Laat een kind een fiets tekenen en de verhoudingen kloppen meestal van geen kant. Precies dat gevoel krijg ik wanneer ik de nieuwe Trek Slash uitprobeer. Terug naar de tekentafel, of is dit toch een trailkiller?
De eerste commentaren bij het uitladen van de Slash op de parkeerplaats zijn niet mals. Logisch, want het is nogal een apparaat. Ik stel me voor hoe de eerste vergadering over deze fiets moet zijn gegaan bij Trek. ‘En jongens, welke features moeten er allemaal op de Slash zitten?’ In koor: ‘Alles!’ En aldus geschiedde. Ziehier een endurofiets met aanpasbare geometrie aan de voor- én achterzijde, twee verschillende wielmaten, een veerconcept met hoog draaipunt én bijbehorende extra Idler-tandwielen. Oh ja, en dan is er ook nog de interne opslagruimte, ultramoderne geometrie met passing voor extreem lange dropperposts en nog veel meer.
De Slash vinkt alle vakjes af, maar levert die totale compleetheid ook een goede fiets op, of eerder een eindeloos sleutelproject? Is meer ook echt beter? Want ja, het is mooi, al die mogelijkheden. Maar welke fietser gaat al deze features uitvogelen? Willen de meeste mensen niet gewoon fietsen? En wie heeft de technische bagage om deze fiets met al zijn opties daadwerkelijk te kunnen finetunen? Je voelt ’m al aankomen: wij zijn de moeilijksten niet en doen een poging.
Frankensteinfiets
Voordat we kunnen ontdekken hoe een en ander bevalt, moeten we de berg op. Dit bakbeest van bijna zeventien kilo is bepaald geen bergvlo, maar toch klimt hij nog heel aardig. Dat komt vooral doordat de zitbuis met 77 graden in standaard setup erg steil is. Zo zit je ver boven het bracket, wat lekker peddelt. De verdere maten zitten allemaal aan de progressieve kant van het spectrum. Voor deze test hebben we dan ook een maat L in plaats van de gebruikelijke XL gekozen: zo blijft de boel ook nog een beetje te besturen.
De balhoofdhoek varieert van 64 tot 62,7 graden, afhankelijk van de gekozen settings. Zo kun je voor de balhoofdhoek kiezen uit drie verschillende standen en ook switchen tussen een 27,5 of 29 inch achterwiel. Wil je bij je wielwissel echter dezelfde hoeken houden, dan dien je de houders waarop de achterdemper is bevestigd te vervangen. In diezelfde houders zit ook een flipchip, die dan weer níet bedoeld is om met de geometrie te rommelen. Nee, hij verandert de progressiviteit van de veercurve. Belangrijk, want precies dat is waar het bij deze Frankensteinfiets om draait. Vering!
High Pivot
De oplettende lezer heeft direct al gezien dat de ketting niet zijn normale weg volgt: het geheel ziet eruit alsof een oud cassettedeck en een mountainbike samen de koffer in zijn gedoken en dit eruit is gekomen. Het is het nadeel van fietsen met een high pivot-veersysteem. Een wat? We hebben dit systeem al vaker in onze tests gehad, maar we leggen het graag nog eens uit. Alle fietsen met achtervering draaien bij het inveren om één hoofdas. Die as zit normaliter dicht bij de bracketas. De andere scharnierpunten bepalen voornamelijk hoe snel en in welke mate de demper inveert bij impact.
Dat hele systeem van veereigenschappen noemen we de kinematica. Daarbij horen allerlei moeilijke termen als antisquad (de mate van het niet-inveren tijdens het trappen) en antirise (de mate van het inveren tijdens het remmen). De rest laten we hier voor het gemak even buiten beschouwing, maar er is nog één andere zeer belangrijke term in dit verhaal en dat is axle-path: de weg die de achteras aflegt wanneer de demper inveert. Dat brengt ons bij de kern van het high pivot-systeem.
Ruig terrein
Bij een fiets met een meer conventioneel veersysteem zoals een vierpunts horstlink-systeem – dat je ziet bij het gros van de mountainbikes – maakt de achteras bij het inveren vooral een beweging omhoog. Dat komt doordat het wiel beweegt vanuit de hoofdas bij het bracket, dat pakweg ter hoogte van de achteras zit. Wanneer je de hoofdas omhoog verplaatst, zoals het geval is bij deze Slash, maakt de achteras een beweging met een veel grotere radius en gaat deze zodoende niet alleen omhoog, maar vooral ook naar achteren. Het grote voordeel hiervan is dat het achterwiel veel vloeiender over obstakels rolt, bijvoorbeeld in een rockgarden.
Het achterwiel botst niet tegen de rots maar wordt er als het ware overheen getrokken, wat een heel ander gevoel geeft. Fietsen met een high pivot-systeem staan dan ook bekend om hun capaciteiten op ruig terrein. Er zijn echter ook nadelen. Bij het inveren wordt de wielbasis een stuk langer, wat in bochten een bijzonder gevoel kan opleveren. Ook is er een flink langere ketting nodig om de beweging naar achteren mogelijk te maken, en daarvoor zijn al die extra tandwieltjes: ze houden de ketting op spanning wanneer de fiets niet volledig ingeveerd is. Die kettinggeleider en tandwieltjes zorgen in theorie voor extra wrijving en rolweerstand, maar dat is iets wat ik niet direct kan opmerken tijdens het klimmen op een dergelijke zware fiets met tractorbanden.
Ongelooflijk rap
Bent u nog mee? Dan kunnen we het bos in om de theorie in praktijk te brengen. Mooi, want de Slash is dan misschien wel een iets té doorgedreven studiemodel, het is zeker ook een fiets die ontiegelijk lekker rijdt op dat ruige terrein waar we het net over hadden. Wortels, megaslechtlopende paden, rotsen en ander doodeng gedoe – daar wil je met deze fiets naartoe! We steken flink wat tijd in het afstellen van de demper. Eenmaal klaar voelt de fiets aan alsof de volledige 170 millimeter wordt benut en meer dan dat. Het gevoel van bottom-out bij flinke impact is nauwelijks aanwezig en we zoeken gretig alle wortels op die we kunnen vinden. Het is ongelooflijk hoe rap deze fiets is op dergelijk terrein.
Wanneer we de vork ‘lui’ instellen voelt het geheel bergaf nóg stabieler maar verdwijnt ook het laatste restje speelsheid. Daarover gesproken: het speelsere, kleinere 27,5 inch achterwiel wisselen we al gauw in voor een snellere 29 inch carbon variant plus bijbehorend voorwiel met (veel) beter plakkend Pirelli-rubber. De Bontrager banden zijn stug en rollen niet al te best. Dat kan beter. De full 29’er-setup voelt duidelijk prettiger en sneller, zeker wat de snelheid betreft is de fiets zo meer in zijn element. Eenmaal op snelheid is afremmen soms een dingetje: de standaard Shimano-remmen op deze aluminium versie voelen vrij sponzig wanneer een run langer duurt dan enkele minuten. Na het upgraden van de schijven voelt het al een stuk beter.
Lange dropper
Een ander nadeel is de kettinggeleider: de ketting heeft nogal de neiging om een deurtje verder te kijken waardoor hij er snel vanaf valt. Frustrerend, want dat betekent dat we vaak moeten stoppen. Ondanks een strakkere afstelling krijgen we dit probleem niet opgelost. Tijdens een volgende run kiezen we voor de flow en jumps. Snelheid en springen dus, iets waar deze fiets niet direct in uitblinkt. In de mooie verharde bochten krijg ik de fiets moeilijk op gang, wat naar mijn idee komt door het langer worden van de wielbasis wanneer in de bochten de vering wordt ingedrukt. Hierdoor wringt de boel, wat voor wrijving en afremming zorgt.
Nee, de Slash is er echt voor het natuurlijke endurowerk en hoge alpinegebeuren – events zoals de Megavalanche met grote schijven en eindeloze rotspartijen. Tussendoor klikken we de bidonhouder nog los om bij ons zakje Haribo te komen dat verstopt zit in het frame. Daar zien we ook de kabel van de dropperpost lopen. Trek gebruikt expres een zeer rechte zadelpen waardoor langere dropperposts mogelijk zijn. Standaard wordt een model met een bereik van 170 millimeter gebruikt.
Conclusie
Leidt het aanvinken van alle vakjes tot de beste fiets? Ik denk het niet. Wat je vooral krijgt is een fiets vol features die de goegemeente nooit zal benutten, en zelfs mét al deze opties heeft Trek geen fiets afgeleverd die op alle terreinen excelleert – dan kun je beter de nieuwe Fuel EX kopen. Deze Slash koop je wanneer je graag enduro’s rijdt of houdt van technisch racen. Vind je flowen in een bikepark leuk? Dan kun je beter een fiets met minder veerweg en een traditioneler veersysteem nemen. Fiets je liever omhoog dan dat je de skilift neemt? Dan gaat die zeventien kilo je opbreken.
Toch, ondanks al deze kanttekeningen ben ik fan. Nee, het is niet de snelste high pivot-fiets waarmee ik ooit gereden heb, maar hij komt wel verdomd dicht in de buurt. Persoonlijk prefereer ik een lagere balhoofdhoogte (stack) en vooral een langere achtervork: dit vergroot de stabiliteit die het high pivot-systeem biedt en dan is één plus één echt twee. Nu geeft deze Slash mij vooral het idee op pad te zijn met heel veel techniek, maar niet direct met de optimale samenstelling van al die verschillende opties.
Specificaties Trek Slash 8 Gen 6
Plus: hoe technischer hoe beter, klimt verrassend goed
Min: het kan ook té ingewikkeld
Prijs: € 4.499
Frame: Alpha Alumunium/Fox Float X Performance 170 mm
Voorvork: Fox Rhytm 36 170 mm
Gewicht: 16,5 kg
Groep: Shimano OXT/30, 10-51
Remmen: Shimano M6100 220/203 mm
Wielen: Bontrager Line Comp 30
Banden: Bontrager XRS5 Team Issue
Zadel en -pen: Bontrager Arvada/Line dropper 170 mm
Stuur en -pen: Bontrager XR Trail
Maten: S t/m XL