Onderdelen van Campagnolo zie je niet heel vaak meer op de Nederlandse wegen. Jammer, want de Italianen blijven prachtige dingen maken. Kijk nou eens naar de Hyperon Ultra-wielset onder deze Pinarello Dogma F. Watertand je even mee?
Campagnolo besteedt haar marketing tegenwoordig uit aan een groot Engels PR-bureau. Die benadert dan het wielerjournaille met de vraag of er interesse is om de nieuwste spulletjes te testen. Daar staan wij natuurlijk maar al te graag voor open. Maar op onze redactie rijdt het merendeel met fietsen vol Amerikaans of Aziatische rem- en schakelspul. Terwijl ik vind dat je een nieuwe Campagnolowielset toch moet testen met een fiets die iets meer Italiaanse roots heeft. Gelukkig kon het PR-bureau daar ook voor zorgen. En dus stond de postbezorger op een mooie morgen op de stoep met een fraaie Pinarello Dogma F, met een Campagnolo Hyperon Ultra-wielset en de mooiste groepset die er op dit moment te koop is: de Super Record EPS. En dan heb ik het nog alleen over de looks. Over de werking kom ik verderop nog wel te spreken.
Wielen met een verhaal
De blauw-zwarte kleurcombinatie van deze Pina heet officieel Midnight/Venice. Daar is geen woord Italiaans bij, maar het oogt fijn. Ik laat hem eerst maar eens een paar dagen shinen in mijn woonkamer. Tot ik een online-meeting met de ontwerper en productmanager heb gehad, die me proberen te overtuigen van de voordelen van alle hightech snufjes die er in de fiets verwerkt zijn. Wat me als eerste opvalt, is hoe licht hij is. Ik ken de specs van de wielen al, die wegen bij elkaar slechts 1240 gram en zijn dus mede verantwoordelijk voor dat lage gewicht. Het tweede dat opvalt is de ‘kloink’ die ik hoor als ik de achterkant van de fiets op de grond zet. Ik probeer het nog een keer: ‘Kloink!’
Even op onderzoek uit. De steekas zit netjes vast, maar de presetring blijkt niet goed aangedraaid. Dat is een nogal slordig begin van zo’n test. Dit is een wielset uit het absolute topsegment van Campagnolo, dan verwacht je toch dat alles driedubbel gecheckt is. Gelukkig is het een fluitje van een cent om het te fixen. Ik draai het kleine inbusboutje bij de naaf los en draai dan de presetring een stukje strakker vast. Boutje weer aandraaien en de boel loopt geruisloos en als een zonnetje. Waarom Campagnolo vasthoudt aan dit systeem en niet kiest voor gewone geperste industrielagers, blijft me een raadsel. Oké, speling op de lagers is makkelijk op te lossen en het onderhoud aan de (volgens Campa) perfect ronde keramische lagers is misschien ook wat makkelijker. Maar hoeveel doe je zelf tegenwoordig nou eigenlijk nog aan lageronderhoud? Ik rijd mijn gesloten industrielagers meestal gewoon op en zet er dan een nieuw setje in. Dat is ook niet heel veel werk.
Verzonken nippels
Het mooiste aan deze set vind ik de afwerking van het carbon. Sinds een poosje gebruikt Campa daar een speciaal procedé voor, waardoor de wielen superstrak uit de mal komen, zonder dat er achteraf nog geschuurd of gepolijst hoeft te worden. C-Lux, noemt Campagnolo dat. Niet alleen de buitenkant van de 37 millimeter hoge velgen ziet er zo mooi uit, ook het velgbed is perfect glad. Ideaal om te gebruiken met tubeless banden, want de aansluiting is hiermee heel simpel luchtdicht te krijgen. De velgen meten van buiten 27 en vanbinnen 21 millimeter: prima geschikt voor brede banden dus.
Een ander fraai detail is hoe de spaken in de velg zitten. De gaten voor de spaken zijn niet door het carbon heen geboord, maar de carbonvezels zijn om de gaten heen gelegd. Kijk, dat noemen we nou oog voor detail. De nippels zitten er vervolgens verzonken in. Je kunt de spaakspanning dan ook alleen met een speciale spaaksleutel aanpassen. Heel mooi en ook goed voor de aerodynamica, maar je moet er geen pech mee krijgen op vakantie. Want zie dan maar eens een fietsenmaker te vinden die het juiste gereedschap in huis heeft. Aan de naafkant liggen de spaken in een soort halfrond bedje, waardoor ze heel miniem kunnen draaien. Dat zou moeten zorgen voor minder torsiespanning – klinkt goed doordacht.
Nog een bijzonderheid dan: de Italianen zijn afgestapt van het G3-spaakpatroon bij deze wielen. Alle spaken zijn nu netjes symmetrisch verdeeld. Over het hoe en waarom hullen ze zich in stilzwijgen. Maakt ook niet uit, ik vind het er sowieso beter uitzien.
Hoe mooi de wielen ook zijn, uiteindelijk gaat het erom dat ze fijn rijden. En dat doen ze. Ondanks het lichte gewicht zijn ze geschikt voor een belasting van 115 kilo. En ook als je zelf niet de lichtste bent, is zo’n klimwielsetje de moeite van hetaanschaffen waard. Je fiets wordt er gewoon levendiger van. Op gang trekken voelt rapper, insturen gaat superfijn. Grootste nadeel is dat je ze nooit meer kwijt wilt. Dan brengt ons op het volgende: wat kost dat nou, zo’n setje lichtgewicht topwielen? Nou, voor 3650 euro krijg je ze in mooie wieltassen in handen. Voor dat geld mag je zelf kiezen of je ze met een Campagnolo-, Shimano- of SRAM-body wilt hebben.
Duimen voor Campa
Ik heb nog een wegfiets met velgremmen die afgemonteerd is met de Campagnolo Record EPS groepset. Ik vind die elektronische set al heel mooi en heerlijk schakelen, maar de Super Record-groep op deze Pinarello is toch net weer een stapje hoger. Het systeem werkt nog niet draadloos en de oplader verdient een update. Die heeft een gek stekkertje met vier pinnen dat maar op één manier in de poort past, en met een minuscuul dingetje vastgedraaid moet worden. Dat kan beter en dat wordt het vast ook. Want het is nog een publiek geheim, maar er zit een nieuwe Campa-groepset aan te komen. Nog niet verder vertellen, hoor!
Qua schakelen, instelbaarheid van de hendels en ergonomie kan de Super Record EPS groepset nog gemakkelijk mee met de top. Het is voor mij alleen even wennen aan de duimshifters om af te schakelen. Collega Jeffrey, die fotomodel mocht spelen, was er binnen vijf minuten aan gewend. Met behulp van een app kun je, net als bij de concurrentie, instellen hoe snel alles schakelt en of je bijvoorbeeld een of meerdere kransjes per druk op de knop wilt doen. Je kunt ook links en rechts omwisselen, firmware updates doen, de batterijstatus checken en nog veel meer. In de praktijk doe je dat één keer en kijk je er verder nooit meer naar om, wat alleen maar bevestigt dat het allemaal perfect werkt.
Dat ene nadeel
Goed, het schakelen werkt dus meer dan goed. En de remmen? Ook helemaal niks mis mee. Lekker te moduleren en je hebt altijd meer remkracht beschikbaar dan de grip van je banden aankan. Het prachtige crankstel is natuurlijk van carbon en draait in lagers die met schroefdraad in het frame zitten, top! Niks op de groepset aan te merken dan, anders dan die laadpoort? Nou ja, één dingetje. Want waarom zien we maar zo weinig Campagnolo op wegfietsen? Dat kan maar één reden hebben: de prijs. Fabrikanten bieden maar weinig met Campagnolo afgemonteerde fietsen aan, simpelweg omdat ze veel minder verkocht worden dan hun SRAM- en Shimano-tegenhangers. Campa zien we tegenwoordig vooral nog als Ekar-groepset op gravelbikes én op zelf samengestelde karretjes van welgestelde liefhebbers met smaak. Dat laatste is uiteraard slechts mijn persoonlijke mening: moppermails mogen in drievoud in mijn mailbox bezorgd worden.
Deze groepset, mocht je die nog willen hebben, heeft een adviesverkoopprijs van boven de 4500 euro. In de praktijk koop je ’m voor ongeveer de prijs van de Hyperon Ultrawielset. Ondertussen zijn we heel benieuwd naar die nieuwe Campagnolo-groepset. De tekeningen van de patenten zijn aluitgelekt en daaruit lijkt af te leiden dat de duimshifter gaat verdwijnen. En aan de batterijen in de shifters te zien wordt alles nu echt draadloos. De uitnodiging voor de persintroductie hebben we intussen ontvangen. Binnenkort te zien in dit theater dus!
Dikke Pinarello Dogma
Pinarello’s uit de F-serie, met hun kromme voorvorkpoten, hebben we recentelijk al een paar keer onder onze kont gehad. In nr.3 reden we nog met een Pinarello F9. Maar dit keer hebben we het topmodel, de Dogma F. Het blijft een heerlijke fiets om te testen – dat gaat ook op voor de nietDogma’s trouwens. Dit frame levert de perfecte combinatie van stijfheid en comfort. De laag aangezette achtervork geeft ruimte voor moderne brede banden. De slanke balhoofdbuis is niet alleen goed tegen de luchtweerstand, maar maakt het vooraanzicht van het frame ook heel sierlijk. Terwijl het bracket juist weer opvalt vanwege zijn dikke uitvoering. Mooi dik, bedoel ik dan, als in: dit is echt een vette fiets!
De bidon op de schuine buis zit een beetje verzonken, dat is zowel aerodynamisch als esthetisch zeer verantwoord. De platte zadelpen zet je aan de achterkant vast met twee kleine boutjes. Voordeel daarvan is dat ze heel goed bereikbaar zijn. Nadeel is dat ze niet kunnen worden afgedekt en dus gevoelig zijn voor vuil. Maar een fiets als deze maak je natuurlijk niet vies. En mocht dat per ongeluk toch gebeuren, dan poets je met liefde alles weer blinkend schoon. Want hier wil je best op gezien worden. Al zijn veel van de mooie details helemaal niet zichtbaar als je erop zit. De titanium kop van de zadelpen bijvoorbeeld, en de nette wijze waarop de kabels door het MOST-stuur het frame in gaan, zonder dat dit effect heeft op de stuureigenschappen. Deze fiets stuurt als een scheermes, wellicht helpen die kleine aeroflapjes onderaan de voorvork daar ook wel aan mee.
Tot 2027!
Een precieze prijs voor de Dogma F met deze onderdelen kan ik niet geven. Daarvoor moet je even langs bij je lokale Pinarello-dealer, die maakt vast een mooi prijsje voor je. Maar bereid je goed voor, zodat je niet te veel schrikt van die drie nullen achter de 15. Ondertussen heb ik weer een mailtje van het PR-bureau in mijn mailbox. Wanneer ze de fiets kunnen laten ophalen. Ik wil eigenlijk zeggen: doe maar ergens in 2027. Maar daar kom ik vast niet mee weg.