Ik vind jouw schema best wel logisch.
Helaas is het niet iedereen gegeven om zo veel kilometers te maken als je bijvoorbeeld een drukke baan hebt en een gezin. Dan moet je accepteren dat je een keer een week laat schieten. En van op tijd rust inbouwen in een schema word je niet slechter.
Elke week 400 kilometer fietsen moet ook geen obsessie worden. Mooi als het lukt, maar als het niet lukt, nou, dan niet.
De stap van een 400 naar een 600 kilometer is niet zo groot als je al een goede basis hebt opgebouwd. Dat is mijn ervaring, maar ik kan me voorstellen dat tussen je oren gaat zitten dat het heel veel meer is.
Je slaat weliswaar een nacht over, maar je kunt er ook voor kiezen om wel een slaappauze in te bouwen. In België is dat eerder gebruik dan uitzondering, heb ik mij laten vertellen.
Ik deed overigens de DCT in 2012 (1.425 kilometer) zonder ooit een 600 te hebben gedaan. Ook dat lukte. Ik heb toen alleen de toerversie van Parijs-Roubaix (210) en een 400 gedaan als voorbereiding. Meer tijd had ik dat jaar ook niet.
Tips voor Randoneurs
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Voor een zeshonderd heb je veertig uur, dat is wel wat meer dan één dag. Verder was ik natuurlijk bijdehand, maar desondanks wel een beetje serieus: om een zeshonderdkilometerbrevet te fietsen, moet je zeshonderd kilometer fietsen. Denk vooral niet dat je dat op vol vermogen gaat doen, want dan is de kans behoorlijk klein dat je de eindstreep haalt.
Brevetten fietsen, júist de langere, is in mijn ogen veeleer een mentale dan een fysieke uitdaging. Als je maar fietst, dan haal je uiteindelijk die afstand wel. Tegenwoordig met hulp van de GPS, dus het gepuzzel om de juiste route te vinden is ook al nauwelijks een factor meer. Zolang je fietst kom je verder, dus zorg er vooral voor dat je kunt blijven fietsen. Als je basisconditie in orde is, je eet op tijd en voldoende (maar niet té veel), dan kom je er echt wel.
Ook als je kijkt naar ervaringen/verslagen van hen die je voorgingen, zul je zien dat het verschil tussen succesvol uitrijden en uitvallen vaker zit in mentale problemen, domme (materiaal)pech of strategische vergissingen, dan in een gebrek aan fietsconditie. Je kunt topfit en afgetraind zijn; als je het verkeerd aanpakt haal je het vaak niet, terwijl een potsierlijke ouwe lul met een bierbuik schijnbaar fluitend zo'n tochtje uitrijdt.
Brevetten fietsen, júist de langere, is in mijn ogen veeleer een mentale dan een fysieke uitdaging. Als je maar fietst, dan haal je uiteindelijk die afstand wel. Tegenwoordig met hulp van de GPS, dus het gepuzzel om de juiste route te vinden is ook al nauwelijks een factor meer. Zolang je fietst kom je verder, dus zorg er vooral voor dat je kunt blijven fietsen. Als je basisconditie in orde is, je eet op tijd en voldoende (maar niet té veel), dan kom je er echt wel.
Ook als je kijkt naar ervaringen/verslagen van hen die je voorgingen, zul je zien dat het verschil tussen succesvol uitrijden en uitvallen vaker zit in mentale problemen, domme (materiaal)pech of strategische vergissingen, dan in een gebrek aan fietsconditie. Je kunt topfit en afgetraind zijn; als je het verkeerd aanpakt haal je het vaak niet, terwijl een potsierlijke ouwe lul met een bierbuik schijnbaar fluitend zo'n tochtje uitrijdt.
Vorsprung durch Pedantik
Het is m.i. vooral een kwestie van regelmaat en dus van tijdbesteding. Woekeren met tijd is daar een gevolg van. Bezoek en verjaardagen combineren met heen/terug fietsen.
Als je gewend bent regelmatig te fietsen en je hebt je lichaam door over een periode van een aantal jaren aan laten wennen, dan is het rijden van superlange afstanden gewoon haalbaar. Gewoon niet te hard rijden, maar wel doorrijden. Weinig pauzeren. En blijven eten. Zolang je blijft eten en in een lage hartslagzone blijft (D1/D2) is het te doen.
Als je gewend bent regelmatig te fietsen en je hebt je lichaam door over een periode van een aantal jaren aan laten wennen, dan is het rijden van superlange afstanden gewoon haalbaar. Gewoon niet te hard rijden, maar wel doorrijden. Weinig pauzeren. En blijven eten. Zolang je blijft eten en in een lage hartslagzone blijft (D1/D2) is het te doen.
NicoNB
26 nov 2016 17:23
@Walter G
Inderdaad, dergelijke schema's combineren met werk en gezin kan zomaar heel ingewikkeld worden. Eens dat het geen obsessie moet worden, voor mij is fietsen vrijheid, moet geen straf worden want dan ben je je vrijheid kwijt.
Wat ik een beetje tussen de regels doorlees is dat je op een gegeven moment een soort optimum vind waarop je lichaam constant presteert gedurende langere tijd.
Dan maakt het innens blijkbaar niet meer uit of je nu 300, 400, 500 of nog meer fietst.
Wie de lange 600 of 1200 PBP rijd slaat nachtjes over. Aangezien ik een solorijder ben die niet veel met dit soort events heeft betekent voor mij dat als de avond valt het tijd wordt om een slaapplek op te zoeken. Voor mij is dan de vraag, hoeveel kan ik tijdens daglicht wegfietsen en hoe regel ik foeragering.
@alien
Mentaal geloof ik best dat het soms lastig kan zijn, zeker als je solo op de fiets zit kan de werkelijkheid ineens hard binnen komen. Dat kan zijn omdat het met bakken uit de lucht komt, omdat je rillend van de kou op je fiets zit en je je afvraagt waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Bij de solisten kan ook de eenzaamheid ineens om de hoek komen.
Allemaal situaties waar je even doorheen moet. Ik heb er al heel wat soloritten in binnen en buitenland op zitten dus ik kan daar inmiddels wel mee overweg.
Overigens denk ik dat een goede voorbereiding je mentaal wel sterkt tegen een voorbereiding waar je zelf over twijfelt juist tegen je kan werken.
Tenzij je je er bij neer kunt leggen dat de situatie nu eenmaal niet meer voorbereiding toeliet.
Ooit eens aan een 24 uurs race begonnen alleen had ik na 20 km een hartslag die maar niet omlaag wou. Conclusie van de arts ter plaatste, weeromslag in combinatie met iets van griep, dus beter niet verder rijden, Tja, jammer dan.
@Nee_Nee
Dat lijkt mij voor de rit zelf samen te vatten tot:
* Niet hard rijden maar doorrijden
* Eet en drink zoveel je kunt als je kunt
* less is more als het om stops gaat
Dit soort ritten zijn voor mij ook vakantie uitjes, de voorbereidingen zijn goed voor de voorpret.
Inderdaad, dergelijke schema's combineren met werk en gezin kan zomaar heel ingewikkeld worden. Eens dat het geen obsessie moet worden, voor mij is fietsen vrijheid, moet geen straf worden want dan ben je je vrijheid kwijt.
Wat ik een beetje tussen de regels doorlees is dat je op een gegeven moment een soort optimum vind waarop je lichaam constant presteert gedurende langere tijd.
Dan maakt het innens blijkbaar niet meer uit of je nu 300, 400, 500 of nog meer fietst.
Wie de lange 600 of 1200 PBP rijd slaat nachtjes over. Aangezien ik een solorijder ben die niet veel met dit soort events heeft betekent voor mij dat als de avond valt het tijd wordt om een slaapplek op te zoeken. Voor mij is dan de vraag, hoeveel kan ik tijdens daglicht wegfietsen en hoe regel ik foeragering.
@alien
Mentaal geloof ik best dat het soms lastig kan zijn, zeker als je solo op de fiets zit kan de werkelijkheid ineens hard binnen komen. Dat kan zijn omdat het met bakken uit de lucht komt, omdat je rillend van de kou op je fiets zit en je je afvraagt waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Bij de solisten kan ook de eenzaamheid ineens om de hoek komen.
Allemaal situaties waar je even doorheen moet. Ik heb er al heel wat soloritten in binnen en buitenland op zitten dus ik kan daar inmiddels wel mee overweg.
Overigens denk ik dat een goede voorbereiding je mentaal wel sterkt tegen een voorbereiding waar je zelf over twijfelt juist tegen je kan werken.
Tenzij je je er bij neer kunt leggen dat de situatie nu eenmaal niet meer voorbereiding toeliet.
Ooit eens aan een 24 uurs race begonnen alleen had ik na 20 km een hartslag die maar niet omlaag wou. Conclusie van de arts ter plaatste, weeromslag in combinatie met iets van griep, dus beter niet verder rijden, Tja, jammer dan.
@Nee_Nee
Dat lijkt mij voor de rit zelf samen te vatten tot:
* Niet hard rijden maar doorrijden
* Eet en drink zoveel je kunt als je kunt
* less is more als het om stops gaat
Dit soort ritten zijn voor mij ook vakantie uitjes, de voorbereidingen zijn goed voor de voorpret.
Idd op bepaald moment is het veel van hetzelfde, 300km, 400km en 500km heb ik gedaan en zolang je tempo weet (bij mij erg prettig met powermeter) die je erg lang kan volhouden komt het wel goed.
Belangrijk dat je blijft eten en drinken, want je verbruikt genoeg energie tijdens zo'n rit.
Nog geen ervaring met ritten waar je ook slaappauzes moet gaan inlassen. (600km zou ik nog net zonder slaappauze kunnen doen gok ik)
Dan wordt het de vraag hoe je zo'n lange pauze overleeft en je spieren niet gaan protesteren als je weer opstapt.
Belangrijk dat je blijft eten en drinken, want je verbruikt genoeg energie tijdens zo'n rit.
Nog geen ervaring met ritten waar je ook slaappauzes moet gaan inlassen. (600km zou ik nog net zonder slaappauze kunnen doen gok ik)
Dan wordt het de vraag hoe je zo'n lange pauze overleeft en je spieren niet gaan protesteren als je weer opstapt.
Wederom eerder een mentaal probleem, in mijn ervaring: hoe hijs je jezelf na een paar uur slaap uit bed om weer op die vermaledijde fiets te stappen? Na eventjes rustig warmdraaien komt de rest vanzelf wel weer.
Vorsprung durch Pedantik
Walter G schreef:Ik vind jouw schema best wel logisch.
Helaas is het niet iedereen gegeven om zo veel kilometers te maken als je bijvoorbeeld een drukke baan hebt en een gezin. Dan moet je accepteren dat je een keer een week laat schieten. En van op tijd rust inbouwen in een schema word je niet slechter.
Elke week 400 kilometer fietsen moet ook geen obsessie worden. Mooi als het lukt, maar als het niet lukt, nou, dan niet.
De stap van een 400 naar een 600 kilometer is niet zo groot als je al een goede basis hebt opgebouwd. Dat is mijn ervaring, maar ik kan me voorstellen dat tussen je oren gaat zitten dat het heel veel meer is.
Je slaat weliswaar een nacht over, maar je kunt er ook voor kiezen om wel een slaappauze in te bouwen. In België is dat eerder gebruik dan uitzondering, heb ik mij laten vertellen.
Ik deed overigens de DCT in 2012 (1.425 kilometer) zonder ooit een 600 te hebben gedaan. Ook dat lukte. Ik heb toen alleen de toerversie van Parijs-Roubaix (210) en een 400 gedaan als voorbereiding. Meer tijd had ik dat jaar ook niet.
Volgens mij rij jij regelmatig best aardige woon werk km
What do you mean i ain't kind, just not your kind.
Liever te dik in de kist als een feesie gemist
Liever te dik in de kist als een feesie gemist
Richtlijn die ik ooit kreeg van de ervaren randonneurs is dat je eigenlijk 10x de afstand die je wilt gaan fietsen als trainingskilometers moet rijden. Dus 2000 voor een 200 etc. Dat gaat bij mij ergens spaak lopen, want 12000 km voor PBP redde ik niet (kan je ook nog discuseren vanaf wanneer ga je tellen, 1 januari?, dan redt ik het niet met de vroege brevetten 
). Maar als richtlijn tel ik minimaal 5x de afstand vanaf 1 januari.
Ik denk dat 1x in de maand een afstand van 200km of langer een prima richtlijn is. Voor mijn gevoel is alles boven de 200km veel en merk ik daarna niet zoveel verschil tussen 400 en 600km. Denk ook aan je herstel na een lange rit, het doet fysiek best wat. Ben je volledig hersteld als je een week later weer op de fiets stapt? Ik merk dat ik na een week toch sneller vermoeid ben er ook veel meer eet tijdens het fietsen. Maar ik rij ook op de grens van optimale training (was ik maar gepensioneerd, zonder kinderen, met hele dagen tijd om me te werpen op het sporten)
Lichamelijke ongemakken onderweg: blaren die er na 400km nog niet zitten, zullen daarna ook niet zo snel meer ontstaan.
Belangrijkste: mentaal: door blijven trappen. En voldoende blijven eten, en dat is op een bepaald punt best lastig.
). Maar als richtlijn tel ik minimaal 5x de afstand vanaf 1 januari. Ik denk dat 1x in de maand een afstand van 200km of langer een prima richtlijn is. Voor mijn gevoel is alles boven de 200km veel en merk ik daarna niet zoveel verschil tussen 400 en 600km. Denk ook aan je herstel na een lange rit, het doet fysiek best wat. Ben je volledig hersteld als je een week later weer op de fiets stapt? Ik merk dat ik na een week toch sneller vermoeid ben er ook veel meer eet tijdens het fietsen. Maar ik rij ook op de grens van optimale training (was ik maar gepensioneerd, zonder kinderen, met hele dagen tijd om me te werpen op het sporten)
Lichamelijke ongemakken onderweg: blaren die er na 400km nog niet zitten, zullen daarna ook niet zo snel meer ontstaan.
Belangrijkste: mentaal: door blijven trappen. En voldoende blijven eten, en dat is op een bepaald punt best lastig.
Parijs-Brest-Parijs 2023 
svvander
27 nov 2016 17:34
Mijn visie op schema's? Die moet je zelf maken. Niemand kan dit voor jou bepalen, wanneer, je wat, hoe en met wie kan/moet doen. Dat moet je zelf doen. Hoe? Dat moet je ook zelf maar uitmaken. Waarmee ik niet zeg dat je soms goede tips kan gebruiken van een ander.
Ik weet uit ervaring bij mezelf, dat ik weken (ja zelf soms maanden
) geen kilometers kan doen, omwille van allerlei laat ons zeggen, externe factoren (werk, gezin, sociaal leven... kortom leven). Ik heb voor mezelf ook al uitgemaakt dat ik niet meer wil leven van het ene schema naar het andere: maandag opstaan om 6u, ontbijten, aankleden, kinderen wegdoen om 7u, naar het werk... dat soort zaken om dan in het weekend, als ik dan eens een uurtje of 2 "echt" vrij heb nog eens een schema te moeten volgen van: "ah ja, vandaag moet ik 60km rijden aan dit tempo met zulke hartslag". Dit trek ik gewoon niet.
Oplossing in mijn geval: mooi weer? Kids hebben zin om eens iets anders te doen: we pakken de fiets en rijden een mooi stukje de natuur in. Ok, geen training, wel een ontspanning die iedereen voldoening geeft. Bijkomend ga ik nu proberen om vanaf maart (?) heel regelmatig met de fiets woon-werk verkeer af te haspelen (+/- 40 km heen en terug). Als dit lukt en ik heb ooit eens een beetje meer tijd, zal ik hier regelmatig een mooie lus proberen aan te brijen (om dan zo op 60 of 80km te komen). En misschien, niets moet, alles kan, probeer ik dan wel eens om te "trainen" naar 200km+. Hoe graag ik het ook doe: het moet plezierig blijven.
Klinkt hard en misschien voor anderen naar mezelf flauw, maar dit is hoe ik het moet doen.
Heb verscheidene malen meegedaan aan 24uren wedstrijden op de fiets. Heel leuk. Alleen dat ik bij de laatste deelname, een uur of 2 voor het evenement zelf, mijn fiets niet meer kon zien of aanraken. Dagelijks moeten fietsen tot enkele weken ervoor, om kracht, ritme en uithouding op te doen... het moest gewoon, maar het ging absoluut niet meer. Dit is ook een vorm van over-trainen en kan ook in veel gevallen, slecht aflopen. Ben uiteindelijk na 6 uur fietsen, uit wedstrijd gestapt, met allerlei non-kwalen.
Ik weet uit ervaring bij mezelf, dat ik weken (ja zelf soms maanden
) geen kilometers kan doen, omwille van allerlei laat ons zeggen, externe factoren (werk, gezin, sociaal leven... kortom leven). Ik heb voor mezelf ook al uitgemaakt dat ik niet meer wil leven van het ene schema naar het andere: maandag opstaan om 6u, ontbijten, aankleden, kinderen wegdoen om 7u, naar het werk... dat soort zaken om dan in het weekend, als ik dan eens een uurtje of 2 "echt" vrij heb nog eens een schema te moeten volgen van: "ah ja, vandaag moet ik 60km rijden aan dit tempo met zulke hartslag". Dit trek ik gewoon niet.Oplossing in mijn geval: mooi weer? Kids hebben zin om eens iets anders te doen: we pakken de fiets en rijden een mooi stukje de natuur in. Ok, geen training, wel een ontspanning die iedereen voldoening geeft. Bijkomend ga ik nu proberen om vanaf maart (?) heel regelmatig met de fiets woon-werk verkeer af te haspelen (+/- 40 km heen en terug). Als dit lukt en ik heb ooit eens een beetje meer tijd, zal ik hier regelmatig een mooie lus proberen aan te brijen (om dan zo op 60 of 80km te komen). En misschien, niets moet, alles kan, probeer ik dan wel eens om te "trainen" naar 200km+. Hoe graag ik het ook doe: het moet plezierig blijven.
Klinkt hard en misschien voor anderen naar mezelf flauw, maar dit is hoe ik het moet doen.
Heb verscheidene malen meegedaan aan 24uren wedstrijden op de fiets. Heel leuk. Alleen dat ik bij de laatste deelname, een uur of 2 voor het evenement zelf, mijn fiets niet meer kon zien of aanraken. Dagelijks moeten fietsen tot enkele weken ervoor, om kracht, ritme en uithouding op te doen... het moest gewoon, maar het ging absoluut niet meer. Dit is ook een vorm van over-trainen en kan ook in veel gevallen, slecht aflopen. Ben uiteindelijk na 6 uur fietsen, uit wedstrijd gestapt, met allerlei non-kwalen.
"First, never follows"
gravelracers.actieforum.com (Nieuw!)
gravelracers.actieforum.com (Nieuw!)
monique70 schreef:
Belangrijkste: mentaal: door blijven trappen. En voldoende blijven eten, en dat is op een bepaald punt best lastig.
Denk dat dat ook goed punt is .
Ik "moet" volgend jaar wat meer tijd maken dan 1x in de week trainen.
Dat knopje in mijn hoofd ook nog niet helemaal gevonden,toen ik pas begon met fietsen was 50 km op de mtb al mega ver.
Nu denk ik dat ik best nog ff kan knallen wat ik hoef er nog maar 50 km
.Ik hoef nog maar (+\-) 200km DAT knopje nog niet gevonden in mijn hoofd
What do you mean i ain't kind, just not your kind.
Liever te dik in de kist als een feesie gemist
Liever te dik in de kist als een feesie gemist
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Zo moet je het ook zien, denk ik. Doel is dat je dit doet voor je fietsplezier. Dan moet het aantal kilometers per dag realistisch blijven. Je moet jezelf vooral niet te veel en te vaak tot het uiterste drijven.NicoNB schreef:@Walter G
Voor mij is dan de vraag, hoeveel kan ik tijdens daglicht wegfietsen en hoe regel ik foeragering.
Dit soort ritten zijn voor mij ook vakantie uitjes, de voorbereidingen zijn goed voor de voorpret.
Op tijd eten en drinken is duidelijk heel belangrijk. Ik heb mezelf aangeleerd: eet wat je lekker vindt en drink wat je lekker vindt. Je verbruikt veel energie en je eet en drinkt veel, maar dan moet je dat wel weg kunnen krijgen.
Houd rekening met de omgeving: is het vlak, dan kun je wel meer dan 300 kilometer op een dag rijden. Komen er veel hoogtemeters om de hoek kijken, dan is misschien 200 al het maximum.
Wat is jouw plan? Hoeveel dagen wil je gaan fietsen als meerdaagse?
NicoNB
04 dec 2016 15:27
Ik zit een beetje te dagdromen over een solorit van 2400/2500 km in 7 a 8 dagen richting het zuiden van Frankrijk en terug. Gemiddeld dus >300 km per dag, periode ergens rondom de langste dagen van het jaar zodat ik onderweg tijdens daglicht kan rijden, juni dus.
Complicerende factoren zoals ik ze nu zie, overnachten, ik wil niks maanden van te voren vastleggen, zeker niet de overnachtingen. Ik hoop die flexibiliteit bij warmshowers te vinden. Afgelopen paar jaar zijn daar heel veel nieuwe adressen bijgekomen. Ik heb 4-5 jaar geleden met minimale kampeeruitrusting gereden maar dat vind ik niks.
Kleine rugzak met wat kleding en ruimte voor proviand, daar moet het maar mee.
Eten onderweg natuurlijk het volgende drama maar goed, daar ligt dan ook deels de uitdaging.
Van het voorjaar (april) eerst maar eens kijken hoe 2 dagen achter elkaar 300 km gaat.
Geen idee hoe of dat met werk gaat combineren trouwens. Ben met mijn onderneming wat aan het shiften geloof ik.
Complicerende factoren zoals ik ze nu zie, overnachten, ik wil niks maanden van te voren vastleggen, zeker niet de overnachtingen. Ik hoop die flexibiliteit bij warmshowers te vinden. Afgelopen paar jaar zijn daar heel veel nieuwe adressen bijgekomen. Ik heb 4-5 jaar geleden met minimale kampeeruitrusting gereden maar dat vind ik niks.
Kleine rugzak met wat kleding en ruimte voor proviand, daar moet het maar mee.
Eten onderweg natuurlijk het volgende drama maar goed, daar ligt dan ook deels de uitdaging.
Van het voorjaar (april) eerst maar eens kijken hoe 2 dagen achter elkaar 300 km gaat.
Geen idee hoe of dat met werk gaat combineren trouwens. Ben met mijn onderneming wat aan het shiften geloof ik.