Het heeft meer dan dertig jaar geduurd, maar eindelijk is er weer een Nederlandse winnaar van de Ronde van Vlaanderen. Niki Terpstra won na een indrukwekkende solo van 25 kilometer Vlaanderens Mooiste en volgt Adrie van der Poel (1986) als laatste Nederlandse winnaar op. Het is na de E3 Harelbeke zijn tweede grote zege van het seizoen.

Pech voor de Belgen

Na een razendsnelle openingsfase met veel aanvalspogingen lukte het elf renners om deel uit te maken van de vlucht van de dag. Roompot-Nederlandse Loterij deed er alles aan om mee te zitten en had uiteindelijk met Floris Gerts en Pim Ligthart twee pionnetjes voorin. Ook Pascal Eenkhoorn (LottoNL-Jumbo) sprong mee en deed veel kopwerk. Quick-Step had alles onder controle en zorgde ervoor dat de elf leiders ruim voor de finale werden ingerekend.

Bij de Belgische topfavorieten zat het nog niet erg mee. Oliver Naesen kwam ten val en verloor veel energie in de achtervolging, Sep Vanmarcke kende veel materiaalpech en was net als Naesen ook betrokken bij een val. Na de tweede passage van de Oude Kwaremont dunde het peloton flink uit en ontstonden er twee groepjes. Alle favorieten zaten voorin, maar de tweede groep wist net voor de Koppenberg de aansluiting te maken. Helaas voor hen stonden meerdere renners op die helling te voet en werd het peloton op die manier alsnog definitief uitgedund.

Nederlanders in de aanval

Na de Koppenberg ontsnapten Sebastian Langeveld, Dylan van Baarle en Mads Pedersen. Ze pakten een halve minuut voorsprong op het uitgedunde peloton, waar Daniel Oss namens BORA-hansgrohe het tempo bepaalde. Op de Kruisberg versnelde Zdenek Stybar en demarreerde even later Vincenzo Nibali. De Italiaan kreeg gezelschap van Terpstra, die de Italiaan niet veel later overboord kieperde. Terpstra maakte in zijn eentje jacht op de drie leiders, maar bleef een beetje schommelen op een achterstand van vijftien seconden. Het uitgedunde peloton reed daar zo’n twintig seconden achter, maar zag de voorsprong van Terpstra en de drie leiders alleen maar groeien omdat het op de Oude Kwaremont stilviel.

Terpstra reed een geweldige beklimming en ging op de flanken van de Kwaremont op en over de koplopers. Pedersen probeerde nog even te volgen, maar Terpstra had zijn benen van de E3 Harelbeke gevonden en reed op indrukwekkende wijze weg. In de achtervolgende groep maakte Benoot indruk, maar was het Sagan die na de Kwaremont demarreerde. Gilbert sprong echter direct op zijn wiel, waarna alles weer samensmolt. Op de Paterberg zette Sagan alles op alles om opnieuw weg te rijden en ditmaal met succes. Hij reed honderd meter voor de achtervolgers uit, maar succesvol werd zijn aanval niet.

Ruime voorsprong

Met een voorsprong van twintig seconden op Pedersen ging Terpstra de laatste tien kilometer in. Sagan volgde op dat moment op iets meer dan een halve minuut en werd weer ingerekend door de achtervolgers. Het werd een duel tussen Terpstra en Pedersen, maar een echt duel werd het nooit: Terpstra was simpelweg te sterk. De Nederland hield knap stand en zorgde na 32 jaar eindelijk weer voor een Nederlandse overwinning in De Ronde. Pedersen finishte knap als tweede voor Gilbert.

“Ongelofelijk, dit is zo gaaf”, zei hij in het flash-interview. Ik heb gedroomd van koersen als Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen en nu heb ik ze beide gewonnen. Ik droomde hier als een klein kind van en nu heb ik ze op mijn palmares. Ik kan niet beschrijven hoe blij ik ben.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

[widget id=”custom_html-6″]

Van der Breggen beste vrouw

Bij de vrouwen was er ook Nederlands succes. Anna van der Breggen rondde eveneens een solo succesvol af en maakte haar erelijst nog wat indrukwekkender. Amy Pieters (2e) en Annemiek van Vleuten maakten het Nederlandse feestje compleet.

Anna van der Breggen 2018