Ik ben onlangs aan werk begonnen in de Bijlmer en woonzaam in Almere-Haven.
Het leek me een goed voornemen om wat aan beweging te doen en dus, wellicht op de fiets?
Ik fiets alleen nooit.
Ik had tot voor kort alleen een transportfiets met mand om een rondje met de honden te fietsen.
Laatstelijk ben ik door een vriend, die veel fietst, uitgenodigd om eens een trail te doen in de lage Vuursche.
Ik was meteen verkocht. Ik crosste vroeger al veel en mijn hele jeugd had ik een mountainbike waar ik graag mee knoeide.
Ik heb na dat ritje, een paar maanden terug, meteen een mountainbike gekocht, want ik wil die trails zo nu en dan doen en ik wil ook verdorie wat aan beweging doen.
Ik doe nu werkelijk niets, behalve met de honden lopen. Ook leuk, maar niet genoeg.
Die buik moet weg. En het is gezond. Notabene komt er ook nog eens een mtb route in mijn achtertuin: het bos van Almere-Haven.
Tijd voor actie. Tenslotte is het gezond en leuk.
Meteen een goede MTB gekocht. Ik wist er niets van, mijn vorige mtb was van eind jaren negentig en werkelijk alles is veranderd. Ik dacht dat ik toch wel een mooie Giant MTB had met vering voor en achter, maar het is niets vergeleken met wat je nu hebt. Zonder dat ik het wist, had ik een museum stuk.
Na een weekje lezen en kijken vond ik een hele coole Scott XTR DI2, en ben er HEEL blij mee. Vering en versnellingen elektronisch, en alles carbon. Nu moet ik wel snel zijn!
Dacht ik dan he.
Toen ik een paar weken terug met mijn maat in Schoorl was, besefte ik dat die trails gewoon niet zo geschikt zijn (nog) voor mij. In mijn hoofd ramde ik over de trail heen met mijn dikke Scott, maar na enthousiast en agressief begonnen te zijn moest ik schoor(l)voetend pas op de plaats maken. Ik hield eigenlijk niemand bij, ongeacht de leeftijd. Ik ben in het begin van mijn veertigers, maar veel ver in de 60 fietsten gemiddeld gezien, mij gewoon voorbij.
Het is, net zoals toen op de Lage Vuursche, een kwestie van een stukje knallen en dan op adem komen. en die stukjes knallen worden
steeds korter, en het op adem komen steeds langer. Dit is niets.
Ik moet meer trainen. Conditie van een dweil en mijn maat was meer aan het wachten op mij dan aan het fietsen.
Moe ( maal 10 ) en voldaan reed ik weer naar huis. Ik moet hier iets mee doen, ik kan aardig goed technisch fietsen, maar met de conditie van een banaan, is er ook niets aan.
Toen kreeg ik een andere klus in Amsterdam in het nieuwe jaar. ik woon in Almere-Haven, zo'n kleine 30km. Dus ja, fietsen?
Het idee was geboren.
Dus, dan nu maar even dapper zijn, en proberen of ik naar mijn werk kan en GA fietsen. Voordeeltje, meteen het parkeer garage abonnement ook niet nodig.
Er zijn douches op het werk en kluisjes.
Vrijwel de hele route (98%) zijn fiets 'snelwegen'. Schitterend asfalt met doorbroken streep.
Ik heb er lang over nagedacht, maar toch besloten om hiervoor een racefiets te kopen.
De MTB, ondanks zijn 10 kilo, is misschien toch weer wat langzamer.
Ik wil dat de route echt zo snel mogelijk wordt afgelegd, want als het mij te zwaar valt, dan weet ik het wel, dan zit ik na een tijd toch weer in de warme auto en staat er een dure MTB niets te doen, zo nu en dan ingezet voor trails door iemand die steeds moe is. Niet goed.
Dus, racefiets gekocht. Zo licht mogelijk. En 2 volle tassen met spullen om het fietsen op de juiste manier te doen.
Je zou denken dat het zo simpel was, je koopt een fiets en klaar.
Maar ik kan nog wel een hele dikke fiets kopen van alle gear die er benodigd was.
Helm, pedalen, schoenen, onderhoudsmiddelen, kleding, sokken, tas, fiets computer, bidons, houders, hoofdkap, handschoenen, verlichting etc etc.
Zo blij als een kind, thuis lekker alles proberen en uitpakken.
En natuurlijk thuis uitleggen dat het echt niet (weer) een bevlieging is.
Ik ga dit ECHT doen. En ja, ook BLIJVEN doen! Ja echt!
"Uh-uh, jaja" hoorde ik haar zeggen.
Laten we het hopen, dacht ik bij mijzelf, na deze substantiele geldbesteding en de verdediging ervan.
En zo geschiedde. Gisteren, de eerste werkdag, meteen een mooie ontgroening. Nare weerberichten met veel waarschuwingen en een code geel. Regen! Storm! Bende!
Mooi zo. Kan het daarna alleen maar meevallen.
Toen ik buiten stapte met de fietskleding, stapte ik meteen weer naar binnen. KOUD! Maar anderen doen het toch ook zo?
Ik heb mij goed laten informeren: zo doen de anderen het ook.
en dus weer naar buiten. Ik zal het wel warm krijgen.
De rit gestart,
Met de storm en windkracht heel-erg-hard, en vol in mijn bakkes, op weg naar mijn werk.
De wind rukte behoorlijk aan de fiets, en de regen die met tegenwind over het stuk langs de A1 die in mijn gezicht sloeg, maakte het compleet.
En dan: Ping-ping. De bel van de postbode op zijn bepakte fiets, die mij dik inhaalde, terwijl mijn 1 veel te zwaar was. Ja, inderdaad: E-bike.
En wat is het ver. Toch gaf het een kick.
Ik reed een wielrenner tegemoet, hij wind mee, ik tegen. Ik kreeg een glimlach.
Saamhorigheidsgevoel, leuk.
De eerste keer moest ik hier en daar nog wat zoeken hoe te fietsen toen ik Amsterdam naderde, maar al met al is de rit goed verlopen. 1 uur en 40 minuten. Vol wind tegen, beetje wennen allemaal, mijn rugzak ff goed doen, en een aantal keer verkeerd gefietst.
Aangekomen op het werk, was ik apetrots. Het was gelukt, het duurde alleen wel heel lang! Mooi om hieraan te gaan werken.
De terugweg, was het al heel wat anders, 1 uur en 5minuten. Maar die stormige wind, had ik nu mee. Toch niet slecht, voor deze kantoorpik, op de eerste dag.
En de goede kleding, maakt het fietsen inderdaad tot een plezier. Goed warm, goede handschoenen, en onder mijn helm een bankroof-hoofdkap, dat mij lekker warm
hield.
Nu zaak om het vol te houden!
Nu moet ik mij verdiepen in de voeding, weer een heel onderwerp. Maar het is belangrijk om voldoende binnen te krijgen, met name koolhydraten.
Vanochtend alleen een banaan gehad maar dat was gevoelsmatig wat karig.
Maar goede kleding maakt het fietsen tot een plezier.
. Vanaf nu kan jet alleen maar beter worden!
