Getest: Merida Scultura 300 Disc, strak maar saai

Je moet heel goed kijken naar de Merida Scultura 300 om te zien of je hier te maken hebt met een aluminium of een carbon frame. Het framedesign en de strakke afwerking brengen je bijna aan het twijfelen.

De balhoofdbuis loopt strak over in de onder- en bovenbuis, het buizenspel is fraai gestyled. Hierin stelt Merida bij deze test echt de norm. Daarnaast is het een van de lichtste fietsen van deze test. Ook de stijfheid van zowel het balhoofd (torsie) als de bracketstijfheid laten op de testbank heel mooie waardes zien.

Hoogwaardige fietsen

Niet voor niets betekent de naam Me-Ri-Da vrij vertaald uit het Taiwanees ‘de intentie om alleen mooie en hoogwaardige fietsen te maken waar je op een prettige manier je bestemming mee bereikt’. Eenmaal op de fiets zet de Merida Scultura 300 deze positieve indruk door. Hij stuurt lekker direct en voelt eerder aan als een racer uit het middensegment. Je merkt gelijk dat dit een opstapper is met veel potentie. Zet hier op termijn een lichtere wielset in en je hebt een racefiets waar je ook bij toegenomen fanatisme een tijd mee vooruit kunt. Door de sloping geometrie en de stijfheid van de frameset stuur je met vertrouwen bochten in en weet je ook op snelheid je vooraf ingeschatte lijn te behouden.

Shimano Tiagra-crankstel.

Zijn er dan helemaal geen minpunten te vinden bij deze Scultura 300? Toch wel, wij vinden het lichtste 28 tands kransje op de cassette niet overbemeten voor het betere klimwerk in bijvoorbeeld de Alpen met een beginnersconditie.

Nog een persoonlijke opvatting: de fiets blinkt niet echt uit in esthetische frivoliteit. Degelijk zwart met witte decals. Daar is weinig mis mee, maar de volbloed Taiwanees spreekt ook niet echt tot de verbeelding. Hij zal zeker niet heel lang blijven hangen bij je maten als je hem komt showen.