Misschien moet ik me heel erg schamen hoor, maar ik had dus nog nooit van Prorace gehoord. En dat terwijl het Belgische merk al sinds 1990 fietsen maakt die goed scoren qua prijskwaliteitverhouding. Custom design schijnt ook een sterk punt te zijn. Het credo is: ‘Your bike, your design’. Wist ik allemaal niets van. En nu staat er een gloednieuwe Prorace Cura voor me klaar. Een 2022-model nog wel. De Cura is een echt lichtgewicht, net als de Valcolla DSQ die hij opvolgt. Hij moet je sneller bergop brengen zonder daarbij in te boeten aan vinnigheid.

De naam komt van het heiligdom Cura de Randa, dat je vindt op de top van de berg Randa op Mallorca. Het prachtige klooster op 534 meter hoogte blijkt de inspiratiebron voor deze fiets. Ik ken het: het is een prachtige plek om naar toe te klimmen en het uitzicht is er fenomenaal. Er is ook een restaurant op de top waar je prima kunt lunchen. Als de fiets zich kan meten aan deze locatie, dan belooft dat veel goeds.

Bijzondere afmontage

De Prorace Cura valt gelijk in de prijzen in de categorie ‘langste stuurpen die ik ooit gezien heb op een testfiets’. De geïntegreerde pen van het Deda Alanera-stuur telt 130 millimeter en schreeuwt ‘race’. Daar houd ik van. De fiets ziet er netjes uit. Hij heeft mooie lijnen en ik vind de kleurencombi ook wel cool. De metallic lak loopt van geel-goud naar blauw, en verkleurt onder invloed van de lichtval. Fancy. Althans, dat vind ik. Want de eerste de beste fietsmaat die langskomt vindt het helemaal niets. Ook de dikte van de lak en het randje dat daardoor ontstaat, kan hij niet erg waarderen. Het was me ook al opgevallen en ja, dat kan mooier. Maar je ziet het eerlijk gezegd wel vaker.

Qua kleuren is er bijzonder veel mogelijk: je moet het wel heel gek maken voor ze bij Prorace extra geld in rekening gaan brengen voor de kleur die je kiest. Doordat de fietsen in België zelf gespoten worden, is het merk heel flexibel. Ook de rest van de fiets is via de bikeconfigurator naar wens aan te passen – de gloednieuwe Cura staat op het moment van schrijven trouwens nog niet in de configurator, maar dat zal niet lang duren. De kabels lopen allemaal heel netjes binnendoor. Het geeft de fiets een modern en clean uiterlijk, net als de lage aanzet van de achtervork en de vorm van de buizen. Ook de afmontage is leuk. De Ceramic Speed-derailleurkooi moet vermogenswinst opleveren en ziet er lekker ‘zie mij eens cool zijn’ uit. Het crankstel van FSA is inclusief powermeter.

De wielset is de DT Swiss PRC 1100 Dicut Mon Chasseral: een hele mond vol voor een mooi setje wielen. De Tubolito-binnenbanden kun je op de foto’s herkennen aan de oranje ventielen. Ze zijn superlicht (23 gram) en schijnen ook nog eens zeer lekbestendig te zijn. Om de wielen liggen 25 millimeter Continental GP5000-banden. De Cura heeft ruimte voor 30 millimeterbanden: handig voor als je op zoek bent naar extra comfort of als de ondergrond erom vraagt. Uiteraard zijn de wielen gemonteerd met steekassen, wat bijdraagt aan de stijfheid van de fiets. Om het geheel af te maken is er een Shimano Dura-Ace R9170 DI2 11-speedgroep gemonteerd, met voor en achter 160 millimeter remschijven. De Prorace Cura heeft al met al een prachtige en specifieke afmontage die je niet vaak ziet. Het rood in het Selle Italia-zadel vind ik op deze fiets wat misplaatst, maar dan ben ik echt aan het zoeken. De fiets weegt compleet 7,15 kilogram inclusief pedalen. Zonder pedalen, zoals de meeste fietsen gewogen worden, komt dat neer op 6,92 kilo. Heel netjes, zeker als je bedenkt dat dit inclusief powermeter is.

Cura-habitat

Ik zet het zadel op de juiste hoogte. Althans, dat probeer ik. De pen is eruit en ik moet mijn best doen om alles weer op zijn plek te krijgen. De geïntegreerde zadelpenklem is mooi weggewerkt, maar ook lastig om goed te krijgen. Op zich niet zo’n probleem, als alles eenmaal zit hoef je er waarschijnlijk heel lang niets meer aan te veranderen. Aan het stuur met de geïntegreerde pen valt sowieso niets aan te passen. Voor mij geen probleem, want in de beugel zit ik perfect. Helaas is de computerhouder alleen voor Garmin. Mijn Wahoo kan ik er alleen overdwars op plaatsen, dat is dan weer niet echt een mooi gezicht.

De eerste indruk is voor mij altijd heel belangrijk. En die is goed. Ik merk gelijk dat dit een echte racer is. Hij voelt licht en reactief. Tegenwoordig woon ik in het zuiden des lands en dat is een habitat waar de Cura zich thuis moet voelen. Ik sprint een klimmetje op en de fiets wil vooruit. Natuurlijk, de stuurpen is wat aan de lange kant, maar geeft ook wel een lekker snel gevoel. Het lijkt wel alsof de bocht van het stuur heel kort is om de lange pen een beetje te compenseren. Ik gooi me naar beneden in de afdaling. Wat is fietsen in Limburg toch heerlijk. Ik zwier door de bochten en geniet. Voor een fiets met dit gewicht is de Prorace redelijk strak. Ik word er niet door weggeblazen, maar de Cura voldoet aan de gewekte verwachtingen en kan de concurrentie aan met de grote jongens in de fietswereld.

Na een tijdje vraag ik me af of ik nou echt iets merk van de Ceramic Speed-derailleurkooi en die lichte Tubolitobinnenbandjes. Helaas kan ik daar niet met een zeker ‘ja’ op antwoorden, al ga ik ook absoluut niet zeggen dat het geen effect heeft. Als de effecten zo klein zijn, vraag ik mezelf altijd af hoeveel ik aan mezelf kan verbeteren voor ik dit soort specifieke investeringen maak aan mijn eigen fiets. Hoewel het natuurlijk ook gewoon mooi spul is, en daarvoor is altijd iets te zeggen. Schakelen gaat overigens net zo vlot als met een originele Dura-Acekooi. Ik zoek een bochtig gedeelte op en kijk hoe de fiets reageert. Dat doet hij erg goed. Als ik me plat door de bochten gooi en vol aanzet, is de reactie van de fiets snel en precies. Op de rechte stukken zal hij voor sommige mensen misschien wat te nerveus zijn, maar ik houd daar juist van. De eerste testrit heeft de Prorace Cura prima doorstaan.

Fijne kennismaking

Met iedere proefrit voelt hij meer en meer als mijn eigen fiets. Hij rijdt heerlijk en bevalt me prima. Enige waar ik niet goed aan kan wennen, is het stuur. Die lange pen is bij nader inzien toch iets te veel van het goede. Ook de scherpe rand aan de bovenkant van het stuur is niet iets waar ik voor zou kiezen. Het oogt wel mooi hoor, maar als ik met mijn handen bovenop rij, dan wordt het na verloop van tijd pijnlijk. De Deda zit trouwens niet standaard op de fiets: je kunt dus via de configurator ook voor een ander stuur kiezen. Voor de rest is deze Prorace Cura een heerlijke fiets. Ik houd van zijn rijeigenschappen. Hij had van mij nog wel iets stijver gemogen, maar voor een fiets van dit gewicht is de strakheid niet verkeerd. Hij ziet er ook nog eens goed uit en deze afmontage maakt hem extra interessant. Laat niet onverlet dat ik 10.226,99 euro erg prijzig vind voor een fiets van een merk dat ik tot voor kort nog niet kende.

De prijs zit voor een groot deel in de bijzondere afmontage. Alleen die Ceramic Speedderailleurkooi is al 500 euro. De concurrentie in deze hoge prijsklasse is enorm, dus ik ben benieuwd hoe Prorace zich daarin staande weet te houden. Het goede nieuws is dat het niet zo duur hoeft: de Cura is in zijn goedkoopste uitvoering verkrijgbaar voor 3790 euro, met Shimano 105-groep en dezelfde wielen. En ook hierbij kun je je eigen design toepassen en de kleur kiezen die je wilt – zij het met wat beperkingen. Je krijgt bij aanschaf vijf jaar garantie. Al met al was het een prettige kennismaking en ik beloof dat ik Prorace in de toekomst beter ga volgen. Misschien moet ik de Cura nog eens lenen om op Mallorca de beklimming naar het heiligdom te doen. Nee, zo geweldig als zijn inspiratiebron is de fiets niet, maar hij komt wat mij betreft aardig in de buurt. En dat is al een prestatie op zich.

Meer informatie: https://prorace.be/