Eddy Merckx 525, op naar overwinning 526

Een fiets waar Eddy Merckx op staat kan niet zonder de historie van de naamgever. Want dat is de voornaamste reden waarom je voor de 525 zou kiezen. Een andere reden, misschien nog wat belangrijker, het is gewoon een goede, moderne racer. Met de naam Merckx.

Het getal 525 refereert aan het aantal overwinningen dat Eddy Merckx behaalde gedurende zijn hele carrière. Merckx was prof van 1965 tot 1978. In de jaren tachtig begon hij een fietsenfabriek. Dat deed hij tot 2008, waarna het Belgische Sobradis het overnam – zonder succes. Eerst verhuisde het bedrijf van Meise naar Zellik en later, in 2017, toen het merk Eddy Merckx was overgenomen door Race Productions, naar Paal Beringen in Belgisch Limburg. De productie van de frames vindt plaats in het Verre Oosten, het lakwerk en de afmontage gebeurt in Limburg. Race Productions, ooit begonnen als lakkerij, is tevens eigenaar van Ridley.

Nieuw model

In 2018 kwam er na jaren kwakkelen weer een nieuw model Merckx op de markt. Het merk is altijd goed vertegenwoordigd geweest in het profpeloton. Onder andere Topsport Vlaanderen (1994-heden), Domo-Farm Frites (2001-2002), Quick-Step (2010-2011) en nu nog AG2R. En die mannen reden deels met de nieuwe 525 in de Tour. Tenminste… een aantal coureurs reed dan weer op een Stockeu69, gebaseerd op de Ridley Helium SLX.

Voor 2020 heeft Merckx een zevental racers, waarvan deze 525 helemaal nieuw is. Overigens niet te verwarren met de ‘oude’ EM 525. Die is er dan nog in een performance en endurance uitvoering, de nieuwe is er in een versie met velgremmen (3999 euro) en een met schijfremmen (4499 euro). De 525 is standaard beschikbaar in Ulte-gra Di2 en Ultegra, via de MyMerckx Dream Builder ook een andere afmontage. Zoals onze testfiets.

Kenmerkende knik

De vroegere 525 had dus de toevoeging EM, deze doet het zonder. Gebleven is de kenmerkende knik in de staande achtervork en de verlaagde liggende achtervork. In vergelijking met de oude 525 is vooral het hoofdframe optisch afgeslankt. En het belangrijkste: de combi tussen de rechte voorvork, balhoofdbuis en de cockpit. Inclusief aero afdekkapje en speciale spacers. Niks te zien en dat terwijl deze testfiets toch ‘gewoon’ met mechanische Super Record is afgemonteerd. De kabels en leidingen lopen door de stuurhelften naar de voorzijde van de cockpit, waar ze tussen de balhoofdbuis en de voorvork naar binnen komen. Daarvandaan gaat alles via de onderbuis naar derailleurs en achterrem. De leiding van de voorrem loopt dan weer dóór de vorkbuis en de -poot. Eenmaal alles gemonteerd zie je er niks meer van. Zelf je stuur verstellen is er trouwens niet meer bij; je dealer kan wel een paar spacers weghalen (ze zijn deelbaar) en de vork inkorten.

‘Hij rijdt 5 per uur te snel voor ons’

Ronde van Vlaanderen, 1975. De Vlaamse renner Frans Verbeeck sprak na de finish tegen sportverslaggever Fred De Bruyne de gevleugelde woorden over Merckx: “Het is ongelooflijk, Fred, hoe dat die rijdt. (…) Hij rijdt 5 per uur te snel voor ons. Ik weet niet wat dat is. Hij rijdt eens zo rap als verleden jaar nog.” Eddy reed op een stalen Merckx met Campagnolo. Zou dat nu ook lukken met deze Merckx? Geen staal meer, maar carbon. En Campagnolo; geen 7-speed maar 12-speed. En schijfremmen. En een oversized balhoofdbuis met cockpit. Het frame is licht, de vork is licht, de hele fiets ook en de stabiliteit ruim voldoende. De zit is allround; sportief en racy. Het stuur, dat beschikbaar is van 38 tot 44 centimeter en 9 tot 14 centimeter, oogt wellicht wat dwingend, maar de bocht is compact. Heel diep kom je dus niet te zitten. Met je handen op de Campagnolo-hendels – zo kun je ook het makkelijkste bij de afschakelknop – en in een streep richting de finish.

De 525 is niet uniek. Het is wel een goede, moderne racer met prima rij- eigenschappen. Strak en snel reagerend, makkelijk een bocht in en uit. En aanzetten? Kom maar op, probeer maar weg te rijden. Een tweede Eddy Merckx zul je er niet mee worden, maar met deze 525 kun je heel erg goed je talenten ontwikkelen. Maar net als bij Eddy zijn het de benen die tellen. Op naar overwinning 526!