Zo zaten we maandagmiddag ineens bij Anna van der Breggen op de bank. De afspraak met de winnares van de Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik stond al een tijdje. Ze is binnenkort het onderwerp in de rubriek De Val in het magazine, maar haar succes van afgelopen week kon natuurlijk niet onbesproken blijven.

Ze staat maandag terecht volop in de belangstelling. Haar hattrick was uniek. Onderweg naar Van der Breggens woonplaats Zwolle is ze daarom te horen op Radio1. Erben Wennemars steekt zijn bewondering voor de 27-jarige Boels-renster niet onder stoelen of banken.

Als we bij haar de drempel overstappen blijkt de impact van haar zeges nog eens. Ze zit op een opblaasbank naast Frank Evenblij. De sportpresentator interviewt haar voor het Ziggo-programma Peptalk. Op de grond ligt haar trofee van zondag: een enorme rauwe ham.

Ze kreeg de Ardense specialiteit na Luik-Bastenaken-Luik, de derde overwinning in iets meer dan een week tijd. Ze vond het zelf ook wel bijzonder, die score. ‘Het is absurd.’ En ze heeft iets gepresteerd waar ze niet snel overheen kan, grapt ze. ‘Dit is eigenlijk heel vervelend, want dit ga ik nooit meer bereiken.’

Drie World Tour-wedstrijden

Al van tevoren had Van der Breggen reikhalzend naar het trio klimkoersen uitgekeken. ‘We hadden altijd al de Waalse Pijl op de kalender, maar nu kwamen daar twee nieuwe World Tour-wedstrijden bij. Dat hebben we nog nooit gehad, drie World Tour-koersen in een week. Dat maakte het heel belangrijk.’

Voor de Nederlandse toprensters was de Amstel Gold Race misschien wel de mooiste toevoeging aan de internationale kalender. Al jaren voeren de Nederlandse ploegen en rijdsters de boventoon in het wielrennen, maar naast de Ronde van Drenthe en een aantal meerdaagses viel het wat wedstrijdaanbod tegen in ons land. ‘Voor de mooie wedstrijden moest je naar het buitenland.’

Ook de vrouwenversie van L-B-L was een welkome aanvulling, want in het kielzog van het historische drieluik voor de mannen was er ook meer aandacht voor de vrouwenkoersen. ‘Er was duidelijk meer aandacht omdat we hetzelfde podium hadden als de mannen. Bij de Amstel Gold Race zelfs letterlijk omdat de ploegenpresentaties tegelijkertijd waren. Dat is gewoon tof. Het publiek heeft zo twee categorieën om naar te kijken.’

Wat Van der Breggen betreft krijgt het combineren van vrouwen- en mannenraces op dezelfde dag meer navolging. ‘Als het logistiek te organiseren is, dan is dit zoals het moet worden. Dan krijgen we twee voor de prijs van één.’

Live

Helemaal af is het ideaalplaatje nog niet. Er zou wat meer livebeeld mogen zijn van haar wedstrijden, vindt Van der Breggen. Nu werd alleen Amstel live uitgezonden, maar het maakt een groot verschil of de fans het kunnen zien. Met beelden zien ze de spanning, de plannen en de manier waarop het allemaal gaat. Dat maakt mooie sport nog mooier en de mensen enthousiast.’

De finale van de Amstel Gold Race was daarvan de perfecte illustratie. Terwijl in de mannenkoers het peloton en de kopgroep een staakt-het-vuren hadden afgekondigd konden de televisiekijkers genieten van een geweldige finale van de vrouwenwedstrijd. Die spannende laatste kilometers zijn geen uitzondering, benadrukt Van der Breggen. Waren in het verleden de vrouwenkoersen nog weleens aan de saaie kant, nu is het vaak spektakel troef.

‘Vrouwenkoersen zijn veranderd. De top is breder, ploegen hebben betere rensters en zijn professioneler geworden. Er zijn veel meer verschillende tactieken die door elkaar lopen, net als bij de mannen.’

Dat Van der Breggen op het podium drie keer werd vergezeld door Lizzie Deignan en Katarzyna Niewiadoma doet daar niets aan af. ‘Het zijn nu eenmaal wedstrijden die op elkaar lijken en als je je vorm te pakken hebt, dan raak je die niet zomaar kwijt in een week. Maar het is ook een momentopname. Volgende week zal het weer anders zijn.’

Nagenieten

Succes is in het wielrennen vaak maar van korte duur, weet Van der Breggen. Het vizier gaat al snel weer op de toekomst: de nationale kampioenschappen, de Giro en de wereldkampioenschappen. Het seizoen snelt door. Ze kan niet te lang nagenieten van haar drie zeges.

Als we de deur achter ons dichttrekken keert de rust bij Van der Breggen terug. Gelukkig maar, want ze moet nog even langs de supermarkt, boodschappen doen. Een anticlimax na zo’n week? Welnee. ‘Ik vind het wel lekker juist, rustig de dagelijkse dingen doen.’