Ook een mooie variant.
Specialized Allez Sprint Disc
Deze gepimpte versie hangt nu bij mij thuis aan de muur. Ik moet zeggen, ze hebben hun best gedaan en het is prima gelukt. Eigenlijk is alleen het frame hetzelfde als de standaard Allez Sprint Disc. Wat er zoal anders is? De wielen in deze fiets zijn de CLX64 carbon Rovals met Cotton-bandjes. Deze wielen met 64 millimeter hoge velgen geven de fiets meteen een stoer uiterlijk. Ze hebben ook een carbon crankset gemonteerd met een dubbelzijdige vermogensmeter, te connecten met Garmin/Wahoo. Verder heeft de groepset een upgrade gekregen van 105 naar de mechanische groepset Ultegra en is het bijzonder fraaie Aerofly-stuur gemonteerd met dito stuurpen. Ook heeft deze fiets een primeur met het nieuwe Power-zadel, dat 3D geprint is. Al met al is het een parel van een fiets. Ik kan niet wachten om er op te rijden.Het is nog vlak voordat de coronacrisis echt uitbreekt, dus buiten fietsen is gelukkig nog niet zo beladen. Op het moment van schrijven weet ik wel beter… Deze Allez Sprint is dus van aluminium. Dit is een beetje een vergeten materiaal in de fietsenbranche. Het is minder vergevingsgezind, maar zal niet snel breken bij een val. En de tijd dat aluminium niet ‘gevormd’ kon worden, ligt alweer even achter ons. Carbon heeft dan weer het voordeel dat je met verschillende lay-ups verschillende eigen- schappen kunt bewerkstelligen.Ik ben gelijk een beetje verliefd. Een Racefiets met een hoofdletter R, of moet ik zeggen een Racemonster. Ik zet aan en de fiets wil vooruit.Zijwaartse stijfheid, maar ook vergevingsgezindheid voor trillingen in de weg. Dat is met aluminium veel moeilijker, zo niet onmogelijk. Van deze Specialized verwacht ik dan ook dat hij knalstijf is, maar niet erg comfortabel. De wielset zal daar ook geen goed aan doen.
Racemonster
Wat meteen opvalt wanneer ik op de fiets stap, is het heerlijke zadel. Dit is zacht, maar het voelt toch aan als een racezadel. Het ziet er ook nog eens erg doorontwikkeld uit. Hij lijkt ook op geen enkel ander zadel. De fiets voelt heerlijk. Ik ben gelijk een beetje verliefd. Een Racefiets met een hoofdletter R, of moet ik zeggen een Racemonster. Ik zet aan en de fiets wil vooruit. Op klinkers voel je gelijk het verschil in comfort met carbon. Maar irritant is het niet. Mijn remgreep klappert van al dat getril. Het is een tijd geleden dat ik dat heb meegemaakt. Weer terug op het asfalt hoor ik het zoemen van mijn wielen. Handen onderin, hoofdje iets tussen de schouders en gaan. Tandje erbij. Klik. Het geluid van de ketting die op het kleinere kransje valt wordt versterkt door het achterwiel. Ik zet aan als ik tegen de brug op ga. Hier word ik blij van. Het stuur ligt prima in de handen en het uitzicht op deze cockpit is helemaal top. Een minpuntje is wel dat ik op dit stuur geen traditionele fietscomputerhouder kan monteren. De fietscomputer zit dus in mijn achterzak. Er zijn vast wel oplossingen voor, maar voorlopig moet het maar even zo. Best grappig om te constateren hoezeer ik gewend ben aan al die cijfertjes. Hoe snel ga ik, welke route, hoe ver ben ik etc. Allemaal informatie die ik nu ‘mis’. Langs de Vliet leg ik mijn armen op het stuur. Dat kan prima op het platte gedeelte. Ik let natuurlijk wel goed op en gelukkig is het windstil. Ik pak het stuur toch maar weer normaal beet, want zelfs met weinig wind voel je deze wielen met hoge velgen natuurlijk wel. Maar ja, wie mooi wil zijn…In Wassenaar stuiter ik nog een beetje over de klinkers. Ook met de handjes bovenop kan je dit stuur goed vasthouden. Op het klimmetje richting de duinen zet ik nog eens stevig aan en mijn achterwiel stuitert op de tegels van het fietspad. Bovenaan draai ik naar links en door. Dit stuk door de duinen is smal en bochtig. Maar het is ook overzichtelijk, dus ik kan lekker doorrijden. Ik gooi de fiets plat en stuur soepel door de bocht. Tak, tak, tak, aanzetten, bijschakelen en gas. De schijfremmen doen hun werk en ik voel me als een kind in een snoepwinkel. Deze Specialized bevalt me. Ik zet ‘m even tegen een muur en maak een foto. De reacties later op Instagram laten overduidelijk zien dat ik niet de enige ben met smaak. Geintje. Ik wil maar zeggen, er zijn meer mensen die hem mooi vinden. Zo, ik ben weer thuis.Tour Down Under
Maar het verhaal had nog mooier kunnen zijn. In het criterium voorafgaand aan de eerste World Tour-koers van dit jaar, de Tour Down Under, startte BORA-hansgrohe met deze Specialized Allez Sprint Disc. Natuurlijk had Specialized voor een leuke paint job gezorgd. Maar helaas ging het feestje niet door, want Caleb Ewen ging met de bloemen naar huis. Maar het was wel leuk om de renners erop te zien rijden. In de Tour Down Under zelf werd er overigens wel weer ‘gewoon’ op carbon gereden.Het is wel duidelijk, ik ben erg enthousiast over deze fiets. Zijn er dan geen nadelen? Jazeker, die zijn er. De fiets is gewoon hard. Het zadel geeft wel comfort en de carbon voorvork doet ook wel wat, maar hij blijft toch hard. Iets bredere banden zouden ook nog schelen. Nu zijn er 26 millimeter banden gemonteerd, die overigens heerlijk op de weg liggen. Maar op het oog lijkt 30 millimeter ook te passen.
Een ander nadeel is dat deze aluminium fiets zwaarder is dan bijvoorbeeld de Tarmac. Hij weegt 8,1 kilogram, met twee bidonhouders en zonder pedalen. Maar is dat zo erg? De fiets lijkt vooral bedoeld voor koersen op goede wegen. Een echte criteriumfiets wordt er dan vaak gezegd, maar in Nederland worden veel criteriums gereden op slecht gelegde klinkerwegen. Deze fiets komt het beste tot zijn recht in een koers of rit met glad asfalt, waar je keihard door de bochten kunt knallen en vol mag aanzetten. Waar zijn reactieve karakter ten volle benut kan worden. Dit gezegd hebbende kun je er toch prima een lange tocht mee rijden en klinkers zijn heus wel te doen. Het is echt niet zo erg dat je een blokje om moet, als je dreigt op een klinkerweg te komen.Alles klopt
Ik zit weer op de fiets. De zon schijnt en ik voel me goed. Ik vraag me af hoe Specialized dat toch doet, want op de een of andere manier klopt alles aan deze fiets. Het zadel, dat stuur, die wielen en zelfs een aluminium frame maken ze tot iets bijzonders en bijzonder cool. Ik rijd in een lekker tempo en zweef door de bochten. De fiets is reactief en reageert zoals ik verwacht. Hij stuurt als een zonnetje en plakt aan de weg. Hij voelt vertrouwd. Bij het plaatsnaambordje trek ik een sprintje. Het is een close finish met mijn fictieve concurrent. Ik win net, maar ja ik heb het sprintje dan ook bedacht.
Ik bedenk hoe ik het comfort van deze fiets goed kan verwoorden. Dat is nog niet zo eenvoudig, want het is een dun lijntje waarop ik moet balanceren. Ik zou op deze fiets prima langere trajecten kunnen rijden, ook met stukken slecht wegdek. Wel verwacht ik dat ik eraan zou moeten wennen en misschien iets vermoeider zou zijn. Maar aan de andere kant is het gewoon een heerlijke racer om op te knallen. Geen probleem, maar als je van een racefiets comfort verwacht, dan is deze Specialized Allez Sprint Disc minder geschikt voor jou.De prijs voor deze gepimpte versie is eigenlijk nog niet vastgesteld. Een van de redenen daarvoor is dat op het moment van schrijven de prijs van het zadel bijvoorbeeld nog niet bekend was. De geschatte prijs van deze gepimpte Specialized Allez Sprint Disc is 6499 euro. Zo zie je maar dat je heel wat spaargeld kunt uitgeven aan mooie onderdelen als je dat zou willen. Het frame is ook los verkrijgbaar voor 1249 euro. Je hebt dan natuurlijk wel een heel blitse fiets. Eentje waar Xzibit misschien wel jaloers op zou zijn…
Dit is een artikel uit Fiets 05. Bestel de gids nu voor maar €6,75 (gratis verzending)!
