”Weet wat je wel en niet kan”. Dat is de tip van Robert Gesink aan iedereen die in de bergen wil gaan fietsen. ”Klimmen is een zaak van concentratie en efficiënt met je krachten omgaan. Begin je te hard, dan kan je al snel de man met de hamer tegenkomen”.
Vandaag staat in de Tour de France de eerste bergrit op het programma. Voor Gesink een ideaal moment op zich te laten zien. ”Klimmen doe ik puur op gevoel”, zegt hij. ”Ik rij niet met een hartslag- of wattagemeter. In een training gebruik ik ze wel, maar in een wedstrijd gaat het erom om het maximale uit jezelf te halen”. Het is volgens de renner uit de Achterhoek zaak om het lichaam goed aan te voelen.Volgens Gesink is er een groot verschil tussen toerrijders en profs als het op klimmen aankomt. ”In een wedstrijd rijden we zo hard een berg op dat je in een wiel nog zuiging hebt en uit de wind kunt zitten. Hierdoor komt er in wedstrijden ook veel tactiek kijken”. Gesink vertelt: ”Ik ben geen renner die zichzelf op kan blazen. Ik ben een diesel. In de Giro van dit jaar zat ik vaak al op 100 procent terwijl de concurrentie nog kon accelereren. Ik kon alleen maar mijn eigen tempo rijden en hopen dat het vooraan weer stil zou vallen”.
Het is volgens Gesink een misvatting dat je makkelijk aan zijn gezicht kunt zien dat hij afziet. ”Ik heb het er wel eens met mijn trainer over. Die zegt dat hij het heeft afgeleerd om naar mijn gezicht te kijken. Ik ben geen stylist. Net als Bauke moet ik het van hard werken hebben om bergop te rijden”Gesink verbaast zich wel eens over andere renners die ogenschijnlijk makkelijk klimmen en dan toch gelost worden. ”Ik kan me Bradley Wiggins herinneren in een touretappe naar Morzine. Ik zat de hele klim achterin de groep te harken. Wiggins rijdt voor me en stuurt met drie kilometer te gaan opeens naar rechts. Ik keek in zijn gezicht, maar er was niet aan hem te zien dat hij leed. Het zag er allemaal nog strak uit. Ik werd zelf nog derde in de rit. Een strak gezicht zegt dus helemaal niets. De les die ik hieruit heb geleerd: focus altijd op jezelf en kijk niet naar anderen”.
Het is volgens Gesink een misvatting dat je makkelijk aan zijn gezicht kunt zien dat hij afziet. ”Ik heb het er wel eens met mijn trainer over. Die zegt dat hij het heeft afgeleerd om naar mijn gezicht te kijken. Ik ben geen stylist. Net als Bauke moet ik het van hard werken hebben om bergop te rijden”Gesink verbaast zich wel eens over andere renners die ogenschijnlijk makkelijk klimmen en dan toch gelost worden. ”Ik kan me Bradley Wiggins herinneren in een touretappe naar Morzine. Ik zat de hele klim achterin de groep te harken. Wiggins rijdt voor me en stuurt met drie kilometer te gaan opeens naar rechts. Ik keek in zijn gezicht, maar er was niet aan hem te zien dat hij leed. Het zag er allemaal nog strak uit. Ik werd zelf nog derde in de rit. Een strak gezicht zegt dus helemaal niets. De les die ik hieruit heb geleerd: focus altijd op jezelf en kijk niet naar anderen”. 
