Review: BMC Teammachine SLR01 Disc Team

11.499 euro kost-ie, deze rode BMC Teammachine SLR01 Disc Team. We vermelden het maar meteen, voordat je echt verliefd wordt op deze Zwitser. Want die kans is erg groot. Nu was er niks mis met de ‘oude’ Team-machine – geïntroduceerd in 2014 –, maar de Zwitsers vonden het tijd om een nieuwe uit te brengen.

Was de oude Teammachine nog alleen met velgremmen te koop, de SLR01 van 2018 is er ook in een schijfremversie (de fietsen waarmee het BMC Team rijdt – en dus ook Greg Van Avermaet – zijn modellen met velgremmen). De Zwitsers pakten het grondig aan: via de inzet van zogenaamde ACE-technologie (Accelerated Composites Evolution) konden al op de computer duizenden prototypes worden getest. Nadat het rekenwerk achter de rug was, werden er twee types frames geproduceerd. In vergelijking met de 2017-modellen zijn de carbon lay-up, de geometrie en de oversized buizen aangepast. Een stijver bottom bracket en een even hoge torsiestijfheid in vergelijking met de oude. Uiteraard is de Disc-versie aangepast aan de krachten van de schijfremmen. Zo zijn de vork en de achtervorken asymmetrisch gemaakt om de krachten van de remschijf aan te kunnen. Het gewicht van het discframe is daardoor ongeveer 25 gram hoger dan dat van de velgremversie uit 2017.

ICS

Optisch zie je duidelijk het verschil tussen de oude en de nieuwe. Verdwenen is het cross lock driehoekje bij de zadelpenlug en de overgangen tussen de buizen zijn net wat gladder. Dit wordt visueel ook nog eens versterkt door de speciale ‘cockpit’. Daar heeft BMC ook een mooie term voor: Integrated Cockpit System (ICS). Deze is goed verstelbaar, maar geeft de cockpit wel een heel gestroomlijnde look die goed bij het frame past. De remleidingen lopen deels door het stuur en verdwijnen via de speciale spacers in het vooronder. De achterremleiding loopt door de onderbuis, die van de voorvork gaat via een gat in de balhoofdbuis naar beneden. De Di2-junction box is door de ontwerpers netjes in het frame verstopt. En de zadelpen wordt opnieuw met de geïntegreerde zadelpenklem vastgezet, zoals we dat al kennen van de vorige versie. De fiets weegt 7 kilo, compleet met Shimano Dura-Ace Di2, 160 en 140 millimeter schijven en DT Swiss-wielset. Hij rijdt zoals-ie er uitziet. Als een Ferrari op twee wielen. De SLR ademt snelheid – en zodra je opstapt hóór je dat ook onder je. Lekker suizen van de wielen, de ‘zzzt’ van de Di2 en als je dan toch remt: het typerende geluid van schijfremmen. De wielen lopen mooi en alleen bij heel lompe acties dreigen de blokken tegen de schijf aan te komen. Hard? Ja, het is geen fauteuil. Knalhard? Nee, de 25 millimeter Corsa’s pakken veel weg onder je. Daarbij is de zit niet overdreven racy; een naloop van 63 millimeter is prima voor een Grand Tour. De vorm van het stuur is weloverwogen gekozen. Afstellen is geen probleem, kabels vervangen is een ander verhaal. Maar dat hoef je niet zelf te doen (aan een Ferrari sleutel je tenslotte ook niet zelf…) Er is waarschijnlijk geen enkele ‘echte’, geldige reden om de SLR 01 te kopen. Maar als je dat toch doet, dan heb je wél een van de opvallendste racers van 2018.