van 5 vrienden die deze schitterende tocht hebben gereden. Na het lezen wil je zeker nog maar 1 ding en dat is net zoals wij als profs 4 weken door Frankrijk fietsen!