Soms blijven er op de Fiets-redactie testfietsen iets langer hangen dan de bedoeling was. Van die fietsen die te leuk zijn om in te leveren of juist modellen waar nog veel meer in zit dan je er tot dan mee hebt kunnen doen. De Rose Backroad is zo’n fiets.

Einde zomer 2020. De Backroad is mijn favoriete fiets uit de vergelijkende graveltest. Rap, enigszins betaalbaar en doordacht. Foto’s maken, artikel publiceren en klaar. Maar het einde van de zomer betekent ook het begin van het crossseizoen. Althans, dat dachten we. Vorig jaar mocht ik ook al een fiets van Rose uitproberen, en wel Rose’ eerste echte gravelfiets, die dubbel inzetbaar zou moeten zijn. Net zoveel gravel als cyclocross. De fiets voldeed prima als snelle gravelbike, maar in een pelotonnetje modderige wolven kon de fiets niet goed mee. Te lui, niet vinnig genoeg.

Deze nieuwe Backroad is volledig ‘gravel dedicated’ als we Rose moeten geloven. Mijn testritten bestonden dan ook uit rondjes Veluwe, Brabants klapzand en een lokale singletrack. Tot ik aanhaakte bij de Pathfinder giro. Een ongeorganiseerde toertocht rondom Eindhoven. 25+ graden, geen strook hard zand te vinden en ploegen all-the-way. Inclusief kilometers singletracks.
Niet het terrein waar je met een gravelbike wilt zijn, maar oh: wat knalde die Backroad er probleemloos doorheen. Was het mijn jaarlijkse goede dag? Of heeft Rose iets bijzonders gemaakt en is deze gravelbike wel cross-proof? Genoeg nieuwsgierigheid om hem een winter lang te ontvoeren.

Lang verhaal kort. Verder dan de wekelijkse training is de fiets niet geweest. Er is geen enkele koers georganiseerd. Neemt niet weg dat de Rose in de tussentijd braaf zijn kilometers voor de kiezen kreeg.
Eerst even terug naar het begin. De Backroad is een full carbon gravelbike die alle opties open houdt. Je kiest hem in pimpelpaars of olijfgroen. SRAM of Shimano? Het kan allebei. Ook heb je de keus uit 1×11/12 of een versie met voorderailleur en in tussentijd is er ook een versie met ‘classified’ achterwiel. Hierbij zitten de versnellingen deels in de achternaaf verstopt.

Wij testen een versie met Shimano 1×11 GRX Di2 schakelgroep en 700c wielset. Gedurende de test wisselen we de 42mm banden voor een setje crosswielen, maar ook proberen we de kleinere 650B wielmaat. Mijn testfiets in maat 58 weegt 8,7 kilo. Iets zwaarder dan opgegeven en voor een carbon fiets niet bepaald een lichtgewicht. Grote gewichtswinst is te boeken in de wielen. Daarover later meer.

Zoals gezegd is het frame volledig van carbon. Buizen zijn geprofileerd of zelfs volledige kokers. Alle kabels lopen binnendoor en vinden zijn weg naar binnen via de afdekkap van het balhoofd. Dit maakt onderhoud iets eenvoudiger en het frame vooral meer stealth.

De liggende achtervork loopt flink laag door. Hierdoor ontstaat er ruimte voor grote kettingwielen aan de voorzijde. Dit in combinatie met brede banden. Voor gravel geldt tenslotte: hoe breder, hoe beter. Of in ieder geval comfortabeler.

De zitbuis heeft een open achterkant. Afgedekt met rubber cover. Dit zorgt ervoor dat de carbon zadelpen behoorlijk op en neer kan bewegen. Een systeem wat voelbaar werkt. Je flext lekker op en neer wanneer je een passage vol kuilen of gaten voor je kiezen krijg. De zadelpen laten zakken of wat hoger zetten? Dat kan met een inbusboutje in de schuine achtervork.

Stijf en snel

Het frame is ruim voldoende stijf. Een echt rappe fiets. Een model met aanstootgevend gedrag. Je wilt graag een tandje harder. Met 40×11 als maximum komen we behoorlijk vooruit als er wind mee voorspeld is. Wat de fiets zo prettig maakt is de aangepaste geometrie. Zoals gezegd hadden we wilde plannen met de Backroads. 40 minuten modderen, week in week uit. Waarom kan dat met deze Rose wel goed en met andere gravelfietsen niet? Om het maar meteen te melden. De Backroad is geen volbloed crosser. Daardoor is de wielbasis te lang en belangrijker: het bracket ligt te laag. Schrik niet wanneer je bij korte bochten even de grond raakt. Die geometrie, daarvoor moeten we vooral de voorkant van de fiets bekijken. De reach is aan de lange kant vergelijkbaar met andere gravelbikes. De vorkhoek een fractie luier en het balhoofd behoorlijk laag. Een beetje de moderne geometrie make-over zoals we dat bij het mountainbiken zien. Dit zorgt ervoor dat de fiets zeer prettig de bocht door te sleuren is. Singletracks lust hij wel!

Ons model met Di2, extra schakelknoppen boven op het stuur en natuurlijk schijfremmen is erg onderhoudsarm. Na maanden gebruik en niet veel meer onderhoud dan de tuinslang en een drupje olie heeft de fiets nauwelijks iets geleden. Kabels kunnen niet meer schuren en remmen werken eigenlijk altijd. De investering voor een luxere (elektronische) groep loont wat dat betreft.

De gemonteerde onderdelen zijn goed, mooi, maar niet erg bijzonder. Het korte Selle Italia-zadel zit comfortabel en heeft een flinke gleuf. De afwerking daarentegen is niet bijster goed. De Ritchey WCS cockpit is al jaren een vaste waarden bij Rose fietsen. Altijd goed, nooit problemen. Perfect als je graag gebakken zit.

Het minst zijn we te spreken over de eigen Rose wielen. De vrij zware set met halfhoge aluminium velgen en Newmen-naven heeft een aantal nadelen. Het gewicht is met 1790 gram (nagewogen) niet erg licht. Nu is dat te overzien, zeker wanneer je de set tubeless maakt en de binnenband eruit haalt. De Newmen-achternaaf heeft een vrijloopsysteem met een beperkt aantal aangrijppunten. Dit zorgt ervoor dat je behoorlijk veel ‘vrije slag’ hebt tussen het kracht zetten op de pedalen en de daadwerkelijke overbrenging. Vooral in het bos, op bochtige stukken waar je geregeld de benen even stil houdt is dit bijzonder vervelend. Elke keer weer hoor je een ‘kloink’, flinke knal wanneer de body begint aan te drijven. Dat kan echt beter. De kwaliteit van de naven is verder degelijk, maar niet heel bijzonder.

Rose heeft de fiets erg goed doorontwikkeld. Zo zijn er strategisch bevestigingspunten voor rekjes of dragers voorzien. Maar ook interne voornaafverlichting is mogelijk. De liggende achtervork heeft een stevige rubber cover. Zowel boven als onder om het frame te beschermen tegen klapperen van de ketting.

Tijdens het testen wisselden we voortdurend tussen de 42 millimeter WTB banden, een set 650B wielen met 47mm en 2,25” banden en een set 33 millimeter cross banden.
Met het dunne rubber is de fiets vliegensvlug. Ook op de weg, met 32 millimeter slicks rijden we zonder problemen onze kilometers. De brede 650B banden laten de fiets het minst lekker door de bocht gaan. Een probleem wat we herkennen van onze bandentest afgelopen jaar. De te brede banden maakt de fiets zoekende. WTB 47 millimeter banden lossen dit probleem op en rollen licht en snel.

Conclusie

Na langere tijd op de Backroad gereden te hebben mogen we concluderen dat een gravelfiets nooit een crossfiets wordt en andersom. Wel is de Backroad een heel prima back-up wanneer je in de winter eens aan het veldrijden wilt ruiken. Sowieso is het een waanzinnig strak sturende fiets waarmee je op de weg in het peloton, met tassen over gravelwegen of over singletracks kunt sturen. De uitvoering met Di2 is luxe, maar in vergelijking met diverse andere merken nog steeds behoorlijk aantrekkelijk. De fiets is met mechanische GRX uitvoering beschikbaar vanaf ruim €2600.

Het is voor mij een van de meest allround gravelfietsen waarbij je niet direct in standje toermodus vervalt. Het is een model dat je uitdaagt en meedenkt. Een goed ontwikkelde fiets die nog wel een tijdje mee kan. Pluim voor Rose!

*door de enorme vraag naar fietsen is de levertijd momenteel meer dan 10 weken. Rose verhoogt vanaf eind maart net als veel andere fietsen de prijzen met zo’n 10%.

Meer informatie: rosebikes.nl