Voorbeschouwing: Strade Bianche 2020, Mathieu tegen Wout?

Als zo’n beetje de allereerste wedstrijd werd de Strade Bianche geschrapt van de kalender vanwege het coronavirus, maar na bijna vijf maanden wachten wordt een van de mooiste wielerkoersen ter wereld alsnog verreden. Zaterdag is het zover en wij kunnen niet wachten om renners als Mathieu van der Poel en Wout van Aert weer live in actie te zien. Wij blikken vooruit op de Strade Bianche 2020!

Elke dag was er sinds het stopzetten van het nog prille wielerseizoen wel koers op televisie, maar helaas niet live. In het begin waren de retro-uitzendingen van Sporza nog prima te verteren en ja: ook wij hebben genoten van de herhaling van de Amstel Gold Race 2019, maar het valt in het niet bij een live-uitzending waarvan het koersverloop nog helemaal niet bekend is. Virtuele koersen kwamen een klein beetje in de buurt, maar het is toch net alsof je naar een computerspel kijkt: de echte emotie ontbreekt, hoe goed het soms ook in beeld werd gebracht.

Maar inmiddels is het wielrennen weer opgestart. Het begon vorige week met de Sibiu Cycling Tour en enkele koersen in het Baskenland, waar veel profs (man en vrouw) alweer hun opwachting maakten. Maar zaterdag gaat ook het WorldTour-seizoen weer verder. De Strade Bianche vormt de opener van een bomvol wielernajaar met ongelooflijk veel koersen in ongelooflijk weinig dagen. Omdat er nog geen vaccin is en het virus her en der weer opleeft zal niet alles door kunnen gaan, maar laten we hopen dat er zoveel mogelijk gekoerst kan worden. Want dat hebben we écht gemist.

Witte wegen
Zaterdag vallen we direct met ons neus in de boter, want de Strade Bianche is een koers om handen en vingers bij af te likken. Hoewel de Strade Bianche (vertaling: witte wegen) nog maar sinds 2007 georganiseerd wordt, is het in korte tijd al uitgegroeid tot een (semi-)klassieker van het niveau Gent-Wevelgem, Waalse Pijl of Amstel Gold Race. Neem een blik op de erelijst en eigenlijk weet je al genoeg. Fabian Cancellara (3x), Michal Kwiatkowski (2x), Philippe Gilbert, Zdenek Stybar, Tiesj Benoot en Julian Alaphilippe; dat zijn geen kleine jongens.

Voor het ontstaan van de Strade Bianche moeten we nog iets verder terug in de tijd. In 1997 werd namelijk L’Eroica Strade Bianche georganiseerd, een zogenaamde GranFondo (wedstrijdversie voor amateurs). Die wedstrijd werd verreden op oude, stalen fietsen. Je kent het wel: een peloton vol renners met worstenhelmen, wollen truien en dus fietsen met veel roest erop. Nog altijd vindt de toerversie in hetzelfde weekend als de Strade Bianche plaats (met uitzondering van dit jaar). Inmiddels is het overigens geen echte retro-koers meer.

De eerste versie voor profs werd georganiseerd onder de naam Monte Paschi Eroica en werd in 2007 gewonnen door Alexandr Kolobnev. Destijds viel de wedstrijd in oktober, maar dat was slechts voor één jaar: in 2008 werd de koers al naar maart geschoven. Sindsdien vindt de Strade Bianche altijd plaats in het begin van maart en vormt het een opmaat naar de andere klassiekers. Met (wederom) uitzondering van dit jaar.

Stofhappen in Toscane.

In 2014 kreeg de Strade Bianche een upgrade en het predikaat UCI 1.HC koers opgeplakt, slechts één niveau onder de WorldTour en het hoogste niveau van de Europe Tour. Een jaar later kreeg de Strade Bianche er ook een vrouweneditie bij en won het in korte tijd enorm aan populariteit. In 2017 kon de WorldTour niet meer om de koers heen en werd de Strade Bianche toegevoegd aan de WorldTour-kalender, zoals het vandaag de dag nog altijd is.

Maar wat is er zo speciaal aan de Strade Bianche? De eendaagse gaat voor eenderde deel over grindwegen en dat maakt de koers in combinatie met de steile, pittige klimmetjes zo zwaar. De Strade Bianche heeft iets weg van Parijs-Roubaix, want ook daar speelt de factor geluk een grote rol. Het is een gevecht met de omstandigheden, waarbij materiaalpech onlosmakelijk is verbonden met het koersverloop. Drie lekke banden in ± 180 kilometer is eerder regel dan uitzondering. Grote kanshebbers worden soms zonder pardon naar de achtergrond verdreven, maar altijd blijven de andere grote namen wel vooraan. Een outsider als winnaar? Vergeet het maar: de Strade Bianche win je niet zomaar. De erelijst is daar het bewijs van.

Parcours
Net als in 2018 en 2019 staan er 11 gravelstroken op het menu. De koers start om 13.40 uur in Siena en kent na 17 kilometer de eerste gravelstrook van 2,1 kilometer. Net als in Roubaix zijn de hindernissen aangeduid met sterren, om zo de moeilijkheidsgraad kenbaar te maken. Afgaande op de cijfers is de Monte Sante Marie de zwaarste strook. Onlangs werd de maar liefst 11,5 kilometer lange gravelstrook (daarmee is-ie niet de langste, want Lucignano d’Asso is 400 meter langer, maar minder zwaar) omgedoopt tot Settore Cancellara, vernoemd naar de drievoudig recordwinnaar. Michal Kwiatkowski kan bij een eventuele zege ook een strook naar zich vernoemd krijgen. Die eer is namelijk toebedeeld aan de drievoudig winnaars.

Het parcours voor de mannen.

De laatste kilometers.  Met nog 900 meter te gaan loopt de weg flink op.

Na een slopende wedstrijd worden de renners tussen 18.15 en 18.45 weer (laat) terugverwacht in Siena. Dat doen ze na 63 kilometer over onverharde wegen en heel wat hoogtemeters. Een vlakke aankomst is het echter zeker niet, want alvorens men finisht op de Piazza del Campo moet er op de Via S. Caterina nog een muur van 16% beklommen worden. Na een bocht naar rechts, links en wederom rechts wacht in het centrum van Siena in dalende lijn (- 7%) de finish en weten we wie de opvolger is geworden van Alaphilippe.

Voor de vrouwen ligt er een ander parcours klaar, maar dat betekent niet dat het voor hen een makkie wordt. De route is 136 kilometer lang en bestaat voor 30 kilometer uit grindwegen. Start en finish liggen in Siena, waar de in topvorm verkerende Annemiek van Vleuten voor het tweede jaar op rij het zegegebaar kan maken. In 2018 won Anna van der Breggen er nog. De vrouwen beginnen om 12.00 uur en worden tussen 15.45 en 16.15 uur verwacht.

Start- en finishtijden:
– Mannen: 13.40 uur en ± 18.30 uur
– Vrouwen: 12.00 uur en ± 16.00 uur

Het parcours voor de vrouwen.

Favorieten
Wat is het toch weer lekker om het over de koers te hebben en niet over alle randzaken eromheen. Natuurlijk zullen er mondkapjes zijn en moet er eenmaal van de fiets af afstand gehouden worden, maar tijdens de wedstrijd zal alles er weer ouderwets uitzien. De vraag is natuurlijk: hoe staan de renners er na maanden van trainen voor? Je zou verwachten dat iedereen op zijn of haar topniveau zit, want de wedstrijden stapelen zich in rap tempo op.

Wie zijn er zaterdag allemaal van de partij? Alle WorldTour-ploegen doen uiteraard mee en krijgen gezelschap van Alpecin-Fenix, Androni-Giocatolli, Bardiani-CSF, Circus-Wanty en B&B Hotels. In totaal doen er dus 24 ploegen mee, die allemaal mogen starten met zeven renners. Dat is één renner per ploeg meer dan in Milaan-San Remo, waar de organisatie ervoor heeft gekozen om met zes renners te starten. Dat maakt het mogelijk dat er twee extra ploegen door middel van een wildcard toegelaten mogen worden.

‘Titelverdediger’ Alaphilippe behoort uiteraard tot de topfavorieten. Eigenlijk zijn er op voorhand vier renners die volgens de kenners en bookmakers tot de grootste favorieten behoren: Alaphilippe, Van der Poel, Van Aert en Jakob Fuglsang. Gezien de historie is dat natuurlijk geen verrassing, al maakt Van der Poel zijn debuut in de Italiaanse semi-klassieker en heeft hij in (weg)wedstrijdverband nog niet vaak zulke koersen gereden. Maar gezien zijn technische kwaliteiten op de crossfiets en op de mountainbike moet dat natuurlijk geen enkel probleem opleveren.

De bookmakers schatten Van der Poel en Alaphilippe gelijkwaardig in. Bij een gokje op de Nederlander krijg je 5 keer je inzet terug, terwijl je voor Alaphilippe 6 keer je inzet terug kunt verdienen. Jakob Fuglsang wordt volgens de bookies derde, goed voor 10 keer je inzet. Opvallend genoeg is er volgens de wedkantoren een outsiderrol weggelegd voor Van Aert (15x), die Maximilian Schachmann, Stybar, Kwiatkowski en Peter Sagan nog voor zich moet dulden.

Het podium van vorig jaar: Fuglsang, Alaphilippe en Van Aert.

Maar hoe staan de favorieten er op dit moment voor? Van der Poel kwam regelmatig in het nieuws dankzij KOM’s op Strava en allerlei coronaproof-wedstrijdjes. Zo deed hij mee aan de Tour de Zwift en pakte hij de crossfiets om het onder andere op te nemen tegen Thibau Nys rondom de Balenberg. Van Aert deed mee aan de virtuele Ronde van Vlaanderen, maar verder bleef het op wielergebied ietwat stil. In Toscane had Van Aert graag de beschikking gehad over meesterknecht en tweede kopman Mike Teunissen, maar de oud-geletruidrager moet door een knieblessure een streep zetten door Strade Bianche, Milaan-Turijn en Milaan-San Remo. Een flinke aderlating voor Van Aert en Jumbo-Visma.

Een topfavoriet aanwijzen is dus niet te doen; we weten simpelweg te weinig. Maar één ding staat wel vast: het gaat een geweldige koers opleveren met veel grote namen aan het vertrek. Als zelfs Greg Van Avermaet, Oliver Naesen, Gilbert, Benoot en Tim Wellens niet tot de favorieten behoren volgens de bookies, dan weet je eigenlijk al genoeg…

Wie verslaat Van Vleuten?
Bij de vrouwen is het een stuk overzichtelijker en is er maar één absolute topfavoriet: Annemiek van Vleuten. De wereldkampioene is nog ongeslagen dit seizoen en won na de corona-onderbreking al drie wedstrijden. Boekt ze in Siena haar vijfde overwinning van het seizoen en behoudt ze de 100% score? Anna van der Breggen en Marianne Vos zouden eventueel ook voor een Nederlands feestje kunnen zorgen.

Annemiek van Vleuten kan voor het tweede jaar op rij winnen.

TV
De Strade Bianche is zowel bij Sporza als Eurosport te zien. Sporza zendt vanaf 15.10 uur de vrouwenwedstrijd uit, om rond 16.50 uur over te schakelen op de mannenwedstrijd. Eurosport doet alleen live verslag van de mannenkoers.