Twee momenten staan me gezien deze titel erg bij:
1. De steile weg naar onze camping in Italië. Weggetje van gemiddeld ongeveer 11 procent, met maxima van ongeveer 20 procent. De route was ongeveer 1,2 kilometer lang, en met mijn stalen Concorde op de 39:27 was het echt harken op het 20 procent stuk zo net boven de 7 kilometer per uur.
Ik verwacht overigens dat ik bij de beklimming van de Monte Zocolan waarden als die van Bottechia zal hebben. En hij staat op m'n todo!
2. Tijdens mijn eerste
Monstertijdrit in 2007.
Na de laatste bocht ging het licht definitief uit, en bij gebrek aan zaklantaarn, harkte ik op het binnenblad de laatste lange 5 km verder. De snelheid was inmiddels onder de 25 km/u gezakt en zakte rustig verder. Ik overwoog serieus om de laatste 3 km niet meer te fietsen, maar zag er vanaf om af te stappen omdat ik bang was dat de benen het dunne lijf niet meer zoude kunnen dragen. Met een beschamende 21 km/u rolde ik als een uitgeknepen/perste sinasappel over de finish (..)
Natuurlijk is 21 km/u niet 'echt' langzaam, maar het gevoel van traagheid, dat me toen overviel. Zo uitgewoond heb ik me noch daarvoor, noch daarna ooit gevoeld.