Het is altijd leuk om een Nederlands merk te testen. Hoewel het pas sinds 2009 in Nederlandse handen is, voelt Isaac toch echt een beetje als ‘ons’ merk. De vorige Isaac die ik onder handen had, was de Element, toentertijd nog de fiets van Team Roompot. Die Element beviel mij prima, een echte racer. Nu is het de beurt aan de Meson, de aero fiets van de Isaac familie.

Een of twee bidons

De naam Isaac stamt af van Isaac Newton, natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuurliefhebber en nog veel meer. Hij is de man die als eerste de zwaartekracht beschreef.

De Meson 2019 is een doorontwikkeling van de Meson 2018. Eigenlijk lijken de fietsen niet zo veel meer op elkaar. Het uitgangspunt is wel hetzelfde, namelijk dat van een aero bike. Dat het hier om een aero bike gaat, is duidelijk te zien aan de vorm van de buizen. Het balhoofd loopt mooi over naar de aero voorvork. De staande buis is smal en achter plat afgewerkt. De achtervork hecht zich laag op de staande buis en de schuine buis loopt mooi over in de voorvork en beschermt met zijn vlakke bovenkant gelijk de bidons voor de wind. Vaak zie je bij aero fietsen twee plaatsen waar je de bidon op de schuine buis kunt plaatsen. Dit is gedaan omdat het schijnbaar beter is, wanneer je één bidon op je fiets hebt, deze lager te plaatsen om zo de aerodynamica te optimaliseren. Isaac geeft die keuzemogelijkheid niet. Dit lijkt me natuurlijk een detail, want bijna iedereen rijdt met twee bidons.

De kleur van de fiets vind ik mooi. Een soort van grijs met een vleugje groen. Het is weer eens wat anders dan het zwart/wit wat je meestal ziet bij Isaac. Er schijnen nog meer kleuren in het programma te komen, ik ben benieuwd. Kabels zie je nauwelijks op deze fiets. Bij het stuur is het erg mooi kabelvrij, wat een prachtige cleane look geeft. Precies waar je op hoopt bij een aero fiets. De kabels komen pas tevoorschijn vlak bij het onderdeel waar de kabel voor dient. Of het nu de achter- of voorderailleur is, of bij de schijfremmen, het is allemaal heel netjes gedaan.

Nederlandse waar

De afmontage is ook prima in orde. Isaac heeft zijn eigen zadel, zadelpen, stuur en stuurpen erop gezet. Vooral de geïntegreerde cockpit met de weggewerkte kabels oogt in eerste instantie goed. De wielen zijn van het nieuwe merk Fore Cycling Wheels en komen net als Isaac uit de koker van Tehava. Een puur Nederlands wielenmerk waarbij de ontwikkeling, design en assemblage van de wielen plaatsvindt in eigen land. Voor het de deur uitgaat wordt elk wiel gecheckt op elf punten. Is er een afwijking van maximaal 1 procent? Dan gaat het wiel niet de deur uit. De wielen worden in Nederland met de hand gespaakt en krijgen de signatuur van de bouwer mee. De naaf is van DT Swiss met Sapim-spaken. Ik heb de Fore Five voor schijfremmen. Dit betekent een velg van 48 millimeter diep. Ik moet zeggen: ze zien er heel netjes uit. De decals zijn bijna onleesbaar, dus naamsbekendheid gaan ze er niet mee bereiken, maar dat maakt de set wel sexy. Het zijn nu ook niet wielen die gelijk opvallen maar met de kwaliteit en de scherpe prijs van 1349 euro zouden ze toch een plekje in wielerland kunnen veroveren. Verder zit er op deze fiets Shimano Ultegra Di2 met 140 millimeter schijfremmen. Mooi is het oplaadpunt als stuurdop.

Eigenaardige geometrie

Wat me opvalt aan deze fiets is de eigenaardige geometrie. De fiets leek me in eerste instantie erg groot maar dat ligt vooral aan de lengte van de balhoofdbuis. Dat gaan we eens nader bekijken. Allereerst is het dan van belang om te weten waarvoor de fiets bedoeld is. Een comfort fiets heeft nu eenmaal een andere geometrie dan een puur racemonster. Op mijn vraag voor wie de fiets is gemaakt, antwoordde Tehava: ‘De racefietser die een top aero fiets wil gebruiken voor het behalen van zijn of haar doelstellingen. Dit kan zowel op competitief als recreatief niveau zijn.’ Het is dus duidelijk een racer.

Normaal gesproken zit ik altijd tussen maat 52 en 54 in. Dat hangt een beetje af van de geometrie van de fiets. Deze Isaac is een maat 52. De stack van fiets is het verschil in hoogte tussen het hart van de bracket en de top van de balhoofdbuis. Bij de Meson 2019 is deze maat 56 centimeter. Opvallend genoeg was dat bij de vorige Meson (2018) nog 52,9 centimeter, een verschil van meer dan 3 centimeter! Als je dan nagaat dat één van de toonaangevende fietsenmerken hun aero fiets heeft met een stackmaat van 51,7 centimeter, dan lijkt 56 centimeter erg veel. Eigenlijk is de stack van de fiets met de cockpit nog veel belangrijker. Door de geïntegreerde cockpit bij de laatste Meson komt daar nog ongeveer 2 centimeter extra bij komt vanwege de ruimte die nodig is voor de kabeldoorvoer. Dit is naast de hoogte van de stuurpen zelf. Dit betekent dat je erg hoog zit met je stuur en dat is best raar, want als je aerodynamisch op de fiets wil zitten, moet je niet te hoog gaan met je stuur.

De positie van je lichaam is erg belangrijk om te bepalen hoe aerodynamisch je door de lucht snijdt. Jouw lichaamshouding is van grotere invloed dan de hele fiets. Dus als je je niet diep genoeg kan zitten hebben alle aero buizen en weggewerkte kabels weinig zin. Tenzij je een aero fiets maakt voor de looks en deze bedoeld is voor de recreant, die doorgaans iets rechterop zit en zo geen spacers hoeft te gebruiken. Uiteindelijk komt het erop neer dat mijn stuur ongeveer 4 centimeter te hoog staat. Een kleinere maat fiets had dit deels kunnen oplossen, maar dan wordt de lengte van de bovenbuis weer een beperkende factor. Kortom: het is niet mijn ideale geometrie.

Ellebogen op het stuur

Desondanks ga ik er toch op fietsen. In het begin is het natuurlijk erg wennen. Het voelt niet erg snel. Ik voel me een jongetje in zijn rode sportbroek en zijn wapperende T-shirt, die net een te grote fiets voor zijn verjaardag heeft gekregen. Op zich voelt de fiets wel strak aan en stuurt hij best redelijk. Ik leg mijn handen onder in de beugel. Ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik diep zit, maar het voelt iets beter.

Het gevolg is wel dat ik heb nog nooit zo veel en lang met mijn handen onder in de beugel gereden. Regelmatig leg ik mijn ellebogen op het stuur alsof ik op een tijdritfiets zit. Daardoor zit ik iets dieper en krijg ik eindelijk het gevoel van snelheid. Ik geef een beetje gas en dit voelt best lekker. In deze houding moet je gewoon gas geven. Ik denk aan het artikel dat mijn broer Marco twee maanden geleden in Fiets schreef over aerodynamica. Ik houd mijn handen tegen elkaar en probeer de wind te snijden. Dat moet toch ook sneller gaan. Af en toe speelt de wind met mijn voorwiel. Ik heb natuurlijk niet veel controle in deze houding. Chris Froome weet maar al te goed hoe gevaarlijk zoiets kan zijn. Als ik een bocht nader, pak ik mijn stuur weer normaal beet en ik raak vrij snel het gevoel van snelheid kwijt.

Toch reageert de fiets redelijk goed op mijn aanzetten en stuurt hij prima door de bochten. De mensen die ik tegenkom en die een stukje meerijden zijn allemaal enthousiast. Deze fiets smoelt goed. De kleur, de vorm en de totale looks. De wielen voelen ook goed. Hoewel het soms moeilijk te bepalen is waar een gevoel vandaan komt, uit de wielen of van het frame. Ik rijd een aantal korte ritten en ik begin een beetje te wennen. Het gevoel dat ik te hoog zit blijft, maar ik erger me er steeds minder aan. Ik moet wel zeggen dat mijn gemiddeldes helemaal niet zo verkeerd zijn met het gevoel dat ik heb. Ik ben weer thuis en maak de fiets schoon. Hij ziet er zo gelikt uit. Hij glinstert in de zon en vraag me af waarom.

Prachtfiets

Toch baal ik een beetje. Ik zou zo graag enthousiast zijn over deze fiets. Ik heb Isaac hoog zitten en ze maken goede fietsen. Heel goede fietsen zelfs. Ook deze fiets oogt alsof er over nagedacht is. Maar was er dan niemand die dacht dat een stack van 56 centimeter met de nieuwe cockpit misschien een beetje veel van het goede zou zijn? Natuurlijk zijn er nog genoeg mensen die normaal een stapel spacers gebruiken die nu blij worden van deze fiets. Dat is mooi, maar daar was de fiets niet voor bedoeld. Soms kun je het gewoon niet mooier maken dan het is. De prijs van de fiets zoals getest vind ik best scherp. Voor 5699 euro heb je een mooie fiets. Je moet alleen goed weten of je op deze geometrie past of niet. Als dat zo is, dan heb je een prachtfiets en kun je zeker de blits maken.