Flexenpas, Faschinajoch en de Hochtannbergpas; de Drie-Passenronde in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg is er eentje voor de bucketlist. Bas van der Wurf en zijn vriendin konden ‘m na vorige zomer op hun lijstje afvinken als ‘gedaan’.

Na een stevige rit vanuit Nederland komen Monique en ik aan in het Bregenzerwald in Oostenrijk, in het wintersportplaatsje Mellau. ‘s Zomers geliefd bij motorrijders en een enkele mountainbiker, maar door ons geselecteerd als onbekende uitdaging op de racefiets. En een uitdaging wordt het zeker, want het is hier grijs, koud en nat. De temperatuur komt nauwelijks boven de 10 graden en het miezert continu. Tja, die zomers tegenwoordig…

Tekst: Bas van der Wurf /// Foto’s: Ludwig Berchtold

Groen

Onze uitvalsbasis voor de komende dagen is Hotel Bären, gelegen in het centrum van Mellau. Het massieve, authentieke stenen gebouw is al sinds 1870 beeldbepalend voor dit bergdorp. Onder de huidige eigenaren, de familie Frick, is het gebouw in 2015 geheel gerenoveerd. Wat mij betreft op de juiste wijze. Veel originele elementen zijn namelijk behouden gebleven, terwijl het wooncomfort helemaal van nu is. ‘Groen’ is Hotel Bären ook. Bij de renovatie zijn uitsluitend natuurlijke materialen toegepast en is zoveel mogelijk materiaal hergebruikt. Zo zijn de bedden allemaal gemaakt van de oude dakspanten! En in de lobby staan allemaal toffe tweedehands meubels. Daarnaast wordt het gebouw verwarmd met biomassa en betrekt de keuken z’n ingrediënten zoveel mogelijk bij boeren in de directe omgeving.

Dit is natuurlijk geen kennis die ik zomaar paraat heb. De informatie komt van Josef Frick, die ons hartelijk welkom heet en er op staat dat we eerst een toertje door zijn hotel doen. Josef is naast hotelier ook enthousiast wielrenner. Om die reden heeft hij zich recentelijk aangesloten bij de organisatie Roadbike Holidays. Dat is, zo is mijn ervaring, normaal gesproken een garantie dat de hotelier en zijn staf je álles kunnen vertellen over de mooiste routes in de omgeving. Zo ook Josef. Enthousiast vertelt de waard, gebogen over de kaart van Bregenzerwald, over de diverse wielerroutes in de regio. Afstanden maken doe je hier wel, zie ik. Honderd kilometer is vrij gemiddeld voor een rondrit. Tel daarbij de hoogtemeters op die per route zo’n 2500 meter bedragen en ik realiseer me dat de voorbereiding in Nederland niet voor niets is geweest.

De eerste dagen vermaken we ons uitstekend met een paar kortere routes in de buurt. Het regent nog steeds en we zijn telkens weer thuis voor het echt te koud en nat wordt. Natte vieze fietskleding is geen probleem. Wat in de was moet, wordt door het hotel direct gewassen en een droogkamer doet de rest. Perfect! En voor ons is er de sauna en het uitstekende diner.

Beter weer

Na twee dagen lijkt het weer beter te worden. Niet warmer, wel droog. Tijd om de Drie-Passenronde te gaan plannen, dé routetip van Josef. Drie bergpassen in één ronde, 125 kilometer lang en met ruim 3000 hoogtemeters. Voor we vertrekken komt der Chef nog informeren of we wel verlichting hebben. Nee, die hebben we niet. Niet slim, vindt Josef, met al die tunnels onderweg. Gelijk heeft-ie, stom dat ik er niet aan heb gedacht. Gelukkig heeft Mellau ook een prima fietsenmaker en met nieuwe led-achterlichten maken we ons klaar voor de rit. Met de laatste regen vertrekken we. De zon laat zich al snel zien, maar opwarmen doet het helaas niet. Lang leve de arm- en beenwarmers! We fietsen met de klok mee en kiezen daarmee voor direct klimmen. Eerst van Mellau naar Au en vervolgens over de Bregenzerwaldstraße door richting Warth. Om op het hoogste punt te komen klimmen we binnen 20 kilometer van 800 naar 1650 meter! Al snel rijden we door een van de vele galerijen die de bergwegen deze regio kenmerken. Wat een sensatie, die halve tunnels! Wie de openingsscène van James Bond’s Quantum of Solace heeft gezien begrijpt wat ik bedoel. Hoewel die film is opgenomen aan het Gardameer, is de sensatie hier voor de onervaren tunnelfietser nagenoeg gelijk. Wat een herrie maken die auto’s, wat janken die motoren, wat is het zonlicht wat door de galerij naar binnen schijnt fel en de tunnel donker! In de tunnels is het niet alleen klimmen; er zijn ook stukken waar het rap naar beneden gaat. Opletten! En een knuffel voor Josef; wat zijn we blij met die felrode achterlichten!

Haarspeld fly-over

Na 20 kilometer komen we bij het plaatsje Schröcken. De bergen en heuvels stijgen en dalen harder dan de wegenbouwers wegen konden aanleggen, wat men heeft opgelost met een schitterende haarspeld fly-over. Zeer spectaculair! Mooie vergezichten in het dal en dus tijd voor een hapje en een drankje. Niet lang, want ondanks de zon koelen we snel af. De Bregenzerwaldstraße gaat verder als lichte afdaling, met richting Lech zelfs redelijk vlakke stukken. Ook hier kijken we onze ogen uit. Het peddelt makkelijk en met weinig verkeer komen we snel aan in Lech. Het terras vinden waar de koninklijke familie altijd thee drinkt is niet moeilijk. Dat roepen de obers namelijk allemaal. We kiezen een beschut terras aan de straat en onder het genot van een goede lunch vergapen we ons aan de vele oldtimers die hier passeren. Opvallend: al die tijd zijn we geen racefietser tegengekomen!

Na de lunch is het tijd voor de beroemde Flexenpas. Ongeveer 320 meter klimmen over 7 kilometer. Op de een of andere manier is het drukker geworden en moeten we onze aandacht bij de weg houden. Veel van de schoonheid van de Flexenpas krijgen we hierdoor niet mee, maar als ik thuiskom en de rit op Strava bekijk, zie ik dat ik voor 2017 de 4e tijd heb gereden en overall de 12e. Zo voelde het klimmen niet, maar trots ben ik natuurlijk wel.

Afdalen

Na de Flexenpas beginnen we aan een 30 kilometer lange afdaling. Eerst steil en hard naar Stuben. In lange, diepe haarspeldbochten over mooi asfalt tussen het autoverkeer door. Kicken! Vervolgens gaat de rit geleidelijk naar het vlakke deel door een lang dal waar het riviertje de Alfenz stroomt. Via Wald am Arlberg fietsen we over de oude weg die de dorpen verbindt, parallel aan de snelweg, naar de Alpenstad Bludenz. Hier buigt de weg af van de rivier en na een stukje stedelijk gebied gaan we bij Ludesch weer omhoog. Inmiddels hebben we er 80 kilometer op zitten. Leuke plekken om op te frissen en lekker te eten zijn er genoeg. Maar een blik omhoog naar de donkere luchten doet ons besluiten om het bij de bidons en de mee genomen repen te houden. Jammer, maar we moeten reëel zijn. Want hoewel de resterende afstand met 35 kilometer relatief gering is, is het aantal hoogtemeters dat niet. Bovendien is het er niet warmer op geworden en lijkt het al wat donkerder te worden. Ook de miezerregen is weer terug van weggeweest. Jammer, maar ondanks dat gaan we er toch voor!

En niet voor niets. Hoewel het door kou en vermoeidheid energie kost om tijdens het klimmen nog van de omgeving te genieten, is het wel overweldigend. Tot Sonntag valt het mee, maar richting Faschina wordt het stijgingspercentage 10 procent en kijk ik Monique af en toe even aan. Is dit nog wel leuk? Ja dus. Nat, koud en moe en toch kijken we onze ogen uit. Na elke haarspeldbocht ziet de wereld er weer anders uit. In Damüls eten we onze laatste repen op, knijpen we de laatste druppels vocht uit de bidons en rijden als een soort van zombies de laatste kilometers naar Mellau, alwaar de sauna en een lekker diner op ons wachten.

 

Reisinfo

Verblijf

We verbleven in Hotel Bären, gerund door de familie Frick. Zonder meer een fijn hotel, met ruime kamers, vriendelijke medewerkers en erg lekker eten. Het hotel beschikt over een fitnessruimte, sauna en droogfaciliteiten voor natte schoenen en kleding. Fietsen worden in de bewaakte kelder gestald. Daar bevindt zich ook een goed geoutilleerde fietswerkplaats. Hotel Bären is aangesloten bij de organisatie Roadbike Holidays, wat garant staat voor een goede ondersteuning van de fietsende gasten.

baerenmellau.at, roadbike-holidays.com

Routes

Je kunt je via de website van het hotel vooraf al oriënteren op de routemogelijkheden, maar je kunt je natuurlijk ook ter plaatse laten adviseren. Wie wil, kan de gpx-routes downloaden in z’n gp. Heb je geen gps-apparaat? Je kunt in het hotel ook een Garmin in bruikleen krijgen. Eveneens praktisch: Hotel Bären maakt gebruik van de handige route-app Komoot, zodat je ook kunt navigeren op je smartphone.

baerenmellau.at

Algemene info: bregenzerwald.at