Door zijn knappe tweede plaats vorig jaar zal de ambitie torenhoog zijn bij Caleb Ewan. Hij heeft alleen geen enkele garantie dat hij nu weer in winnende positie komt. Mark Cavendish weet er alles van. De topsprinter won sensationeel bij zijn debuut, maar in de negen daaropvolgende edities kwam hij niet vaak meer in de buurt van een nieuwe triomf. Er bestaat nu eenmaal geen handleiding voor het winnen van La Primavera.

2009
Winnaar: Mark Cavendish
Cavendish: Eerste na 6.42,31
De spurtbom wordt perfect afgezet aan de voet van de Cipressa en komt met slechts een paar seconden achterstand over de top. Op de Poggio is Cav geen moment in de problemen. Zijn sprint is legendarisch. Heinrich Haussler lijkt te gaan triomferen, maar met een ultieme jump wint de Britse debutant met een minimaal recordverschil van elf (!)
centimeter. “Als ik één beslissende factor van die dag moet noemen, dan is het George Hincapie,” vertelt Cavendish. “Niemand laat zich tijdens de afdaling van de Poggio terugzakken om een ploeggenoot te zoeken en hem in stelling te brengen. George wel en hij deed ook nog eens een geweldige lead-out voor de sprint. Het hele team reed foutloos en deed zijn taak perfect.”

2010
Winnaar: Oscar Freire
Cavendish: 89ste op 6.12 minuten
Door een tandinfectie in januari was het al een hele prestatie dat hij aan de start stond in Milaan. Een crash in de afdaling van Le Manie en een breuk in het peloton zorgden ervoor dat Cavendish niet toekwam aan het verdedigen van zijn titel. “Door die tandproblemen had ik niet de vorm om te kunnen winnen. Ik ging toch van start omdat San Remo bij uitstek een koers is die je goed kunt doorkomen ook als je niet in topshape bent. Zeker voor oudere coureurs die al een flinke basis hebben opgebouwd. Daarmee kun je de finish halen en misschien zelfs de finale rijden, maar winnen zit er sowieso niet in.”

2011
Winnaar: Matthew Goss
Cavendish: 52ste op 5.23 minuten
In de hectische aanloop naar Le Manie was er een zware crash waardoor veel favorieten in één klap kansloos was. Ook Cavendish. Een pleister op de wonde was de zege van ploeggenoot Goss die de sprint won van een elitegroepje. “Op de top van de Turchino was er een grote valpartij in de tunnel en Aqua e Sapone trok ten aanval. Aan de voet van de klim had ik mijn wiel gebroken en moest ik achtervolgen. Net toen ik aansloot, was er de val. Ik zat aan de verkeerde kant van de breuk, maar we hadden Gossy vooraan en dat was goed. Ik was blij voor hem dat hij won.”

2012
Winnaar: Simon Gerrans
Cavendish: opgave
In de voorbereidingswedstrijden oogde Cavendish fit en zelfverzekerd. Het was dan ook een verrassing dat hij op Le Manie niet kon volgen en de finish niet haalde. Het was sowieso een Primavera vol verrassingen, net als de victorie van Simon Gerrans die Fabian Cancellara te slim af was. Cavendish: “Dit was absoluut een shock. Ik was wereldkampioen en droomde van het winnen van San Remo in de regenboogtrui. Ik had speciaal voor deze koers een dieet gevolgd om gewicht te verliezen. In de aanloop had ik etappes gewonnen in Qatar en Tirreno-Adriatico, maar die dag was ik niets waard. Ik had gewoon geen power in mijn benen.”

2013
Winnaar: Gerald Ciolek
Cavendish: 9de op 14 seconden
De Ligurische kust was een winterse toendra. De renners moesten met bussen over de Turchino worden gebracht vanwege de erbarmelijke kou en sneeuw. Net als een deel van het peloton besloten ook vier Quick Stepploeggenoten, onder wie Tom Boonen, de bus niet meer te verlaten. Ploegleider Wilfried Peeters gokte op Sylvain Chavanel en daardoor had Cavendish in de finale te weinig steun om nog voor de winst te kunnen sprinten. Deze gemiste kans doet hem nog altijd pijn. “Vanwege de kou wilde het halve team niet meer koersen… Het plan was dat Chavanel op de Cipressa zou reageren op de aanvallen, maar niet zou meerijden. Totdat ik ploegleiders Peeters en Davide Bramati over de radio hoorde roepen: ‘Go Chava, go!’ Ik zat daardoor opgesloten. Chavanel werd uiteindelijk vierde en ik tweede in de sprint van de tweede groep.”

2014
Winnaar: Alexander Kristoff
Cavendish: vijfde in 6.55,56
In eerste instantie leek Cav kansloos toen organisator RCS besloot de zware Pompeianaklim tussen de Cipressa en de Poggio te stoppen om de finale te verzwaren. Maar dat plan ging door aardverschuivingen op de klim niet door. De traditionele slotfase bleef intact en dus kon Cavendish toch toekomen aan sprinten, zei het niet erg succesvol. “Ik dacht dat ik ging winnen. Ik ging de spurt vroeg aan, maar toen kreeg ik kramp en moest ik gaan zitten. Dat was me nog nooit overkomen. Voorheen moest ik altijd lachen als renners dat zeiden. Ik dacht dat ze het als excuus gebruikten. Het was heel frustrerend. Ik dacht dat ik ’m in the pocket had.”

Milaan-San Remo 2014
Alexander Kristoff sprint naar winst, Cavendish wordt vijfde.

2015
Winnaar: John Degenkolb
Cavendish: 46ste op 23 seconden
Hij had de Quick Step-leiding gewaarschuwd dat een trip naar Zuid-Afrika om een teamsponsor te pleasen twee weken voor MSR een verre van ideale voorbereiding was.  Cavendish werd ziek tijdens de terugreis en miste daardoor cruciale trainingsdagen. Een mechanisch defect op de Cipressa en nog meer tegenslag op de Poggio betekenden einde verhaal. “Het was de bedoeling dat Tom Boonen naar Zuid-Afrika zou gaan, maar hij vond het te dicht op Parijs-Roubaix. Mijn grote doel was San Remo. Ik zei tegen Patrick Lefevere dat ik hoopte dat hij er tijdens de contractbesprekingen rekening mee zou houden, mocht San Remo tegenvallen door die Zuid-Afrika-trip. Ik werd erg ziek. In de race ging het beter dan verwacht, maar in de laatste bocht van de finish zat ik achter een crash en was het gedaan.”

2016
Winnaar: Arnaud Démare
Cavendish: 110de 4.25 minuten
De hele winter had zijn focus op de baan gelegen, met WK-goud op de madison als
beloning, twee weken voor MSR. Cavendish was fit, maar niet voor een koers van 300 kilometer. Dat hij in de voorbeschouwingen sceptisch was over zijn kansen bleek terecht toen hij het peloton op de flanken van de Cipressa aan de horizon zag verdwijnen. “Ik reed tweemaal lek en verloor veel energie door het terugzakken naar de ploegauto en weer vooraan te komen. San Remo is eigenlijk een spelletje krachten sparen en ik moest er onderweg te veel verbruiken. Alles had die dag goed moeten gaan voor me om te kunnen winnen, en dat deed het niet.”

Mark Cavendish 2016

2017
Winnaar: Michal Kwiatkowski
Cavendish: 101ste op 5.24 minuten
Ziekte en een mysterieuze enkelpijn in de week voor de Tirreno deden de vorm die de Brit aan het opbouwen was geen goed. Na de koers zou hij maandenlang uit de running zijn vanwege het vervelende Epstein-Barrvirus. “Ik weet het nog goed, op tweederde van de Cipressa moest ik in een bocht naar rechts lossen. Een paar uur later was ik zo
verward over mijn conditie dat ik een bloedtest wilde laten doen. De volgende dag werd de diagnose van het virus bij me gesteld.”

2018
Winnaar: Vincenzo Nibali
Cavendish: opgave
Een tuimelpartij en opgave in de Abu Dhabi Tour werden gevolgd door een nieuwe schuiver en een ribfractuur in de Tirreno. Het was een klein wonder dat Cavendish op tijd fit was. Hij oogde sterk, maar na de Cipressa werd hij weer door brute pech geveld toen hij vol op een verkeersheuvel knalde, door de lucht vloog, over de kop ging en hard met zijn rug op het asfalt neerkwam. Gelukkig kwam hij er zonder serieuze blessures vanaf. “Ik wist dat ik weer Epstein-Barr onder de leden had. Gezien die twee eerdere crashes, twee hersenschuddingen en het virus, was het een wonder dat ik zo goed reed. Gelukkig waren de gevolgen van die zware val bij lange na niet zo erg als het op televisie deed vermoeden.”


Dit is een artikel uit de Klassiekergids 2019 van Procycling. Meer leuke artikelen lezen over de wielerklassiekers? Bestel de gids dan hier!