De ontdekkingsdrang van Léon van Bon leidde hem nu eens niet naar onbekende gravelpaadjes, maar naar de digitale snelweg. Daar ontdekte hij de Ceepo Stinger, een snelle Japanner met zowaar een Nederlandse distributeur. Dat betekent: testen!
Ik heb van die dagen dat het zoeken naar een nieuwe testfiets een welkome uitdaging is. Het internet is daarbij een bron van inspiratie. Hoe ik tijdens die zoektocht precies bij Ceepo uitkwam, weet ik niet meer. Ik weet wel dat het bijzondere design me triggerde. En dan niet zozeer van deze Stinger, maar van de nieuwe triatlonfiets van Ceepo. Deze Viper heeft een bijzondere voorvork waar ik meer over wilde weten. Zo ontdekte ik bij toeval dat Ceepo net een nieuwe distributeur in Nederland heeft en dus ook hier verkrijgbaar is. Hoe leuk kan het zijn om voor Fiets een racer te testen van een onbekend merk met een bijzondere visie?
Ceepo Stinger
Ceepo komt uit Japan en bestaat al sinds 2003. De oprichter was een fanatiek triatleet die geen fiets naar zijn tevredenheid kon vinden. Dus bouwde hij er in 1993 zelf eentje. Zoals het een echte triatleet betaamt zocht hij naar de specifieke eigenschappen die een fiets zo aerodynamisch mogelijk maakt. Dat eerste zelfbouwproject zou uiteindelijk uit de hand lopen en leiden tot de oprichting van een compleet fietsmerk. Hoewel de focus van Ceepo nog steeds ligt op triatlon, heeft de fabrikant inmiddels een mooi gamma aan fietsen.
Daarin vind je ook een dikke wegracer genaamd Stinger. Aerodynamisch, strak en koersgericht moet hij zijn, ik ben benieuwd in hoeverre hij dit waarmaakt. Hij ziet er in ieder geval al superstrak uit. Niet te veel tierlantijntjes of schreeuwende letters, de Stinger oogt sober, chique en snel. Een echte racer. De licht gebogen bovenbuis geeft hem iets katachtigs. De zitbuis vormt zich mooi rond het wiel. Voor de aerodynamica hebben de buizen de bekende D-vorm, ook wel kamtail of airfoil genoemd. De voorvork is vrij bol en oogt robuust. De achtervork heeft ook een mooie aero vorm. De kabels lopen uiteraard binnendoor. De kleurstelling met blauw en een patroontje staat me ook aan. Het komt zelfs terug aan de binnenzijde van de voorvork, mooi gedaan. De zwarte lak is mat. Het frame is kortom mooi in balans en straalt kwaliteit uit.
Mooi, mooi, mooi
De hoge aerovelgen van de tubeless Gabbiano-wielen geven de fiets een stoer uiterlijk. Natuurlijk zitten er Japanse Panaracer-banden op – van 28 millimeter, dat past perfect bij de fiets. Shimano 105 was ooit een beginnersgroep, nu is het een volwaardige, volwassen set. Deze elektronische Di2-versie voelt als zijn duurdere Ultegra-broer. De Stinger heeft hydraulische remmen met voor een 160 millimeter-schijf en achter 140 millimeter. Het stuur is van Zipp en de stuurpen van FSA. De kabels lopen onder de stuurpen het frame in. Op zo’n fiets had ik eigenlijk een aero cockpit verwacht, met een stuur en stuurpen uit één stuk. Niet dat de huidige set-up lelijk is, verre van dat, maar zo’n cockpit had het net iets extra’s gegeven.
De carbon bidonhouders van Arundel vind ik mooi. De zadelpen van Ceepo zelf heeft een fraaie rail om meer of minder setback te creëren: erg handig. Het zadel is van Selle Italia. Is alles dan mooi en schitterend? Nou nee, dat de steekas van het voorwiel aan beide kanten uitsteekt, vind ik best storend bij een aerofiets. Er zijn mooiere manieren om je voorwiel vast te maken. Maar overall slaat de meter qua uiterlijk en afmontage toch ruim uit naar de positieve kant. Nu eens kijken of al dat moois zich ook een beetje netjes gedraagt op de weg.
Hij past!
Het is al even geleden dat ik een echte racer getest heb en ik heb er zin in. Ken je dat gevoel dat een fiets je al past als je ernaast staat? Dat heb ik nu met de Stinger. Als ik met hem naar buiten loop, voelt-ie al vertrouwd. Ik denk dat het komt door de maat en de geometrie, maar ook met het gevoel dat de fiets in me losmaakt. Het zadel is afgesteld en ik stap op. De eerste indruk is lekker. De Stinger voelt strak, hard en snel. Hij past me gewoon. Geen sprintfiets met nerveus stuurgedrag, daar heeft hij een te relaxte geometrie voor. Dat maakt ’m minder reactief, maar stabieler.
Ik sprint een klimmetje op. Dit voelt goed. Je voelt dat de energie die ik lever direct wordt omgezet in snelheid, exact wat je wilt van een goede racer. Dit gaat enigszins ten koste van het comfort, maar bij een aeroracer is dat geen prioriteit. Daarbij, ik houd wel van dit comfortniveau. Het is genoeg om niet door elkaar geschud te worden, en tegelijk voel je duidelijk de connectie van de fiets met het wegdek. Hierdoor kun je beter de extremen opzoeken in bijvoorbeeld een afdaling. Opvallend vind ik ook de manier hoe de Ceepo de bochten doorkomt. Ik had verwacht dat dit moeizamer zou gaan door de enigszins relaxte geometrie, maar het gaat eigenlijk heel vlot. Ook in afdalingen voelt de fiets stabiel en vertrouwd. Al met al is de eerste test goed geslaagd. Dit is wat ik zoek in een racer.
Hoor die wielen suizen
De volgende rit is wat vlakker. Eens zien hoe de fiets zich in een vlakke sprint gedraagt. Als ik opstap, merk ik weer een moment de relaxte geometrie. Dit is ook een kwestie van wennen. De fiets wil vooral vooruit en het liefste snel. Zo voelt het althans. Met de handjes op de remgrepen in mijn aero zit, geef ik gas op de rechte vlakke wegen. Dit voelt goed en snel. Het is genieten om de wind te voelen. Elke trap lijkt raak. Het suizende geluid van de wielen geeft een extra gevoel van snelheid. Net als de betonplaten die even verderop beginnen. Fietsen in België is vaak een goede comforttest. En eerlijk is eerlijk, de Ceepo brengt het er goed vanaf.
Als ik een plaatsnaambordje zie trek ik een sprint. Ik schakel bij en zet vol aan. Nog een tandje erbij en alles geven. Op de streep gooi ik mijn voorwiel vooruit alsof ik in een koers zit. De Ceepo reageert goed en snelt vooruit. Lekker hoor. Dit gevoel van pure snelheid vind ik gewoon heerlijk. Ook in de bochten is het genieten. Ik voel controle en durf met hoge snelheid in te sturen. Natuurlijk houd ik rekening met het verkeer en zorg ik dat het veilig is. Maar dat betekent nog niet dat het traag moet. Helemaal niet. Dit voelt echt als buitenspelen. Met een glimlach rijd ik de stad weer in.
Snelheid boven comfort
Al met al is de Ceepo Stinger een lekkere racer. Het is geen allemansvriend omdat de focus eerder op snelheid dan op comfort ligt – hoewel dat laatste me nog best meevalt. Ook de diepe zit moet je liggen. De fiets weegt 7,8 kilogram (zonder pedalen): voor een aerofiets met een 105-groep en hoge wielen is dat volgens mij helemaal niet zo slecht. Ook de prijs van 4499 euro valt me mee, zeker voor een aeroracer van dit kaliber. In de nabije toekomst zal de fiets geleverd worden met Nederlandse Scope-wielen. Ik heb nu nog geen idee nog wat voor invloed dit heeft op de prijs, even afwachten dus. Scope heeft in ieder geval een goede naam, dus aan kwaliteit zal de fiets niet inleveren.
Ik ben blij verrast door dit voor mij nieuwe merk. De Ceepo Stinger oogt fraai en is snel. Altijd leuk om te ontdekken dat een onbekende fabrikant ook gewoon eigenwijze kwaliteitsfietsen kan leveren, voor een nette prijs nog wel. Heel benieuwd of Ceepo hier voet aan de grond kan krijgen. Afgaande op de Stinger verdient de fabrikant het. Want die mag dan minder exotisch zijn dan zijn triatlonbroertjes, hij ziet er wel heerlijk uit.
Specificaties Ceepo Stinger
Plus: snel en comfortabel, nette prijs
Min: steekas steekt uit
Prijs: € 4.499,-
Frame/voorvork: carbon/carbon
Gewicht: 7,9 kilo (zonder pedalen)
Groep: Shimano 105 Di2 2×12, 50/34, 11-34, 160/140 mm
Wielen: Gabbiano Prestige met DT Swiss 350
Banden: Panaracer Agilest TLR 28 mm
Zadel/zadelpen: Selle Italia SLR / Ceepo
Stuur/stuurpen: FSA SMR / Zipp
Maten: XS, S, M, L
Check hier meer over Ceepo.