Retro wielershirts: US Postal, shirt met een smetje

In deze nieuwe rubriek behandelen we historische wielershirts. Retro is hip, dus hebben wij de mooiste, opvallendste en bekendste wielershirts uit het heden en verleden op een rij gezet. Vandaag trappen wij af met het shirt van US Postal. Onlosmakelijk verbonden met Lance Armstrong.

We gaan terug naar 1996. Dat jaar stapt het Amerikaanse postbedrijf US Postal in wielerploeg Montgomery. Van Lance Armstrong was destijds nog helemaal geen sprake. Althans: niet bij US Postal. Als broekie kroonde de Texaan zich in 1993 tot wereldkampioen bij de profs en won hij op 21 juli 1995 zijn tweede etappe in de Tour de France. Dat deed hij in Limoges, drie dagen na het noodlottige ongeval van zijn Motorola-ploeggenoot Fabio Casartelli. De Italiaan kwam – zonder helm – in de afdaling van de Portet d’Aspet ten val en raakte met zijn hoofd een betonblok. In het ziekenhuis overleed hij aan zijn verwondingen.

Een straffe stoot van Armstrong, zowel mentaal als fysiek. Op dat moment wist hij nog niet dat hij twee jaar later voor een heel andere uitdaging zou staan: niet het beklimmen van de lastigste bergen van Europa, maar het overwinnen van teelbalkanker. Twee maanden nadat hij bij het Franse Cofidis had getekend, op 2 oktober 1996, werd de ziekte bij hem ontdekt. Na een zware periode onderging Armstrong op 13 december zijn laatste chemotherapie. Een maand later ging hij met zijn nieuwe ploeggenoten ‘gewoon’ mee op trainingsstage, alsof er niets was gebeurd.

Lang duurde zijn Franse avontuur niet. Nieuwe contractonderlingen verliepen stroef, waardoor Armstrong hapte op het verzoek van een oude bekende om voor US Postal te gaan rijden. Daar maakte hij in de Vuelta a España van 1998 zijn rentree op het hoogste niveau. Hij werd vierde, het beste resultaat van US Postal in een grote ronde tot dan toe.

Blauwe trein

Een jaar later won Armstrong op grootse wijze zijn allereerste Tour de France. Armstrong won maar liefst vier etappes en versloeg de nummer twee Alex Zülle met meer dan 7 minuten. Marco Pantani en Jan Ullrich waren er in 1999 niet bij en dat zorgde ervoor dat in 2000 de verwachtingen hoog waren. Bleef het bij één eindoverwinning en was de Texaan een eendagsvlieg of was het slechts het begin van een ongelooflijke carrière? Het bleek het laatste te zijn, al werden die overwinningen niet helemaal op een eerlijke manier behaald.

US Postal maakte in de jaren 1996-2004 veel indruk. Vooral in de Tour, want dáár gebeurde het voor de ploeg van Johan Bruyneel, die in 1999 bij de ploeg kwam. Voor mijn gevoel pakte Armstrong altijd al vroeg in de Tour het geel, waardoor we ook in de vlakke ritten de US Postal-trein op kop zagen rijden tussen alle sprintersploegen. Mannen als Benoit Joachim, Viacheslav Ekimov, Pavel Padrnos en in iets mindere mate Victor Hugo Peña; zij hebben heel wat beulswerk verricht. Geweldige reclame natuurlijk voor het bedrijf US Postal, om maar te zwijgen over al die gele truien van The Boss met daarop het logo van het postbedrijf. Het zag er zelfs raar uit als de gele trui niet was voorzien van het US Postal-logo…

De US Postal-trein derde maar door zonder ook maar ergens te stoppen.

Het shirt bleef altijd herkenbaar: overwegend blauw met zwarte, rode en witte tinten. Dacht je aan US Postal, dan dacht je natuurlijk ook aan die prachtige Trek-fietsen of aan het Nike-logo. Je was fan van de ploeg of je vond het maar niets. In de hoogtijdagen van Armstrong waren er altijd mooie duels met bijvoorbeeld Ullrich. David tegen Goliath, al was Ullrich ook geen slechte renner. Ullrich had zo zijn mankementen en problemen om in de winter op gewicht te blijven, maar kon geweldig koersen. Bij Armstrong ging alles té perfect. De US Postal-trein denderde maar door zonder ook maar ergens te stoppen.

Grote renners hebben voor US Postal gereden. Met Armstrong wonnen de Amerikanen zes keer de Tour de France en Roberto Heras zorgde in de Vuelta a España voor eindsucces. De Giro d’Italia ontbreekt op het palmares, maar dat heeft ergens wel een logische verklaring: de ronde was toen minder interessant voor niet-Italianen. George Hincapie won in dienst van de ploeg Gent-Wevelgem en was altijd goed in Parijs-Roubaix. Hincapie eindigde zeven keer (!) in de top-tien van de Hel van het Noorden. In 2002, toen Hincapie de meet als zesde passeerde, trok hij zelfs lange tijd samen op met Tom Boonen. De Belg begon zijn carrière bij US Postal en brak in de 2002-editie van Parijs-Roubaix – gewonnen door een oppermachtige Johan Museeuw – door bij het grote publiek. Boonen’s avontuur bij US Postal bleef beperkt tot één seizoen; in 2003 tekende hij bij Quick-Step om daar vervolgens nooit meer weg te gaan.

Hebben er ook Nederlanders gereden voor US Postal? Zeker, Max van Heeswijk koerste van 2003 tot en met 2006 voor de ploeg van Bruyneel. Hij droeg twee jaar het shirt van US Postal, dat in 2005 werd overgenomen door Discovery Channel. Dat jaar won Armstrong nog de Tour voor zijn nieuwe hoofdsponsor en naamgever, maar daarna ging het eigenlijk bergafwaarts met de ploeg. Het ooit zo oppermachtige US Postal leverde aan dominantie in.

In de laatste jaren is er eigenlijk nog maar weinig overgebleven van de ploeg die jarenlang de wielerwereld in zijn greep hield. Er volgden dopinggetuigenissen na een keihard USADA-rapport en rechtszaken tussen oud-renners, waarbij vooral Armstrong diep in de buidel moest tasten. De Amerikaanse overheid eiste 80 miljoen euro omdat zij de Amerikaan jarenlang riant betaalde, maar uiteindelijk trof Armstrong een schikking voor 4 miljoen euro. Ook Floyd Landis moest hij betalen omdat-ie in 2006 zijn Tourzege kwijtraakte en dat volgens Landis de schuld van Armstrong was. Het leverde Landis, die tegenwoordig in de legale wiethandel zit, 1,3 miljoen euro op.

Hoe verder?

USPS, zoals het door de overheid gesteunde bedrijf door het leven gaat, houdt zich nog altijd bezig met de bezorging van post, maar is nooit meer in de wielerwereld gestapt. Ook van de hoofdrolspelers van destijds horen we weinig. Armstrong’s (Tour)overwinningen werden afgepakt, Bruyneel is levenslang geschorst en grote renners als Hincapie, Leipheimer en Landis liepen tegen de lamp. Ook Heras werd in 2005 betrapt op epo-gebruik, maar doordat de dopingstalen niet goed bewaard waren, werd Heras vrijgepleit en kreeg hij zijn ingeleverde Vuelta-eindzege weer terug. Daarnaast ontving hij een schadevergoeding van €725.000.

Gelukkig hebben we de foto’s nog. Zo zag het shirt van US Postal er door de jaren heen uit.