De volgende vraag werd ingestuurd. ‘Hoe ga ik om met de overdaad aan informatie en kennis als het gaat over training, voeding en persoonlijke groei? Ik zou mijn leven kunnen vullen met het luisteren naar podcasts, het lezen van zelfhulpboeken en het deelnemen aan trainingen, en ze hebben allemaal het beste met me voor.’
Tekst: Maarten Tjallingii
Ik heb altijd geleerd dat als je er ‘te’ voor moet zetten dat het dan niet goed is. Te groot, te veel, te overweldigend. Zo klinkt dit voor mij ook een beetje. Natuurlijk is het geweldig dat we steeds bewuster in het leven staan, en steeds meer leren en weten over hoe we onze prestaties op of naast de fiets bewust kunnen beïnvloeden. Ik zal je dilemma meteen even platslaan: achter de meeste van deze producten zit een verdienmodel. Een mediaplatform, een productsponsor of een persoon die zijn of haar naam wil promoten. Ook al is het minder opzichtig dan wanneer je door een winkelstraat loopt.
Stel je eens voor dat je in die winkelstraat in iedere winkel binnen zou lopen en iets zou kopen. En vergeet dan de zijstraatjes niet. Dat is hoogst onwaarschijnlijk. En zo zou je ook naar het aanbod van trainingen, podcasts en zelfhulpboeken kunnen kijken. Ga gericht op zoek: wat heb ik op dit moment nodig? Misschien is dat wel even helemaal niets. Dan is dat ook helemaal goed. De crux zit hem in de vraag die je jezelf stelt – en het antwoord daarop dat alleen jij kunt geven.
Uitdaging
Dat alle informatie en kennis die je noemt vaak binnen handbereik (op je telefoon) aanwezig is maakt de uitdaging nog groter. Je moet zelf de regie houden om niet overweldigd te raken. In deze context is het interessant om te weten dat psycholoog George A. Miller in 1956 vaststelde dat het menselijk brein slechts ongeveer zeven informatie-eenheden op een bepaald moment kan verwerken, met een marge van plus of min twee. Soms is dat negen eenheden, en soms vijf. Dit betekent dat we effectief kunnen omgaan met circa zeven stukken informatie in ons werkgeheugen. Het is dat moment dat je eigenlijk een boodschappenlijstje nodig hebt, of een to-do lijst met alles wat je nog te doen hebt.
Vergelijk het met de renner die in de koers bidons gaat halen bij de auto voor de hele ploeg. Onder de waterdragers is dat een wedstrijd in de wedstrijd waar ik me ook weleens schuldig aan heb gemaakt. Hoeveel kan jij er meenemen? Mijn maximale ‘belasting’ was tien bidons, de elfde viel gewoon weer uit mijn shirt. Je kunt ze er wel in blijven stoppen – maar zonder retentiecapaciteit is dat zinloos. Daarnaast kun je je afvragen of je überhaupt wel meer dan zeven bidons nodig hebt, één voor iedere renner. Vraag jezelf dus af hoe belastbaar je bent, hoeveel nieuwe informatie je nog kunt verwerken? En belangrijker nog: kunt vasthouden.
Gebruik wat je al wordt aangereikt, in plaats van zelf het wiel uit te vinden.
Allereerst is het dus van belang dat je jezelf afvraagt waar jij op dit moment behoefte aan hebt. En dat klinkt misschien als een heel ‘diepe’ vraag, maar hoeft het niet te zijn. Gaat het over voeding, training of persoonlijke ontwikkeling? Of over de balans werk-privé? Of over het bereiken van je sportieve doel? Daarna ga je kijken wat je daarvoor nodig hebt. Verzamel wat er al om je heen is, een gesprek dat je voert met een vriend of vriendin waardoor je ergens op wordt geattendeerd, een interessante podcast, een nieuwe trainingsmethode. Gebruik wat je al wordt aangereikt, in plaats van zelf het wiel uit te vinden.
Zelf kijk ik graag naar de keuzes van inspirerende mensen in mijn omgeving. Zo haal ik veel nieuwe kennis en informatie uit de gesprekken met mijn vitaliteitscollega’s bij Lifeguard, zij zijn altijd op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Als zij hier iets aan hebben gehad, wat kan ik er dan van leren? En trainers onderling wisselen natuurlijk ook vaak interessante inzichten uit.
En tóch lag voor mij persoonlijk de meeste groei in het afgelopen jaar door iets te doen wat ver buiten mijn comfortzone lag. Ik ging zeven dagen op een leiderschapstraining en heb onder meer gereflecteerd op dromen, deed werk met paarden en heb me bezig gehouden met reflectie uit de natuur in 4D (‘internet of beings’). Dit heeft me echt even wakker geschud. Kennelijk was dat wat ik nodig had.
En dan is er tijd om te integreren, de herfst en winter zijn daar bij uitstek geschikt voor. De seizoenen zijn een mooie metafoor voor het zaaien, groeien, oogsten en herstellen. Ik kijk dan ook erg uit naar het ‘jaarprogramma’ dat volgend jaar op de planning staat bij Presence Outdoor. De ideale route om je ontdoen van de informatie-overload, in het bos – zonder telefoon.
Als je dan toch naar een podcast wil luisteren, luister je natuurlijk naar Fiets de Podcast.