Dag 1 had ik een rit in gedachte van zo'n 80km, met als letterlijk hoogtepunt Butt de Mont Sec: een Amerikaans gedenkteken ter nagedachtenis aan WO I. Uiteraard potsierlijk en met een gladste asfalt ooit naar boven. Dat zijn we daarna niet meer tegen gekomen. We kregen vanalles voor de 'voeten': leem bospad langs een meer, Toscaanse witte wegen, en lange stukken door gras over het boerenland, afgewisseld met steile klimmetjes en redelijk technische afdalingen. Ik was met mijn 55mm tractorbanden in mijn element.
https://www.strava.com/activities/5899207834
Dag 2 hadden we de hele dag de tijd voor een rit over 115km. Dat klinkt als ruim, maar we hebben ervaren dat het niet snel gaat: stoppen om te genieten, lekke banden (welk ei rijdt er nu nog steeds niet tubeless?), traag vanwege onverharde Keutenbergjes, traag naar beneden vanwege rotsen en sleuven, en de onmogelijkheid om een lunchtent te vinden. Dat is wel iets om rekening mee te houden: deze regio is volledig leeg gelopen en er is niets te vinden, of het is tussen de middag dicht. Gelukkig waren onze gastheer en -vrouw engelen, en brachten zij een lunch op lokatie. Rond 17.30 kwamen we volledig uitgepierd binnen. De borrelplank met biertjes konden niet op een beter moment gebracht worden.
https://www.strava.com/activities/5904912043
Dag 3 hadden we alleen de ochtend. Een gezellige avond en de ervaringen van de 2 eerdere dagen deden ons besluiten de route fors in te korten. Dat was een wijs besluit. Het werd nog uitdagender dan de eerdere dagen: steiler, grover, technischer. Kolfje naar mijn hand, maar het zorgde wel voor het ouderwetse 10 kleine negertjes verhaal. Drie uur genieten, ploeteren, hijgen, lachen later, kwamen we met z'n 2-en binnen en hadden we er nauwelijks 55km uitgeperst. Maar die 55km blijven mij langer bij dan de beklimming van de Alpe d'Huez
Jeetje wat had ik dit gemist!
https://www.strava.com/activities/5908953310
