Druppelvorm
Op het eerste gezicht spreekt de fiets me zeker aan. Mooie lijnen en het grijs, zwart en groen is bijzonder. Het is duidelijk te zien dat er aan de aerodynamica is gedacht. De meeste buizen hebben de afgevlakte druppelvorm, waarbij het staartje eraf wordt gehaald. Door deze vorm wordt de lucht geleid zoals langs een druppelvorm, maar heb je minder materiaal nodig en dus is de fiets lichter. Daarbij is het ook makkelijker om met deze vorm een stijvere fiets te produceren.
Mooie kleuren van de Focus Izalco.De voorvork is misschien wel het opvallendste onderdeel van de hele fiets. Boven het wiel zit nogal wat ruimte. In een telefoontje met Duitsland werd bevestigd dat dit een aerodynamica keuze is. Ik moet wel even wennen aan het vooraanzicht. Je krijgt wel een mooi klein balhoofd, wat de fiets nog meer een echt racy uiterlijk geeft. Ik ben benieuwd of andere merken deze keuze zullen volgen.De staande achtervork hecht zich mooi laag aan de zitbuis, waardoor het frame een moderner uiterlijk krijgt. Voor de rest ziet de fiets er gesoigneerd uit. De kabels lopen mooi binnendoor via het stuur en de stuurpen naar het frame. Als je goed kijkt, zie je onder het stuur nog wat kabels, maar ik vind het netjes zo. Ook door het frame lopen de kabels mooi naar hun bestemming. De junctionbox is heel netjes weggewerkt in de schuine buis. De zadelpen (in dezelfde vorm van de zitbuis) wordt vastgeklemd door een weggewerkte wig in de bovenbuis.Rapid Axle Technology
Opvallend zijn ook de steekassen. Deze worden vastgezet door middel van de Rapid Axle Technology. Met dit systeem zet je je wiel vast door je as erdoor te steken, een kwart slag te draaien en een soort snelspanner om te klappen. Het systeem moet supersnel zijn en hierbij hebben ze de voorkeur gegeven aan het snel een wiel wisselen boven aerodynamica en wat mij betreft ook boven esthetica. Een steekas die mooi wegvalt in het frame of voorvork geniet toch wel mijn voorkeur. Volgens de ontwikkelaars bij Focus scheelt het minimaal qua luchtweerstand, en dat geloof ik gelijk. Maar het oogt voor mij toch vreemd dat je heel de fiets aero maakt en moeite doet om de kabels weg te steken en dan steekt je steekas zover uit. Mij maakt het namelijk niet veel uit als ik 20 seconden langer doe over een bandje wisselen.
“Aero fiets? Wat mij betreft neigt de Izalco meer naar een performance racer.”De fiets is high-end afgemonteerd met een Shimano Dura-Ace Di2-groep met 160 millimeter schijfremmen voor en achter. Top spul, dat wordt genieten. Ook de DT Swiss ARC 1450 DICUT-wielen met 48 millimeter hoge carbon velgen zien er goed uit, ook al door de 25 millimeter Vittoria Corsa Graphene bandjes met beige zijwanden. Deze klassieke uitstraling geeft net wat meer flair aan de fiets. De zadelpen en stuurpen komen uit de eigen stal van Focus. Het zadel is van Prologo, het stuur van Easton. Het mooi gevormde aero stuur past goed op deze fiets.Weekendje Drenthe
Ik heb een weekendje Drenthe geboekt en zonder het te weten belanden we in het ouderlijk huis van Karsten Kroon. Zijn ouders hebben de boerderij inmiddels verkocht en de nieuwe eigenaren hebben er een kleine b&b van gemaakt. De Focus is natuurlijk ook mee. Het wordt vooral rustig rijden, genieten en misschien eens een beetje gas geven. Het eerste gevoel op de fiets is prima. Hij zit goed, al moet ik een beetje wennen aan het zadel. Ik wil niet zeggen dat het slecht is, maar een zadel is natuurlijk heel persoonlijk. Voor mij is het wat minder. Verder rijdt de fiets prima. Hij is niet overdreven comfortabel, maar precies zoals ik het verwacht van een racer.
Voor de een kan een zadel geweldig zitten, voor een ander juist weer niet. Wat is Drenthe toch een prachtige provincie. Zo kom je er jaren niet en nu opeens twee keer in een heel korte tijd. Het is er rustig en er lopen prachtige fietspaden door de bossen. Vanzelfsprekend pak ik een paar keienweggetjes mee. Mijn vriendin maakt een ommetje om later weer aan te sluiten. Op de keien rijd ik flink door. Het is een lange strook, dus ik moet mijn krachten goed verdelen. Mijn rechterhand doet een beetje pijn. De randen van het platte aero stuur zijn me net even te scherp om lekker boven op te rijden. Had ik ook maar handschoentjes moeten aantrekken. Als ik een bocht nader en wil afremmen merk ik dat mijn voorrem het niet meer doet. Het is een flauwe bocht, dus gevaarlijk is het niet. Ik rijd onverstoorbaar verder en geniet van het heerlijke zonnetje dat tussen de bladeren door de keien wat kleur geeft.Daar sta je dan
Als ik tegen het einde vertraag, merk ik dat óók mijn achterrem het niet meer doet… Nou ja, bijna niet meer. Daar sta je dan in het bos, zo ongeveer op het verste punt. We besluiten toch maar voorzichtig naar huis te rijden. Gelukkig komen we veilig aan. Maar inmiddels zijn de winkels dicht en morgen is het zondag. Dan herinner ik me dat ik in Dalen een Zwift event had bij Scholten Cycling én dat in het noorden alleen maar aardige mensen schijnen te wonen. Na sluitingstijd word ik geholpen en uiteindelijk bleek het euvel een beetje mijn eigen schuld. Omdat ik het stuur lager had gezet, zaten de remkabels geklemd – dat zorgde voor lucht in de leidingen en dat was er de oorzaak van dat de remkracht verdween…De jongens van Ride Out Amsterdam, waar de fiets vandaan komt, schrokken ook toen ze ervan hoorden en maakten meteen een afspraak om de fiets nog eens na te kijken. Top service daar, dat is wat je wilt. Ride Out is het experience center van Pon op het Stadionplein, met aan de ene kant van het gebouw allemaal auto’s en aan de andere kant fietsen. Een erg mooie opzet met een leuk café ernaast. Zeker de moeite waard om eens een kijkje te nemen als je in Amsterdam bent.
Dura-Ace.100 kilometer knallen
We zijn nu een paar weken verder en ik ben inmiddels helemaal gewend aan de fiets, al blijft het zadel niet echt mijn ding. Maar het is ook weer niet zo erg dat ik een ander zadel monteer. Vandaag ben ik op bezoek bij Bruno, Otto (alias Hugo) en Maikel. We gaan een dikke 100 kilometer knallen. Deze jongens zijn fit en rijden met gemak een dag met 35 kilometer per uur gemiddeld. Ik ben eigenlijk best nerveus, maar zie het meteen ook als een ultieme test voor deze fiets. Dichterbij een koers zal ik voorlopig niet komen.Het eerste stuk gaat nog redelijk op het gemak. Ik spaar me, maar wil me ook niet laten kennen. Wanneer ik dan toch op kop kom, rijd ik lekker door. Handen onder in de beugels en gas erop. Deze bandjes lopen heerlijk licht. We slingeren een paar bochtjes door en ik zet vol aan. De fiets stuurt prima. Hij is niet super reactief en nerveus, maar voelt wel als een koersfiets. Mijn aanzet wordt mooi omgezet naar snelheid. Ik word steeds tevredener. Mijn remmen doen het sinds Drenthe ook weer perfect en ik geniet terwijl ik afzie. Er zit wel een tikje ergens in de fiets. Vermoedelijk moet er wat carbon pasta tussen het stuur en de stuurpen.
Lekker knallen op de Focus Izalco.Sallandse Heuvelrug
Op mijn aandringen doen we de Sallandse Heuvelrug, via de Motieweg. Voor mij bekend terrein, dus gas op de plank. Otto speert er vandoor en is niet te houden. Ik probeer hem nog wel te volgen, maar moet al snel passen. Wat is het toch heerlijk hoe Di2 werkt en dat je te allen tijde kunt schakelen. De fiets reageert goed en ik heb het idee dat hij zich echt beter thuis voelt in een actieve, racy setting. Ik zwem ergens tussen in, maar probeer niet als laatste boven te komen.
Ik neem me voor om tot de kruising door te rijden. Tak tak tak… ik schakel boven bij. De wieltjes zoeven als ik versnel en ik kruip naar de kruising. Warempel, ik rijd nog een pr ook. Zo spelen we wat op de heuveltjes en iedereen doet lekker mee. Naar beneden trekken de jongens ook nog even door. De teller gaat boven de 60. De Focus voelt stabiel en loopt mooi. Ook wanneer ik de ‘schudtest’ doe, voelt hij strak aan. De schudtest voer ik meestal uit in een afdaling om te zien hoe stabiel/strak de fiets is. Ik ‘schud’ dan aan het stuur en hoop dat de fiets dan gewoon rechtdoor gaat. De Focus slaagt met vlag en wimpel voor deze test.Dan merkt Maikel op dat we een beetje laat zijn. Nu gaat het gas pas echt open en in een streep flitsen we naar Zutphen. Op het pleintje praten we nog wat na. Dat was lekker… Mijn poten branden en ik ben kapot, maar heb heerlijk gereden. En… de Focus heeft zich prima gehouden.7,7 kiloWe hadden een beetje een moeizame start, de Focus Izalco en ik, maar het is toch nog goedgekomen. Maar ik heb nog wel een puntje. De fiets weegt met pedalen en één bidonhouder ruim 7,7 kilo. Hij mag dan prima zijn qua stijfheid en rijgedrag, maar dit vind ik best veel. We hebben het hier tenslotte over een fiets van 8.999 euro. Voor veel mensen zullen die extra grammen geen probleem zijn en persoonlijk zou ik er ook niet heel veel waarde aan hechten, maar ik wil het toch even genoemd hebben.
Lees ook
Léon van Bon test Bianchi Infinito CV van Jumbo-Visma
24 augustus 2020 - Racefiets
De Focus Izalco reed prettig en stuurde goed. Het is een mooie fiets dat zeker, maar voor mij mist hij een beetje de bekende wow-factor. Waar dat ‘m nou precies in zit, is lastig uit te leggen. Maar misschien is het gewoon een kwestie van smaak. Het is wel degelijk een goede fiets, die de moeite van het overwegen zeker waard is. Ik ken namelijk genoeg mensen die laaiend enthousiast zijn over deze Focus en wie weet ben jij dat ook wel. Dat zou heel goed kunnen.
Voorlopig zit de zaak nog op slot.
Zou ze botox hebben gebruikt? Ik zie niks.
Er bleek volop ruimte voor onderhandelingen..
Dit is een artikel uit Fiets 8. Meer lezen? Bestel dan hier het magazine.
