Licht afgescheiden van de rest dendert de Ier Daniel Martin als eerste door de laatste bocht richting finish. Tot zijn achterwiel wegschiet en hij plotsklaps op de grond ligt. Moederziel alleen in het middelpunt van de aandacht. Later zal hij zeggen dat de tranen al in zijn ogen stonden voor hij de grond raakte. Dat hij, toen hij eenmaal lag, geen behoefte meer had om op te staan en dat het toch bijna poëtisch was om een overwinning in de laatste bocht te verliezen na zeven uur vechten. En het was niet zomaar een prijs die hij liet liggen; een zege in Luik-Bastenaken-Luik, La doyenne, de 124 jaar oude ouderdomsdeken, de oudste aller voorjaarsklassiekers. Dat moet traumatisch geweest zijn. Gelukkig had Martin de warme deken het jaar voordien al eens om zich heen mogen slaan.

Lieflijk & moordend
Groene bossen, lieflijke valleien, prachtige dorpen, moordende hellingen als de Stockeu en vriendelijke lopers als de Col du Rosier. De vergane glorie van Luik en Spa, de finish in het droefgeestige Ans. Eerst gaat het zuidwaarts –  richting keerpunt Bastenaken, bekend van de slag die er tijdens het Ardennenoffensief van 1944 werd uitgevochten – vervolgens weer noordwaarts. Hoe lieflijk de groene heuvels van de Ardennen vanuit de lucht ook ogen, de renners zullen moeten vechten voor wat ze waard zijn. De koers is harder dan ze vanuit de helikopter lijkt. De heuvels zijn onverbiddelijk. La redoute, Côte de Wanne, de Roche-aux-Faucons… Wie ze heeft opgereden, weet hoe veeleisend ze zijn.

Voor de klimmers
Het 253 kilometer lange parcours telt op papier ‘slechts’ tien beklimmingen, maar in feite gaat het constant op en af. Alleen de betere klimmers overleven deze rijkelijk met hoogtemeters gelardeerde uitputtingsslag, alleen de beste punchers hebben in de finale nog een pijl op hun boog. In vergelijking met de Gold race is het parcours meer in het voordeel van de pure klimmers, maar renners als Rebellin, Gilbert en Gerrans bewezen in het recente verleden dat ook punchers de koers aankunnen. Op de erelijst van de wedstrijd – vanaf 1892 georganiseerd voor amateurs en vanaf 1908 voor profs – zijn hoe dan ook alleen maar grote namen te vinden. Merckx won vijf keer, Argentin vier keer. Van die laatste is het een kleine stap naar Frank Vandenbroucke, die in 1999 op La Redoute een legendarisch duel uitvocht met Michele Bartoli en in de finale Michael Boogerd verpulverde op de Côte de Saint Nicolas, de laatste klim voor de finish. Dat de winnaar van 2012, Maksim Iglinski, een vreemde eend in de bijt is vanwege zijn beperkte palmares, is veelzeggend. Te verwachten valt dus dat op 24 april opnieuw een grote jongen met de eer zal strijken in het grijze Aans. Drievoudig winnaar Valverde zal ongetwijfeld op de afspraak zijn, net als Gilbert, Gerrans, Costa, Mollema, Kwiatkovski en Moreno. En vlak vooral Daniel Martin niet uit. die heeft nog wat goed te maken.

mart

Toerversie
De toerversie van L-B-L is op 23 april. Deelnemers hebben de keuze uit routes van 75, 156 en 273 kilometer. Meer informatie is te vinden op www.sport.be/lblcyclo/2016/nl.