Vrijdag crossdag: culinair crossen

Vlaanderen is cross. Of eigenlijk heel België. Want of je nu in de Kempen of zelfs Wallonië komt, in de winter gaan de koeien de wei uit en nemen moddermannen met dito fietsen hun plaats in. Daarbij hoort publiek, slechte muziek en friet. Veel friet. We zakken af naar het zuiden. Naar één van de bekendste veldritten uit de Superprestige en zoeken uit wat er allemaal te krijgen is bij zo’n veldrit.

Gavere is the place to be vandaag. Op het militaire domein waar werkelijk waar 654 dagen per jaar niets te doen is mogen renners één dag per seizoen los op de steile flanken aan de voorzijde van Kasteel Grenier. Een zonnetje, dreunende beats en constant aanwezige walm van de talrijk aanwezige frituurs. Ik ga wel vaker naar ‘de cross’. Een vrij vast stramien wordt dan afgewerkt. Tussen de junioren en dames door schuiven we aan in de rij voor een frietje. Na de vrouwen pakken we een hamburger mee. Dat laatste is meestal niet omdat we honger hebben, maar om even op te warmen.

Welke veldrit in Belgenland je ook aandoet. Overal staan dezelfde geel-rode karren in de modder. Een gele unit voor de friet, een blauwgekleurde voor de burgers en andere snacks. De wagens en bijbehorend personeel wordt door de organisatoren ingehuurd en komen vandaan bij Catering Bevers. Een grote horecaspecialist uit Rijkevorsel die al sinds jaar en dag aanwezig is bij de cross.

Een frietje scoor je voor twee ‘bonnekes’. Zo’n papieren bon kost je €2,50. Het beste koop je de bonnen tijdens een wedstrijd. De rij aan de kassa is dan nihil. Tussendoor is het ‘aanschuiven’. We bestellen een frietje mayo en een bakje met Samurai. Iets typisch Belgisch (en inmiddels ook in de Nederlandse supermarkt te verkrijgen) zijn de Samurai en Andalouse saus. Belangrijke tip: de Vlamingen gebruiken voor tomatenketchup of curry beiden het woord ketchup. Even duidelijk vermelden dus of het om tomatenketchup of ‘curry ketchup’ gaat. Ja, je moet het maar weten!

Ons bakkie friet gaat er vlot in. En dat is niet gek. Het smaakt best! Kleine pijltjes, lekker krokant en gloeiend heet. Bakken in de frietkramen gaat aan de lopende band. Wil je zout op de friet dan moet je die er zelf opstrooien. Ja, zo’n cross is heel verantwoord!

Snacken

Na een haast moeiteloze overwinning van Yara Kastelijn en een pijnlijke afgang van mijn totaal verkeerd geprognosticeerde topfavoriet Sanne-ik-presteerde-als-een-natte-C(r)ant schuiven we aan bij de blauwe bak. Wat is er allemaal te vinden bij de snack toko? Standaard spul als een hamburger of mexicano. Maar ook curryworsten of een boulet, een soort open gesneden gehaktbal welke je uit de hand naar binnen werkt.

Wij gaan voor het totaalpakket. De aangeklede burger, met broodje warme ‘ajuinen’ en curryketchup. Een flinke boterham! De burger, zo’n diepvries ding zonder gevoel, komt gloeiend heet van de plaat en druipt nog even heerlijk uit op het toch al slappe broodje. Gelukkig zitten er ook goede vetten in, denk ik dan maar. De warme prak zakt zo door de slokdarm en maag in en we zijn weer opgewarmd voor de hoofdschotel. De koers tussen de ‘gele’ en de ‘rode’. Fidea versus de sauzenbrigade. Het wordt een mooie koers met Eli Iserbyt als winnaar.

Moraal van het verhaal. Komt alle naar de cross, neem wat cash mee (pinnen is in het weiland zelden mogelijk) en geniet van folklore, graspollen en gefrituurd erfgoed. Een middag vol memorabele momenten.