Hij verzamelde 1430 punten en bleef daarmee Richard Carapaz (11de), Aleksandr Vlasov (12de) en Joâo Almeida (13de) nipt voor. Het gaat om Marc Hirschi, de 22-jarige Zwitser die in 2018 de wereldtitel veroverde bij de beloften en dit jaar naam maakte in de Tour. Hirschi (Sunweb) was een vaste waarde in de kopgroep en won één etappe. Na de Tour pakte hij brons op het WK achter Julian Alaphilippe en Wout van Aert, waarna hij ook nog de Waalse Pijl won en als tweede eindigde in Luik-Bastenaken-Luik achter Primoz Roglic. (Eigenlijk ook achter Alaphilippe, maar die werd gediskwalificeerd). Nogmaals: hij is amper 22 jaar.
9. Arnaud Démare (Groupama-FDJ)De enige échte sprinter in de top tien luistert naar de naam Arnaud Démare. De Fransman reed zich vooral via niet-WorldTour-koersen klaar voor de Giro d’Italia waarin hij ongekend huishield. Hij won het puntenklassement en schreef maar liefst vier etappes op zijn naam. Ondanks de vele beperkingen in het coronajaar 2020 zal Démare tevreden terugblikken, al kent hij ook de keerzijde. Helemaal in het begin van het seizoen zat hij nog samen met Ramon Sinkeldam opgesloten in een hotelkamer in de Verenigde Arabische Emiraten…
8. Diego Ulissi (UAE Emirates)Diego Ulissi is typisch zo’n renner waar je een Giro-poule mee kunt winnen of verliezen. Eigenlijk denk je vooraf dat-ie niet genoeg punten gaat opleveren, maar na een paar ritten heb je al spijt van je niet-selectie. Zo ook dit jaar: al op dag twee had hij zijn ritzege in de Giro d’Italia te pakken. Twaalf dagen later deed hij het dunnetjes over door opnieuw te winnen, goed voor zijn achtste Giro-etappe in zijn carrière. O, ja: Ulissi is nog ‘maar’ 31 jaar oud, al heeft hij er voor mijn gevoel al een heel wielerleven opzitten.
7. Richie Porte (Trek-Segafredo)Had je in januari een tientje gezet op een podiumplaats van Richie Porte in de Tour de France, dan was je A: voor gek verklaard en B: waarschijnlijk je tientje kwijt. Zelfs Porte zag niet aankomen dat de Tour een paar maanden zou worden opgeschoven op de kalender en werd tijdens de Franse ronde vader. Normaal gesproken een prima timing voor een wielrenner om in augustus vader te worden, maar ditmaal even niet. Porte zweefde op een roze babywolk en kende voor zo’n beetje de eerste keer in zijn carrière geen pech of inzinking in de Tour de France. Het resulteerde in een derde eindplek. Zeer gegund, helemaal omdat hij volgend jaar weer terugkeert bij Ineos waar hoogstwaarschijnlijk een knechtenrol wacht. Zo heeft hij tóch gepiekt op het juiste moment.
6. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick Step)Had waarschijnlijk op plek vier gestaan als hij niet was gediskwalificeerd in Luik-Bastenaken-Luik, maar moet het dus met de zesde plek doen. Julian Alaphilippe begon ‘matig’ aan de herstart van het coronaseizoen ondanks een tweede plek in Milaan-San Remo, maar liet in de Tour zien dat hij het winnen niet is verleerd. Op de openingsdag rekende hij in Nice af met onder andere Marc Hirschi en won hij de rit én pakte hij het geel. Dichter bij de winst kwam hij in de Tour niet meer, en een stunt zoals in 2019 zat er ook niet in. Als favoriet met veel vraagtekens achter zijn naam ging hij een week na de Tour van start op het WK in Imola. Daar liet hij alle twijfels achterwege en pakte hij op imposante wijze de regenboogtrui. Een mooie kampioen, dat staat vast. In de regenboogtrui won hij trouwens ook nog de Brabantse Pijl na een millimetersprint met Mathieu van der Poel.
5. Jakob Fuglsang (Astana)Jakob Fuglsang als podiumkandidaat aanwijzen voor een grote ronde… TRAP ER NIET MEER IN! Elk jaar weer doen we het, maar hij maakt het niet waar. De reden? Geen idee, maar Fuglsang is nou eenmaal beter in het eendaagse werk. Geef hem Strade Bianche (5de), Ronde van Lombardije (winst) of het WK (5de) en hij doet mee voor de winst. In de Giro wilde het niet vlotten. Mede doordat Astana al vroeg was onthoofd (valpartijen van Aleksandr Vlasov en Miguel Angel Lopez) kwam Fuglsang er niet aan te pas. Een zesde plek in het klassement is prima en netjes, maar Fuglsang kan toch beter…
4. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix)Won alles in het veld, maar begon matig aan het wegseizoen. Ziekjes, niet helemaal in topvorm… Met veel twijfels werkte hij toe naar Strade Bianche. Maar zoals bekend: die ging niet door. Bij de hervatting van het seizoen was het opnieuw net-niet, al werd hij wel beter en beter. Op de VAM-berg liet hij niets heel van zijn landgenoten en in de Tirreno liet Mathieu weer zien dat hij nog echt wel grote koersen kan winnen. Het mooiste kunstwerk leverde hij af op de Muur van Geraardsbergen door een ongekende solo uit zijn benen te schudden, waarmee hij Sören Kragh Andersen op de slotdag uit de leiderstrui reed. In de resterende wedstrijden maakte hij zijn ietwat bleke seizoen – voor Van der Poel-begrippen – helemaal goed met een zesde plek in Luik-Bastenaken-Luik (knap) en winst in de Ronde van Vlaanderen, waar Wout van Aert in een sprint werd verslagen. Op naar de wereldtitel in Oostende!
3. Wout van Aert (Jumbo-Visma)Maar in Oostende zal Van der Poel wel moeten afrekenen met Wout van Aert, de man die zondag in Dendermonde nog de beste was in een heuse blubbercross. Misschien is Van Aert wel dé renner van 2020. Hij won Strade Bianche en Milaan-San Remo, veroverde de Belgische driekleur op de tijdrit, won twee Touretappes en reed zich het snot voor ogen in dienst van Primoz Roglic, veroverde WK-zilver op de weg- en tijdrit, werd achtste in Gent-Wevelgem en beëindigde het wegseizoen met een tweede plek in de Ronde van Vlaanderen. Kortom: een seizoen om van te watertanden, helemaal na zijn horrorval in de Tour van 2019. Jumbo-Visma boft maar met de Belg.
2. Tadej Pogacar (UAE Emirates)Op twee staat de winnaar van de Tour de France, Tadej Pogacar. Denk je aan La Planche des Belles Filles, dan denk je niet meer aan de berg van de ‘mooie meisjes’, maar zal het verhaal voortaan gaan over de opleving van Pogacar. De Sloveen, niet de allerbeste tijdrijder, reed iedereen op een hoop in de voorlaatste rit van de Tour. Tom Dumoulin, Van Aert en Roglic werden op anderhalve minuut gezet door een – volgens sommigen – ‘mijnwerker op de fiets’. Gestolen heeft hij het overigens niet, want Pogacar won drie ritten in de Tour en zag in de eerste weken al belangrijke knechten als Davide Formolo en Fabio Aru wegvallen. Volgend jaar een nieuw gevecht tussen de Slovenen, of mengen de andere jonkies Remco Evenepoel en Egan Bernal zich in het duel?
1. Primoz Roglic (Jumbo-Visma)Op nummer 1 staat Primoz Roglic, dé meest constante renner van het seizoen. Enkele jaren geleden was Roglic vooral ijzersterk in etappekoersen van een week, maar tegenwoordig is hij zo’n beetje voor elke wedstrijd waar hij aan de start verschijnt de favoriet. Na het mislopen van de eindwinst in de Tour keerde de Sloveen keihard terug met eindwinst in de Vuelta, voor het tweede jaar op rij. Hij won overigens ook nog Luik-Bastenaken-Luik na een bizarre sprint met Alaphilippe, die ook nog eens te vroeg juichte en later werd teruggezet naar de vijfde plek. Roglic is het paradepaardje van Jumbo-Visma, maar voor hoe lang? De leeftijd begint te tellen (31) en de jeugd (Pogacar, Bernal en Evenepoel) heeft de toekomst…
